Stjörnurnar í útlöndum Atli Fannar Bjarkason skrifar 6. febrúar 2014 06:00 Harmdauði leikarans Philips Seymour Hoffman minnti mig á hræðileg örlög söngvarans Layne Staley. Hann lést árið 2002 eftir að hafa dópað frá sér flest, þar á meðal farsælan tónlistarferil með hljómsveitinni Alice in Chains. Staley kvaddi þennan heim umkringdur krakkpípum og kókaíni en enginn kvaddi hann. Hann var algjörlega afskiptur þegar hann lést. 39 kílóa brunarúst sem fannst eftir að gjaldkeri lét vita að ekki hafði verið hreyft við bankareikningi hans í viku. Og ekki var mikil reisn yfir Hoffman. Hann fannst heima hjá sér í stuttbuxum og nærbol með gleraugun á nefinu. Kaldhæðnislega eins og önnur hver persóna sem hann lék hefði stimplað sig út. Talið er að of stór skammtur hafi drepið hann — enda umkringdur heróíni og lyfseðilsskyldum lyfjum þegar hann fannst. Hoffman hafði talað opinskátt um fíkn sína og viðurkennt að vera sjúkur í allt sem var hægt að skrapa saman með kreditkorti. Við þekkjum stjörnurnar í útlöndum ekki persónulega þrátt fyrir að hafa eytt með þeim meiri tíma en meðal ættingja. Okkur stendur samt ekki á sama þegar þær deyja. Ekki frekar en þegar við lesum sömu hræðilegu fréttir af fólki sem við getum flett upp í Íslendingabók. Útbreiðsla þessara frétta minnir okkur stöðugt á að við erum að glíma við risavaxið vandamál á löngu úreltum forsendum stríðs sem er tapað. Árið er 2014 og stórkostlegar tækninýjungar líta dagsins ljós á næstu misserum. Líffæri verða þrívíddarprentuð og grædd í fólk (!), fleiri rafmagnsbílar verða framleiddir en nokkru sinni fyrr og flugvélar netvæðast á ógnarhraða. Það er samt skekkja. Við uppfærum símana okkar árlega en horfum í hina áttina á meðan gamaldags lagasetning dælir fíklum í fangelsi fyrir að vera fíklar, gerir fangaverði að meðferðarfulltrúum og leyfir heilbrigðiskerfinu ekki að gera það sem það gerir best: Að lækna veikt fólk. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Atli Fannar Bjarkason Mest lesið Rekin út fyrir að vera kennari Álfhildur Leifsdóttir Skoðun Vegið að framtíð ungs vísindafólks á Íslandi Katrín Möller,Svava Dögg Jónsdóttir Skoðun Sá „óháði“ kemur til byggða Kristinn Karl Brynjarsson Skoðun Lögreglumenn samningslausir mánuðum saman og án verkfallsréttar Fjölnir Sæmundsson Skoðun Við þurfum að tala um Bálstofuna Matthías Kormáksson Skoðun Treystir þú konum? Hópur 72 kvenna úr sex stjórnmálaflokkum Skoðun Vanvirðing við einkaframtakið og verðmætasköpun Bessí Þóra Jónsdóttir Skoðun Á að banna rauða jólasveininn? Stefán Vagn Stefánsson Skoðun Fólk eða fífl? Anna Gunndís Guðmundsdóttir Skoðun Græðgin er komin út fyrir öll mörk Sigurjón Þórðarson Skoðun
Harmdauði leikarans Philips Seymour Hoffman minnti mig á hræðileg örlög söngvarans Layne Staley. Hann lést árið 2002 eftir að hafa dópað frá sér flest, þar á meðal farsælan tónlistarferil með hljómsveitinni Alice in Chains. Staley kvaddi þennan heim umkringdur krakkpípum og kókaíni en enginn kvaddi hann. Hann var algjörlega afskiptur þegar hann lést. 39 kílóa brunarúst sem fannst eftir að gjaldkeri lét vita að ekki hafði verið hreyft við bankareikningi hans í viku. Og ekki var mikil reisn yfir Hoffman. Hann fannst heima hjá sér í stuttbuxum og nærbol með gleraugun á nefinu. Kaldhæðnislega eins og önnur hver persóna sem hann lék hefði stimplað sig út. Talið er að of stór skammtur hafi drepið hann — enda umkringdur heróíni og lyfseðilsskyldum lyfjum þegar hann fannst. Hoffman hafði talað opinskátt um fíkn sína og viðurkennt að vera sjúkur í allt sem var hægt að skrapa saman með kreditkorti. Við þekkjum stjörnurnar í útlöndum ekki persónulega þrátt fyrir að hafa eytt með þeim meiri tíma en meðal ættingja. Okkur stendur samt ekki á sama þegar þær deyja. Ekki frekar en þegar við lesum sömu hræðilegu fréttir af fólki sem við getum flett upp í Íslendingabók. Útbreiðsla þessara frétta minnir okkur stöðugt á að við erum að glíma við risavaxið vandamál á löngu úreltum forsendum stríðs sem er tapað. Árið er 2014 og stórkostlegar tækninýjungar líta dagsins ljós á næstu misserum. Líffæri verða þrívíddarprentuð og grædd í fólk (!), fleiri rafmagnsbílar verða framleiddir en nokkru sinni fyrr og flugvélar netvæðast á ógnarhraða. Það er samt skekkja. Við uppfærum símana okkar árlega en horfum í hina áttina á meðan gamaldags lagasetning dælir fíklum í fangelsi fyrir að vera fíklar, gerir fangaverði að meðferðarfulltrúum og leyfir heilbrigðiskerfinu ekki að gera það sem það gerir best: Að lækna veikt fólk.