Játningar nútímamanns Atli Fannar Bjarkason skrifar 17. apríl 2014 07:00 Ég elska KFC. Fyrir 20 árum spúlaði ég plan hjá rútufyrirtæki fyrir klink til að kaupa vængi á KFC. Ég hef brunað Sæbrautina klukkan fimm mínútur í tíu á sunnudagskvöldi til að ná Tower Zinger út um lúguna fyrir lokun. Ég fór einu sinni á KFC, pantaði kjúkling fyrir 15 þúsund kall og afgreiðslumaðurinn spurði hvort ég ætlaði að borða á staðnum — svo augljós var eftirvænting mín. Ég skráði líka einu sinni vin minn í KFC-klúbbinn. Umsóknin var svo vönduð að hann flaug inn og var nánast boðið sæti í stjórn fyrirtækisins. Auðvitað langaði mig bara sjálfan að fá inngöngu en ég er of stoltur til að sækja gjafabréfin sem meðlimir fá í laun fyrir vinnu sína í þágu ofurstans. Ást mín er ómenguð. Þetta segi ég þrátt fyrir að hver einasti ungi hafi lifað ömurlegu lífi í þröngu rými með þúsund félögum sínum áður en hann útskrifaðist sem djúpsteiktur borgari með krydduðu majonesi og kartöfluskífu. Ekki nóg með það. Í vikunni sagði internetið mér að alls 23 þrælar væru í vinnu fyrir mig. Ég er 23-þræla maður. Ég hef ómeðvitað safnað í kringum mig nógu mörgum þrælum til að reisa grafhýsi og get sjálfum mér um kennt; þessi pistill er til dæmis skrifaður á Apple-fartölvu sem Kínverjar settu saman við hræðilegar aðstæður í heimalandi sínu. Laun þeirra myndu ekki duga fyrir kaffibolla í Reykjavík – þrátt fyrir að líkur séu á að kollegar þeirra í þrælabransanum hafi tínt baunirnar í kaffið. Eitt enn. Inni í ísskáp bíða tvö páskaegg sem ég hyggst borða yfir páskana. Saklaust yfirbragð eggjanna felur ekki þá staðreynd að réttlaust fólk kom að öllum líkindum að gerð þeirra með ólaunaðri vinnu innan um kakótré í Afríku. Samviskulausi nútímamaðurinn ég lætur þetta ekki á sig fá, en er voða pirraður yfir ríkisstjórninni sem samlandar hans kusu yfir sig. Óréttlætið, maður. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Atli Fannar Bjarkason Mest lesið „Eru ekki allir pínu einhverfir í dag?“ Andrea Ólafsdóttir Skoðun Að verða fórnarlamb íslenskra skattyfirvalda Arnar Pálsson Skoðun Skaðinn í leyndri meðferð á heimilum Matthildur Björnsdóttir Skoðun Loftslagsávinningur Coda Terminal er gífurlegur Sigurður Loftur Thorlacius Skoðun Um vanda stúlkna í skólum Ragnar Þór Pétursson Skoðun Tilgangur atvinnurekstrarbanns Lárus Sigurður Lárusson Skoðun Betri leið til að velja keppendur inn á Ólympíuleika Pawel Bartoszek Skoðun Af glyðrugangi eftirlitsstofnana Ester Hilmarsdóttir Skoðun 3.200 aumingjar (mín skoðun) Ole Anton Bieltvedt Skoðun Reglurnar eru óumsemjanlegar Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun
Ég elska KFC. Fyrir 20 árum spúlaði ég plan hjá rútufyrirtæki fyrir klink til að kaupa vængi á KFC. Ég hef brunað Sæbrautina klukkan fimm mínútur í tíu á sunnudagskvöldi til að ná Tower Zinger út um lúguna fyrir lokun. Ég fór einu sinni á KFC, pantaði kjúkling fyrir 15 þúsund kall og afgreiðslumaðurinn spurði hvort ég ætlaði að borða á staðnum — svo augljós var eftirvænting mín. Ég skráði líka einu sinni vin minn í KFC-klúbbinn. Umsóknin var svo vönduð að hann flaug inn og var nánast boðið sæti í stjórn fyrirtækisins. Auðvitað langaði mig bara sjálfan að fá inngöngu en ég er of stoltur til að sækja gjafabréfin sem meðlimir fá í laun fyrir vinnu sína í þágu ofurstans. Ást mín er ómenguð. Þetta segi ég þrátt fyrir að hver einasti ungi hafi lifað ömurlegu lífi í þröngu rými með þúsund félögum sínum áður en hann útskrifaðist sem djúpsteiktur borgari með krydduðu majonesi og kartöfluskífu. Ekki nóg með það. Í vikunni sagði internetið mér að alls 23 þrælar væru í vinnu fyrir mig. Ég er 23-þræla maður. Ég hef ómeðvitað safnað í kringum mig nógu mörgum þrælum til að reisa grafhýsi og get sjálfum mér um kennt; þessi pistill er til dæmis skrifaður á Apple-fartölvu sem Kínverjar settu saman við hræðilegar aðstæður í heimalandi sínu. Laun þeirra myndu ekki duga fyrir kaffibolla í Reykjavík – þrátt fyrir að líkur séu á að kollegar þeirra í þrælabransanum hafi tínt baunirnar í kaffið. Eitt enn. Inni í ísskáp bíða tvö páskaegg sem ég hyggst borða yfir páskana. Saklaust yfirbragð eggjanna felur ekki þá staðreynd að réttlaust fólk kom að öllum líkindum að gerð þeirra með ólaunaðri vinnu innan um kakótré í Afríku. Samviskulausi nútímamaðurinn ég lætur þetta ekki á sig fá, en er voða pirraður yfir ríkisstjórninni sem samlandar hans kusu yfir sig. Óréttlætið, maður.