Gagnrýni

Risti ekki djúpt

Jónas Sen skrifar
ICE og Anna Þorvaldsdóttir. „Tónlistin fór aldrei mjög langt frá sjálfri sér, hún var fremur tilbreytingarlaus,“ segir Jónas Sen.
ICE og Anna Þorvaldsdóttir. „Tónlistin fór aldrei mjög langt frá sjálfri sér, hún var fremur tilbreytingarlaus,“ segir Jónas Sen. Vísir/Vilhelm
Tónlist:

In the Light of Air

ICE og Anna Þorvaldsdóttir

Norðurljós í Hörpu sunnudaginn 25. maí

International Contemporary Ensemble, eða ICE, er heitið á nútímatónlistarhópi sem kom fram í Norðurljósum á Listahátíð. Fullt af ljósaperum var fyrir ofan hópinn og maður las í tónleikaskrá að hann myndi stýra lýsingunni með leik sínum og andardrætti.

Ég verð að segja að ég bjóst við meiru. Tónlistin var eftir Önnu Þorvaldsdóttur, og reyndar kom hún ekki á óvart. Mikið var um grunnstöðuhljóma og alls kyns áferð sem skapaði óhugnanlega stemningu. Bassatromma og drónn í upphafi hljómaði eins og sena úr Inland Empire eftir David Lynch. Tónlistin fór aldrei mjög langt frá sjálfri sér, hún var fremur tilbreytingarlaus. Það voru samt mörg falleg augnablik í henni, heilmikil stemning, en almennt var hún dálítið langdregin. Maður hefur heyrt þetta áður.

Lýsingin olli hins vegar vonbrigðum. Meiri, miklu meiri fjölbreytni, eitthvað krassandi hefði verið nauðsynlegt. Verkið tók jú heilan klukkutíma. En það gerðist aldrei neitt. Ljósmagnið var mismikið og það var hreinlega eins og einhver væri að leika sér að því að dempa það, án þess að tengja það við tónlistina. Ég a.m.k. sá ekki tenginguna. Þetta var býsna þunnur þrettándi.

Niðurstaða: Tónleikarnir áttu sín augnablik en ollu í heild vonbrigðum.






Fleiri fréttir

Sjá meira


×