Tilfinningabyltingin Erla Björg Gunnarsdóttir skrifar 2. júní 2015 06:00 Ég hef ekki orðið fyrir kynferðislegu ofbeldi. En frá því að ég var lítil smástelpa hefur mér verið treyst fyrir leyndarmálunum. Þeim hefur verið hvíslað í eyrun mín. Í skólaferðalagi. Á trúnaðarstundu sem færist yfir eftir svefngalsa í sleepover. Yfir kakóbolla og ristuðu brauði. Við eldhúsborðið. Í leigubíl. Á Kaffibarnum. Þetta eru heilög leyndarmál. Ekki segja neinum. Aldrei. Usssss... Og ég hef þagað úr mér vitið. Þagað úr mér trú og traust á mannkynið. Og við höfum öll einhvern tímann þagað. Og við höfum öll óttast þögnina og það sem gerist í hennar skjóli. Sem manneskjur, mæður, feður, systur og bræður. Í vikunni hefur fjöldi kvenna deilt reynslu sinni af kynferðislegu ofbeldi á internetinu og þannig frelsað sig frá leyndarmálinu. Það hefur verið magnað að fylgjast með byltingunni. Að sjá hundruði radda þrýsta á þagnarmúrinn sem hefur hlaðist upp. Stein fyrir stein. Kynslóð eftir kynslóð. Sársauka eftir sársauka. Svo finna raddirnar – fullar af réttlætiskennd, reiði og samkennd – sprungu á múrnum og flæða þar í gegn. Stækka sprunguna þar til hún opnast upp á gátt. Nýr jarðvegur tekur að myndast. Er það ekki svona sem heimurinn breytist? Og það er sama hvað við fussum og sveium mikið yfir því að fólk stari á skjáinn í stað þess að stara hvert á annað. Skjárinn með sínum samfélagsmiðlum hefur gert okkur á svo margan hátt persónulegri og býr til pláss fyrir þetta „óþægilega.“ Það eru kannski færri kaffiboð haldin með spjalli um veðrið og ómögulega ríkisstjórn. En við höfum aldrei verið jafn einlæg. Það er til orð yfir það þegar fólk tuðar um að tilfinningatal og erfiðar reynslusögur eigi ekki heima á opinberum vettvangi. Að það eigi ekki að bera sinn einkaskít á torg. Að tjáning sé það sama og athyglissýki. Orðið er þöggun. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Erla Björg Gunnarsdóttir Mest lesið Eru nýbakaðar mæður komnar aftur á bak við eldavélina, á TikTok? Ingunn Björk Vilhjálmsdóttir Skoðun Torfþakið varð að mýri Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir Skoðun Það sem er ekki sagt um geðheilsumál barna Ásdís Bergþórsdóttir Skoðun Tölum um umferðaröryggi Ágúst Mogensen Skoðun Kom pólitík nálægt Brákarborgarfúskinu? Helgi Áss Grétarsson Skoðun Auðvitað á að treysta fólki sjálfu fyrir því hvert það beinir viðskiptum sínum Sigurður G. Guðjónsson Skoðun Afleiðingar hinna löngu dökku skugga andlegs ofbeldis Matthildur Björnsdóttir Skoðun Myndum greiða miklu meira Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Yndislestur og fyrirmyndir Vilhjálmur Þór Svansson Skoðun Alvarleg atvik í heilbrigðisþjónustu hafa víðtækar afleiðingar Ásta Kristín Andrésdóttir Skoðun
Ég hef ekki orðið fyrir kynferðislegu ofbeldi. En frá því að ég var lítil smástelpa hefur mér verið treyst fyrir leyndarmálunum. Þeim hefur verið hvíslað í eyrun mín. Í skólaferðalagi. Á trúnaðarstundu sem færist yfir eftir svefngalsa í sleepover. Yfir kakóbolla og ristuðu brauði. Við eldhúsborðið. Í leigubíl. Á Kaffibarnum. Þetta eru heilög leyndarmál. Ekki segja neinum. Aldrei. Usssss... Og ég hef þagað úr mér vitið. Þagað úr mér trú og traust á mannkynið. Og við höfum öll einhvern tímann þagað. Og við höfum öll óttast þögnina og það sem gerist í hennar skjóli. Sem manneskjur, mæður, feður, systur og bræður. Í vikunni hefur fjöldi kvenna deilt reynslu sinni af kynferðislegu ofbeldi á internetinu og þannig frelsað sig frá leyndarmálinu. Það hefur verið magnað að fylgjast með byltingunni. Að sjá hundruði radda þrýsta á þagnarmúrinn sem hefur hlaðist upp. Stein fyrir stein. Kynslóð eftir kynslóð. Sársauka eftir sársauka. Svo finna raddirnar – fullar af réttlætiskennd, reiði og samkennd – sprungu á múrnum og flæða þar í gegn. Stækka sprunguna þar til hún opnast upp á gátt. Nýr jarðvegur tekur að myndast. Er það ekki svona sem heimurinn breytist? Og það er sama hvað við fussum og sveium mikið yfir því að fólk stari á skjáinn í stað þess að stara hvert á annað. Skjárinn með sínum samfélagsmiðlum hefur gert okkur á svo margan hátt persónulegri og býr til pláss fyrir þetta „óþægilega.“ Það eru kannski færri kaffiboð haldin með spjalli um veðrið og ómögulega ríkisstjórn. En við höfum aldrei verið jafn einlæg. Það er til orð yfir það þegar fólk tuðar um að tilfinningatal og erfiðar reynslusögur eigi ekki heima á opinberum vettvangi. Að það eigi ekki að bera sinn einkaskít á torg. Að tjáning sé það sama og athyglissýki. Orðið er þöggun.
Eru nýbakaðar mæður komnar aftur á bak við eldavélina, á TikTok? Ingunn Björk Vilhjálmsdóttir Skoðun
Auðvitað á að treysta fólki sjálfu fyrir því hvert það beinir viðskiptum sínum Sigurður G. Guðjónsson Skoðun
Eru nýbakaðar mæður komnar aftur á bak við eldavélina, á TikTok? Ingunn Björk Vilhjálmsdóttir Skoðun
Auðvitað á að treysta fólki sjálfu fyrir því hvert það beinir viðskiptum sínum Sigurður G. Guðjónsson Skoðun