Að fæða barn í gegnum eyrun

Ekki láta þér bregða, kæri lesandi, þótt þessi skrif fari einhvers staðar út af sporinu. Þótt talið færist skyndilega að syngjandi regnbogum og dansandi einhyrningunum – eða eru það sebrahestar sem eru ekki til í alvörunni? Allavega. Skiptir ekki máli.

Þegar þetta er skrifað er mið nótt. Regnblautar götur Lundúnaborgar eru auðar. Ég er með kvef og hita og þjáist af 90% heyrnarleysi og krömpum í eyrum sem ég get aðeins lýst sem sársauka sem er eins og að fæða barn í gegnum hlustirnar.

Ég er ekki að misnota aðstöðu mína og sækja mér meðaumkun lesenda allra 90.000 eintakanna sem prentuð eru af Fréttablaðinu – að minnsta kosti ekki bara. Það er kjarni í þessum skrifum mínum, það er ef ég afvegaleiðist ekki yfir í sebrahestana þegar kokteillinn af parasetamóli og íbúprófeni fer loks að virka.

Smáskammtadropar og blóðtökugræjur

Læknir sem ég þekki deildi eitt sinn með mér fróðleiksmola um læknastéttina sem setið hefur í mér æ síðan. Hann sagði að það besta sem læknir gæti gert fyrir sjúkling væri oftar en ekki að gera ekki neitt. Stundum væri eina lækningin á boðstólum að bíða. Bíða eftir að kvillinn gengi yfir. Mér fannst þessi læknisfræðilega naumhyggja athyglisverð. Ég komst hins vegar að því nýverið að þótt hún sé heillandi á blaði er hún það ekki í praxís.

Kveftíminn er genginn í garð eins og margir fá að kynnast óþyrmilega um þessar mundir. Ég fór til heimilislæknis fyrir nokkrum dögum vegna lamandi kvefs og eyrnaverkja. Læknirinn yppti öxlum. Það var ekkert hægt að gera, þetta var vírus sem gengi yfir á nokkrum dögum, vikum eða mánuðum. Ég fann hvernig örvæntingin byrjaði að krauma í iðrum mér eins og sjóðandi kvika í eldfjalli. Það dugði ekki að gera ekki neitt!

„Komdu með fokking fúkkalyfin eða þú hlýtur verra af,“ hrópaði ég á Dr. Patell af jafneinbeittum brotavilja og væri ég bankaræningi sem stæði frammi fyrir þreytulegum gjaldkera. Oh, ekki enn annað bankarán.

Þegar heilsan er í rugli er maður til í að prófa hvað sem er, bryðja hvað sem er, í veikri von um að líða betur. Þegar læknirinn neitaði að láta mig fá sýklalyf tók ég málin í eigin hendur. Þrátt fyrir alræmda efahyggju þegar kemur að óhefðbundnum lækningum keypti ég í apótekinu sólhatta, C-vítamín, orkuarmbönd og lýsi. Ég veit, vandræðalegt. En í örvæntingu minni hefði ég keypt smáskammtadropa og blóðtökugræjur ef ég vissi hvar þau fengjust. Síðast en ekki síst fyllti ég út eyðublað til að skipta um heimilislækni.

Stærsta ógnin við mannkynið

Vísindamenn vara nú við ógn sem steðjar að heilsu mannkynsins. Ógnin er stærri en flest það sem við stöndum frammi fyrir. Þrátt fyrir það gefum við henni lítinn gaum.

Viðvörunin kæmi einum manni ekki á óvart væri hann enn á lífi. Stuttu eftir að Skotinn Alexander Fleming uppgötvaði pensilín árið 1928 varaði hann við misnotkun á sýklalyfinu. Hann sagði að ef maður með óbreytta hálsbólgu leyfði sér slíkt kæruleysi að taka inn pensilín við krankleika sínum yrði hann valdur að dauða annars manns með lungnabólgu. Nú, tæpri öld síðar, er spádómur hans að rætast.

Ef ekkert er að gert mun fólk deyja af smávægilegum sýkingum í mjög náinni framtíð því þau sýklalyf sem nú eru til verða hætt að virka. Þetta sagði Sally Davies, landlæknir Bretlands, í fyrirlestri síðasta sumar. Æ fleiri bakteríur eru orðnar ónæmar fyrir sýklalyfjum í kjölfar ofnotkunar á þeim. Alþjóðaheilbrigðismálastofnunin (WHO) hefur skilgreint sýklalyfjaónæmi sem eina af stærstu heilbrigðisógnum heimsins. En samt bryðjum við lyfin eins og Smarties. Munum við Íslendingar í hópi hinna stórtækustu í þeirri neyslu.

Í síðasta mánuði kynntu heilbrigðisyfirvöld í Bretlandi nýja skýrslu um þróun á sýklalyfjanotkun þar í landi. Þrátt fyrir ítrekaðar viðvaranir og fjölda herferða sem brýnt hafa hættuna sem fylgir of mikilli sýklalyfjaofnotkun fyrir læknum, heilbrigðisstarfsfólki og almenningi jókst sýklalyfjanotkun í Bretlandi um 6% á árunum 2010-2013. Talið er að í helmingi tilfella hafi ekki verið rétt að skrifa upp á sýklalyf.

Þegar pestin mín er liðin hjá mun ég sjálfsagt gleyma öllum háfleygum plönum um að njóta tilverunnar og nýfenginnar heilsu og vera þakklát. Ég mun henda orkuarmbandinu og sólhöttunum og halda áfram að gera grín að óhefðbundnum lækningum. Einu ætla ég þó að reyna að gleyma ekki. Ég ætla að fyrirgefa Dr. Patell. Því með því að skrifa ekki upp á pensillín fyrir konu með hálsbólgu kann hann að hafa bjargað lífi manns með lungnabólgu. Munum það í kvefinu.