Ævikvöldið sem ég óskaði mér? Sara McMahon skrifar 21. janúar 2014 06:00 Dagurinn sem ég uppgötvaði mitt fyrsta gráa hár er mér enn í fersku minni. Það var haustið 2008 og ég var stödd inni á salerni á Þjóðarbókhlöðunni. Í miðjum handþvotti tók ég eftir einu hári sem stakk í stúf við hin. Til að vera alveg viss í minni sök kippti ég hárinu úr höfðinu og við nánari skoðun varð mér ljóst að ekki var um að villast, hárið var silfurgrátt að lit. Þetta var tilfinningaþrungin stund því ég vissi sem var; nú var ég loks komin í fullorðinna manna tölu. Síðan þá hefur gráu hárunum fjölgað talsvert, eðli málsins samkvæmt. Þrátt fyrir að taka gránandi kolli af nokkru æðruleysi, slæddust inn nokkrir dagar þar sem mér þótti þessi þróun heldur yfirþyrmandi. En það var enga samúð að fá, hvorki hjá ættingjum né vinum og sér í lagi ekki hjá móður minni sem benti mér á að mér bæri að taka hækkandi aldri fagnandi, nýtt ár þýddi að ég væri enn á lífi til að njóta alls þess sem heimurinn hefur upp á að bjóða. Og hún hefur vissulega lög að mæla. Það að fullorðnast er því ekkert til að hræðast. En eitt hefur mér þó ekki tekist að hrista af mér; hina nagandi tilhugsun að einn góðan veðurdag verði ég of gömul til að sinna daglegum störfum hjálparlaust. Amma mín dvaldi síðustu ár ævi sinnar á hjúkrunarheimili og íbúar þess sátu sumir aðgerðarlausir inni í herbergjum sínum heilu dagana án nokkurs konar örvunar. Blessunarlega átti amma mín aðstandendur sem heimsóttu hana daglega og voru tilbúnir að taka fyrir hana slaginn þegar þess þurfti. Fyrir helgi fluttu fjölmiðlar fréttir af því að vegna niðurskurðar á hjúkrunarheimilinu Sólvangi í Hafnarfirði sé þjónusta við íbúa heimilisins nú ófullnægjandi. Sökum manneklu liggur heimilisfólkið stundum í rúmi sínu fram eftir degi án þess að nokkur skipti sér af því. Öll eldumst við, þó sumir nái hærri aldri en aðrir, og því ber að spyrja: er þetta ævikvöldið sem við óskum okkur? Sé spurningunni svarað neitandi getur ekki verið rétt að aldraðir ástvinir búi í dag við aðstæður sem okkur þykir sjálfum óviðunandi. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Sara McMahon Mest lesið Íslendingar flytja út fisk og líka ofbeldismenn Guðný S. Bjarnadóttir Skoðun 30 silfurpeningar dýralækna? 125.000 lítrar af blóði tappaðir af 4088 merum (með valdi), af eiðsvörðum dýralæknum, 2023 Ole Anton Bieltvedt Skoðun Hver ætlar að bera ábyrgð á mannslífi? Sævar Þór Jónsson Skoðun Horfumst í augu Kristín Thoroddsen Skoðun Opið bréf til heilbrigðisráðherra: Iðjuþjálfar – mikilvægur mannauður í geðheilbrigðisþjónustu framtíðarinnar Erna Rut Elvarsdóttir,Lilja Logadóttir, Rebekka Lind Hjaltadóttir,Sandra Dís Sigurðardóttir Skoðun Saga Israa á Gaza og hvernig hægt er að verða að liði Katrín Harðardóttir,Israa Saed Skoðun Er aldur bara tala? Teitur Guðmundsson Skoðun Lægjum öldurnar Halla Hrund Logadóttir Skoðun Frans páfi kvaddur eða meðtekinn? Bjarni Karlsson Skoðun Iðjuþjálfar í leik- og grunnskólum: Tækifæri í baráttunni gegn agavanda og skólaforðun Hekla Björt Birkisdóttir,Hrefna Dagbjört Arnardóttir,Inga Fríða Guðbjörnsdóttir,Íris Kristrún Kristmundsdóttir Skoðun
Dagurinn sem ég uppgötvaði mitt fyrsta gráa hár er mér enn í fersku minni. Það var haustið 2008 og ég var stödd inni á salerni á Þjóðarbókhlöðunni. Í miðjum handþvotti tók ég eftir einu hári sem stakk í stúf við hin. Til að vera alveg viss í minni sök kippti ég hárinu úr höfðinu og við nánari skoðun varð mér ljóst að ekki var um að villast, hárið var silfurgrátt að lit. Þetta var tilfinningaþrungin stund því ég vissi sem var; nú var ég loks komin í fullorðinna manna tölu. Síðan þá hefur gráu hárunum fjölgað talsvert, eðli málsins samkvæmt. Þrátt fyrir að taka gránandi kolli af nokkru æðruleysi, slæddust inn nokkrir dagar þar sem mér þótti þessi þróun heldur yfirþyrmandi. En það var enga samúð að fá, hvorki hjá ættingjum né vinum og sér í lagi ekki hjá móður minni sem benti mér á að mér bæri að taka hækkandi aldri fagnandi, nýtt ár þýddi að ég væri enn á lífi til að njóta alls þess sem heimurinn hefur upp á að bjóða. Og hún hefur vissulega lög að mæla. Það að fullorðnast er því ekkert til að hræðast. En eitt hefur mér þó ekki tekist að hrista af mér; hina nagandi tilhugsun að einn góðan veðurdag verði ég of gömul til að sinna daglegum störfum hjálparlaust. Amma mín dvaldi síðustu ár ævi sinnar á hjúkrunarheimili og íbúar þess sátu sumir aðgerðarlausir inni í herbergjum sínum heilu dagana án nokkurs konar örvunar. Blessunarlega átti amma mín aðstandendur sem heimsóttu hana daglega og voru tilbúnir að taka fyrir hana slaginn þegar þess þurfti. Fyrir helgi fluttu fjölmiðlar fréttir af því að vegna niðurskurðar á hjúkrunarheimilinu Sólvangi í Hafnarfirði sé þjónusta við íbúa heimilisins nú ófullnægjandi. Sökum manneklu liggur heimilisfólkið stundum í rúmi sínu fram eftir degi án þess að nokkur skipti sér af því. Öll eldumst við, þó sumir nái hærri aldri en aðrir, og því ber að spyrja: er þetta ævikvöldið sem við óskum okkur? Sé spurningunni svarað neitandi getur ekki verið rétt að aldraðir ástvinir búi í dag við aðstæður sem okkur þykir sjálfum óviðunandi.
30 silfurpeningar dýralækna? 125.000 lítrar af blóði tappaðir af 4088 merum (með valdi), af eiðsvörðum dýralæknum, 2023 Ole Anton Bieltvedt Skoðun
Opið bréf til heilbrigðisráðherra: Iðjuþjálfar – mikilvægur mannauður í geðheilbrigðisþjónustu framtíðarinnar Erna Rut Elvarsdóttir,Lilja Logadóttir, Rebekka Lind Hjaltadóttir,Sandra Dís Sigurðardóttir Skoðun
Iðjuþjálfar í leik- og grunnskólum: Tækifæri í baráttunni gegn agavanda og skólaforðun Hekla Björt Birkisdóttir,Hrefna Dagbjört Arnardóttir,Inga Fríða Guðbjörnsdóttir,Íris Kristrún Kristmundsdóttir Skoðun
30 silfurpeningar dýralækna? 125.000 lítrar af blóði tappaðir af 4088 merum (með valdi), af eiðsvörðum dýralæknum, 2023 Ole Anton Bieltvedt Skoðun
Opið bréf til heilbrigðisráðherra: Iðjuþjálfar – mikilvægur mannauður í geðheilbrigðisþjónustu framtíðarinnar Erna Rut Elvarsdóttir,Lilja Logadóttir, Rebekka Lind Hjaltadóttir,Sandra Dís Sigurðardóttir Skoðun
Iðjuþjálfar í leik- og grunnskólum: Tækifæri í baráttunni gegn agavanda og skólaforðun Hekla Björt Birkisdóttir,Hrefna Dagbjört Arnardóttir,Inga Fríða Guðbjörnsdóttir,Íris Kristrún Kristmundsdóttir Skoðun