Fastir pennar

Manndráp með hefðbundnu sniði

Ólafur Þ. Stephensen skrifar
Litið hefur verið á það sem meiriháttar diplómatískan sigur að takast skyldi að semja um að stjórnvöld í Sýrlandi létu efnavopnabúr sitt af hendi og skuldbyndu sig til að eiga hvorki né nota efnavopn í framtíðinni. Og auðvitað er það áfangi út af fyrir sig. Bandaríkjamenn hættu við að gera árásir á Sýrland. Breiðan, alþjóðlegan stuðning við slíkar aðgerðir skorti og óvíst er að þær hefðu skilað þeim árangri sem vonazt var eftir.

Hvort sem stjórn Assads Sýrlandsforseta bar ábyrgð á efnavopnaárásum á almenna borgara eða ekki hefur hún hins vegar grætt á þeim farvegi sem málið fór í eftir að eiturgasárásirnar voru gerðar. Athygli heimsins hefur beinzt að efnavopnunum, beitingu þeirra og lausn á þeim afmarkaða þætti málsins.

Hún er reyndar ekki einföld í framkvæmd; það er gríðarlega flókið mál fyrir Efnavopnastofnunina (OPCW) að fara um land þar sem borgarastyrjöld geisar, sannreyna upplýsingar sýrlenzkra stjórnvalda um vopnabúrin, eyða vopnunum og eyðileggja vopnaverksmiðjur.

Á meðan þokast lítið sem ekkert í átt að diplómatískri lausn á hinu raunverulega vandamáli; harðneskjulegri kúgun stjórnar Assads á borgurum landsins og hinni harðvítugu borgarastyrjöld. Stutt er síðan þotur Sýrlandshers gerðu loftárás á skóla í landinu, svo dæmi sé nefnt.

Eins og ýmsar alþjóðlegar hjálparstofnanir hafa bent á, hafa meira en 99 prósent þeirra yfir 100 þúsund manna sem hafa verið drepnir í Sýrlandi undanfarin ár fallið fyrir hefðbundnum vopnum. Af slíkum vopnum er meira en nóg í landinu og stuðningsríki stjórnvalda og uppreisnarmanna færa þeim enn meira af þeim. Um tvær milljónir Sýrlendinga eru nú landflótta. Eins og fram kom í Fréttablaðinu í gær horfum við nú upp á mesta flóttamannavanda heimsbyggðarinnar í átján ár, eða frá því að voðaverkin í Rúanda hröktu hundruð þúsunda manna á flótta.

Flóttamannavandinn hefur hríðversnað á þessu ári eftir því sem átökin hafa harðnað. Flóttamennirnir búa við ömurlegar aðstæður í tjaldbúðum í nágrannalöndum Sýrlands. Myndir Vilhelms Gunnarssonar, ljósmyndara Fréttablaðsins, frá Líbanon sem birtast í blaðinu þessa dagana veita örlitla innsýn í neyðina sem þar ríkir. Nú gengur veturinn í garð og tilvera flóttamannanna verður enn erfiðari.

Pia Prytz Phiri, svæðisstjóri Flóttamannahjálpar Sameinuðu þjóðanna, sagði í samtali við Fréttablaðið í gær að búizt væri við að flóttamenn í nágrannaríkjum Sýrlands gætu orðið þrjár milljónir. Þá væri ótalin sex og hálf milljón manns, sem er á vergangi innan landamæra Sýrlands.

Phiri kallaði eftir því að ríki heims, þar á meðal Ísland, legðu bæði fram meira fé til hjálparstarfs og tækju við fleiri flóttamönnum en þau hafa þegar skuldbundið sig til. Íslenzk stjórnvöld eiga að taka vel í hvort tveggja. Á meðan ríki heims eru í sameiningu of vanmáttug til að binda enda á borgarastríðið í Sýrlandi verða þau að axla ábyrgð á afleiðingum þess og lina þjáningar fólksins sem þurft hefur að flýja heimili sín.






×