Ég er ekki dæmigerð "footballer"s wife“

Knattspyrnan hefur átt hug hennar allan bæði í leik og starfi en lífið hefur ekki alltaf verið tekið út með sældinni. Oftar en einu sinni hefur líf hennar hangið á bláþræði. Það virðist vera fátt sem hún getur ekki sigrast á. Lífið ræddi við Rögnu Lóu um Fótboltafrúarlífið í Englandi, nýja starfið, ástina og slysið sem að breytti lífinu endanlega. 

Ragna Lóa Stefánsdóttir er fyrrverandi landsliðskona og fjögurra barna móðir. Hún er gift Hermanni Hreiðarssyni og þjálfar kvennalið Fylkis í knattspyrnu. Þegar hún var yngri snerust allir hennar draumar um íþróttir hvort sem það var sund, handbolti, fótbolti eða frjálsar íþróttir. Hún á glæstan knattspyrnuferil að baki, en hún hefur spilað um 35 landsleiki og 150 leiki í efstu deild fyrir ÍA, Stjörnuna, Val og KR. 

Aldur? 47 ára

Starf? Knattspyrnuþjálfari

Hjúskaparstaða? Gift Hermanni Hreiðarssyni

Börn? Stefán Kári 27 ára, Elsa Hrund 20 ára, Thelma Lóa 13 ára og Ída Marín 11 ára

Hvar ólstu upp og hvernig voru fjölskylduhagir þínir?

„Ég ólst upp á Skaganum í stórum systkinahópi þar sem peningar voru af skornum skammti en þrátt fyrir flóknar aðstæður hefur bara ræst ótrúlega vel úr okkur systkinunum. Ég var aðeins 14 ára þegar ég fór í heimavistarskóla að Laugum í Dalsýslu en ég ólst meira og minna upp í sveitinni frá því ég var sjö ára. Ég flutti ung að heiman og eignaðist frumburðinn nítján ára.“ 

Hvenær byrjaðir þú að hafa áhuga á knattspyrnu? 

„Ég spilaði knattspyrnu frá unga aldri við alla strákana í hverfinu og það komst hreinlega ekkert annað að í lífinu. Þrátt fyrir að hafa aldrei verið í neinum yngri flokki þá tel ég að með því að æfa sig í marga klukkutíma á dag hafi ég ekki fengið neitt síðri þjálfun.“ 

Hefur þú einhvern tímann fengið alveg nóg af boltanum eða er þetta lífsstíll?

„Eins og mér finnst fótbolti skemmtilegur þá getur maðurinn minn alveg gert mig brjálaða vegna þess að hann væri alveg til í að tala um fótbolta allan daginn og svo er sjónvarpið stillt á Sky sport meira og minna 24 tíma sólarhringsins. Auðvitað væri ég stundum til í að hafa meiri tíma til að fara í frí og nýta sumarbústaðinn okkar betur en þá hef ég að minnsta kosti eitthvað til að hlakka til að gera í ellinni.“

Þú fótbrotnaðir illa í fótboltaleik, Ísland gegn Úkraínu, og varst í lífshættu. Segðu örlítið frá því.

„Þarna var ég á toppnum á mínum ferli og var í landsleik og lendi í tæklingu og fótbrotna. Leikurinn stöðvaðist í hálftíma á meðan löppin var spelkuð svo hægt væri að færa mig upp á börurnar. Ég man nú bara eftir að hafa sest upp úr tæklingunni og sá að löppin hékk frá miðjum sköflungi út á hlið og fór í hálfgert sjokk.

Í framhaldi af þessu varð ég mjög veik því ég fékk sýkingu í lungun út frá fótbrotinu. Læknirinn sem var á vakt treysti sér ekki til að laga löppina einn en þá þurfti að bíða þangað til aðrir sérfræðingar mættu á vakt. Þá var ég orðin alvarlega veik og strax eftir aðgerð endaði ég á gjörgæslu. 

Ég var nokkrum dögum síðar sett í öndunarvél þar sem tvísýnt var um líf mitt og fenginn var prestur til að vera á gjörgæslunni með fjölskyldunni þar sem hún var látin kveðja mig. Batinn var hins vegar ótrúlegur og innan nokkurra daga var ég komin heim og læknarnir segja að hraust lungu hafi bjargað lífi mínu.“ 

Lagðir þú skóna á hilluna eftir þetta?

„Ég náði mér aldrei á strik í fótboltanum eftir þetta. Ég reyndi að spila, löppin hefði eflaust haldið en hugurinn var alveg farinn. Ég treysti mér ekki í þetta. Ég var svo þakklát fyrir að vera á lífi og gerði mér kannski ekki grein fyrir hve alvarlegt ástandið var fyrr en löngu eftir á. Þetta var ótrúlegur endir á ferlinum þar sem ég man ekki eftir að hafa misst úr leik vegna meiðsla á öllum ferlinum.“

Það virðist sem einhver vaki yfir þér. Hefur þú ekki áður verið í lífshættu eftir barneign? „Ég er greinilega ótrúlega óheppin þar sem ég fékk sjúkrahússýkingu í fæðingu þegar ég átti Thelmu. Ég labbaði inn á sjúkrahúsið í toppformi og fullkomlega hraust og var rúllað þaðan út í hjólastól og það tók nokkur ár að jafna mig fyllilega. 

Ég fékk sýkingu af einhverju og var orðin fárveik strax í fæðingu og var með óráði alla fæðinguna. Þegar mér var rétt barnið í fangið gat ég ekki lyft höndunum út af sýkingunni og allir liðir læstust og ollu hræðilegum kvölum. Ég held að ég hafi sofið samanlagt 2-3 tíma á sólarhring fyrstu vikurnar og Hemmi greyið svaf ekki í fleiri vikur því hann þurfti að hugsa um heimilið, sinna nýfæddu barni og tveimur öðrum börnum ásamt því að keppa úti um allt í Englandi. Þetta var líka erfiður tími fyrir hann.“

Hvað finnst þér um konur í knattspyrnunni og ferilinn? Eru ekki margar sem hætta þegar þær byrja í barneignum?

„Í gamla daga var það ekki algengt að konur héldu áfram eftir barneignir og var ég talin mjög sjálfselsk að halda áfram og hvað þá að gefa kost á mér í landsliðið og skilja nokkurra mánaða ungabarn eftir heima. Ég mætti á æfingu sjö dögum eftir barnsburð og þóttist vera klár í að fara spila. Það leið nærri því yfir liðið.

Það var mjög óvanalegt hve snemma ég byrjaði að æfa og ég mætti mikilli gagnrýni og skilningsleysi þegar ég ákvað að fara til útlanda og taka þátt í knattspyrnuleik og skilja ungabarnið eftir heima hjá pabba sínum og ömmu en það þykir sjálfsagt að karlmenn geri þetta. Ég hef alltaf verið mjög sjálfstæð og farið mínar leiðir þannig að það skipti mig engu. Sem betur fer erum við íslenskar konur svo sjálfstæðar og ákveðnar að við látum ekki stoppa okkur í neinu og er það stór ástæða fyrir því að við fluttum með yngstu dæturnar heim til að þær fengju þetta sjálfstæði.“

Nú fluttir þú til Íslands á síðasta ári eftir búsetu í Englandi. Hve lengi bjóstu úti?

„Ég fékk tækifæri til að dingla mér og hafa það hryllilega gott í fjórtán dásamleg ár. Ég var heima með börnunum og hafði allan heimsins tíma og engar áhyggjur. Við ferðuðumst um allan heim, tókum þátt í alls konar ævintýrum og eignuðumst frábæra vini. Ég held að það sé þroskandi fyrir alla að búa erlendis þó að Ísland togi alltaf í mann.“

Hvað finnst þér um að vera kölluð „footballer"s wife“?

„Mér finnst það bara fyndið og skemmtilegt. Auðvitað er ég fótboltafrú því ég er gift manni sem hefur átt góðan feril í knattspyrnu og í raun fórnaði ég mínum frama til að standa við hlið hans erlendis og hef aldrei séð eftir sekúndu.

Annars er ég eflaust ekki dæmigerð footballer"s wife þar sem ég sést sjaldan með maskara og er yfirleitt í íþróttagalla.Ég hef valdið Fylkisstelpunum hinum mestu vonbrigðum fyrir að vera mikill haugur. Þótt mér þyki voðalega gaman að dressa mig upp þá er ég bara íþróttastelpa.“

Fannst þér auðvelt að aðlagast Íslandi á ný?

„Ég hefði aldrei trúað hversu erfitt var að aðlagast myrkrinu og ég, sem er þekktur morgunhani, upplifði það að mér fannst ég vera með hita og beinverki á hverjum morgni í nokkra mánuði og svaf í tólf tíma á sólahring og var frekar þung. Þetta lagaðist mikið við sterkan vítamínkúr en greinilega þarf ég að fara reglulega í sólina í útlöndum til að halda heilsu – smá ábending til Hemma,“ segir Ragna Lóa og hlær. 

Nú varstu ráðin sem þjálfari kvennaliðs Fylkis þegar þú fluttir heim. Hvernig er að vera farin að þjálfa á ný? 

„Þetta er alveg hrikalega skemmtilegt og einnig mjög erfitt. Knattspyrnuþjálfari þarf að taka margar ákvarðanir sem hafa áhrif á líf leikmanna og oft og tíðum er maður að eyðileggja drauma einstaklinga, sem mér finnst mjög erfitt. Þetta er harður og miskunnarlaus bransi. Maður er kannski að neita leikmönnum um samning og taka fólk út úr liðinu. Að vera þjálfari kvennaliðs er mikil sálfræði og það getur tekið mjög mikið á mann. Ég held á vissan hátt að það sé einfaldara að vera þjálfari karlaliðs, því þeir eru svo einfaldir.“ 

Eru stelpurnar að standa sig?

„Fylkistelpurnar eru bestar, flottastar, skemmtilegastar og með frábæran húmor sem hjálpar mér til að vilja mæta í vinnuna á hverjum degi. Draumurinn er að Fylkir verði eitt af stórveldunum í íslenskri kvennaknattspyrnu.“

Nú er eiginmaðurinn að þjálfa meistaraflokk ÍBV í Vestmannaeyjum. Eruð þið þá í fjarbúð eða hvernig er fjölskyldulífinu háttað?

„Við fórum frá því að vera öllum stundum saman í það að búa hvort á sínum staðnum. Það getur verið mjög erfitt stundum en með jákvæðni og þolinmæði hefst þetta allt saman. Hann er mestmegnis í Eyjum og stelpurnar reyna að fara svolítið til hans en við hittumst svona einu sinni í viku en stefnum að því að verða aftur fjölskylda í október.“

Hvar og hvenær kynntust þið?

„Ég vil meina að Hemmi hafi fallið fyrir mér þegar ég vann titilinn sterkasti þjálfari pæjumótsins í Vestmannaeyjum 1996 en síðan hitti ég hann niðri í bæ þegar ég hélt upp á þrítugsafmælið og við byrjuðum að deita. 

Nokkrum mánuðum síðar kynnti ég hann fyrir KR-liðinu sem ég var að þjálfa; Hermann Hreiðarsson, lambakjöt á diskinn minn.“

Nú starfið þið hjónin bæði við áhugamálin ykkar. Gætuð þið jafnvel starfað saman við að þjálfa? 

„Það yrði hjónaskilnaður á innan við viku. Hemmi er óstundvís, frekur og þykist alltaf hafa rétt fyrir sér, en geðgóður og jákvæður. Ég er stundvís, frek, þykist alltaf hafa rétt fyrir mér, geðvond og ógeðslega neikvæð,“ segir og hún hlær. „Þrátt fyrir ólíka persónuleika þá erum við frábær saman sem hjón.“ 

Hver er drifkrafturinn í þínu lífi?

„Drifkrafturinn í mínu lífi verður að koma innan frá mér, mér þarf að líða vel og vera í jafnvægi til þess að geta gefið af mér. Það er stundum allt í lagi að rækta og hlúa að sjálfri sér. 

Hverjir eru framtíðardraumarnir?

„Að við Hemmi endum á Bessastöðum, forseti og forsetafrú. Ég get ekki beðið eftir að halda almennileg partí á Bessastöðum fyrir vini okkar, ég vona að það sé ekki hægt að kalla út lögregluna þangað vegna hávaða.“