Fylgst með úr fjarlægð Ragnheiður Tryggvadóttir skrifar 19. mars 2014 07:00 Fólk tók sveig fram hjá manninum. Hann lá þarna og svaf upp við vegg og þeir sem komu fyrir hornið máttu vara sig á að detta ekki um lappirnar á honum. Sumum brá við og hrukku til hliðar en héldu þó ferð sinni áfram. Störðu kannski í forundran á manninn enda undarlegur svefnstaður, Austurstrætið. Það viðraði heldur ekki vel til útilegu þennan dag. Maðurinn var síður en svo klæddur til svefns úti í næðingnum. Gallabuxur, þunn úlpa og derhúfa. Ef betur var að gáð sást líka að hann var alls ekkert sofandi, öðru hvoru reisti hann upp tinandi höfuðið og veifaði höndum út í loftið. Lyppaðist svo niður aftur. Margirtóku alls ekkert eftir honum, eða þóttust ekki taka eftir, ég veit ekki hvort var. Litu allavega hvorki til hægri né vinstri á göngu sinni þó litlu munaði að maðurinn yrði fyrir fótum þeirra. Flestir á hraðferð og kalt úti. Skyndilegastaldraði vegfarandi við. Stóð stundarkorn með hendur í vösum og virti manninn fyrir sér. Gaf sig síðan á tal við hann. Um leið og hann gerði það staldraði annar við. Fleiri dreif að og fólk ræddi greinilega saman, um manninn, hvað ætti að gera. Sá fyrsti dró upp síma og hringdi. Hópurinnþynntist um leið og einhver hafði tekið af skarið. Sá sem hringt hafði stóð einn eftir hjá manninum og beið. Fólk hélt áfram að streyma fram hjá án þess að gefa þeim liggjandi gaum. Hannbeið lengi. Stjáklaði í kringum manninn í næðingnum þar til aðstoð barst. Þá tók hann í hönd þess liggjandi og dreif sig af stað til sinna erinda. Alveg merkilegt, hugsaði ég, hve margir strunsuðu fram hjá aumingjans manninum án þess að láta hann sig varða. Hneyksluð stóð ég upp frá borðinu við gluggann og fór í kápuna. Þegar ég skellti í mig restinni úr kaffibollanum svelgdist mér á. Ég var ekki hótinu skárri. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ragnheiður Tryggvadóttir Mest lesið Innflutt skautun í boði Viðreisnar Hópur ungra Sjálfstæðiskvenna Skoðun Halldór 02.11.24 Halldór Baldursson Halldór Viltu lækka í launum? Jónella Sigurjónsdóttir Skoðun Að græða 33.400 fótboltavelli Jóna Bjarnadóttir Skoðun Íslenskan til valdeflingar en ekki valdbeitingar Derek T. Allen Skoðun Unglingavandamálið Jón Gnarr Skoðun Verklausi milljónakennarinn Þórunn Sveinbjarnardóttir Skoðun Kæri frambjóðandi! Stefanía Björg Jónsdóttir Skoðun Stöndugur efnahagur og sterk velferð – undirstaða hvors annars Alma D. Möller Skoðun Viltu lækka í launum? Jónella Sigurjónsdóttir Skoðun
Fólk tók sveig fram hjá manninum. Hann lá þarna og svaf upp við vegg og þeir sem komu fyrir hornið máttu vara sig á að detta ekki um lappirnar á honum. Sumum brá við og hrukku til hliðar en héldu þó ferð sinni áfram. Störðu kannski í forundran á manninn enda undarlegur svefnstaður, Austurstrætið. Það viðraði heldur ekki vel til útilegu þennan dag. Maðurinn var síður en svo klæddur til svefns úti í næðingnum. Gallabuxur, þunn úlpa og derhúfa. Ef betur var að gáð sást líka að hann var alls ekkert sofandi, öðru hvoru reisti hann upp tinandi höfuðið og veifaði höndum út í loftið. Lyppaðist svo niður aftur. Margirtóku alls ekkert eftir honum, eða þóttust ekki taka eftir, ég veit ekki hvort var. Litu allavega hvorki til hægri né vinstri á göngu sinni þó litlu munaði að maðurinn yrði fyrir fótum þeirra. Flestir á hraðferð og kalt úti. Skyndilegastaldraði vegfarandi við. Stóð stundarkorn með hendur í vösum og virti manninn fyrir sér. Gaf sig síðan á tal við hann. Um leið og hann gerði það staldraði annar við. Fleiri dreif að og fólk ræddi greinilega saman, um manninn, hvað ætti að gera. Sá fyrsti dró upp síma og hringdi. Hópurinnþynntist um leið og einhver hafði tekið af skarið. Sá sem hringt hafði stóð einn eftir hjá manninum og beið. Fólk hélt áfram að streyma fram hjá án þess að gefa þeim liggjandi gaum. Hannbeið lengi. Stjáklaði í kringum manninn í næðingnum þar til aðstoð barst. Þá tók hann í hönd þess liggjandi og dreif sig af stað til sinna erinda. Alveg merkilegt, hugsaði ég, hve margir strunsuðu fram hjá aumingjans manninum án þess að láta hann sig varða. Hneyksluð stóð ég upp frá borðinu við gluggann og fór í kápuna. Þegar ég skellti í mig restinni úr kaffibollanum svelgdist mér á. Ég var ekki hótinu skárri.