Fleiri lygilegar frægðarsögur afa Halla Þórlaug Óskarsdóttir skrifar 18. nóvember 2015 13:15 Bækur Leyndardómur erfingjans Höfundur: Guðni Líndal Benediktsson Útgefandi: Vaka-Helgafell Prentun: Oddi 300 bls. Kápumynd: Ivan Cappelli Guðni Líndal Benediktsson fékk Íslensku barnabókaverðlaunin í fyrra fyrir bók sína Leitin að Blóðey, sem fjallaði um lygileg ævintýri afa gamla sem hefur aldeilis komist í hann krappan. Nú hefur höfundur sent frá sér sjálfstætt framhald sögunnar sem ber heitið Leyndardómur erfingjans. Líkt og fyrri bókin gerist sagan á tveimur plönum; Kristján litli bíður á læknabiðstofu eftir að honum fæðist lítið systkini. Hann er dálítið áhyggjufullur, því það er asi á spítalanum og afi reynir að róa hann með því að segja honum ýktar frægðarsögur af sjálfum sér. Sögurnar hans afa eru bæði bráðfyndnar og stútfullar af fróðleiksmolum. Hlutir eins og fjörulallar, gegnumtrekkur, Fontur, kjöldráttur og fleira er útskýrt fyrir lesendum sem hugsanlega þekkja ekki orðin eða hugmyndirnar. Við lestur bókarinnar fór framsetningin að minna æ meira á kvikmyndahandrit, en það er ekki að undra því höfundur hefur talsverða reynslu á því sviði líka. Hugsanlega færi betur á því að setja söguna fram í því formi, þótt auðvitað mætti segja að hér væri komin ágætisbíómynd í bókarformi. Plönin tvö, læknastofan og ævintýri afa, eru afar ólík. Takturinn er hraður í ýkjusögunum sem eru uppfullar af húmor en kvíðinn liggur eins og mara yfir læknastofunni og biðin er ólýsanlega löng. Kaflarnir byrja flestir á stuttri senu á sjúkrahúsinu sem brotnar eru upp með sögum afa. Hægt er að nefna þó nokkrar bíómyndir sem virka nákvæmlega eins, flótti frá veruleikanum á spítalanum með sögum; að þessari ólastaðri. Þótt persónusköpun sé kannski ekki sérstaklega frumleg er hún hressandi og skemmtileg. Afi er ýkjukall, Kristján litli er einlægur og forvitinn, hin fjarverandi amma er kjarnakvendi og svo eru ótal aukapersónur sem flestar eru kómískar og fá lesandann til að brosa út í annað.Niðurstaða: Eldhresst framhald af ævintýrum afa, stútfullt af húmor og fróðleik. Bókmenntir Mest lesið „Svona getur þetta reynst smásálarlegt hérna“ Lífið Gelluorkan í hæstu hæðum á Gugguvaktinni Lífið Málaferli og verktakadrama seinkar framkvæmdunum á höllinni í Frakklandi Lífið Rúrik Gísla í glæsilegu eftirpartýi á Edition Lífið Simon og Garfunkel ná sögulegum sáttum: „Ég grét þegar hann sagði hversu mikið ég hefði sært hann“ Lífið PlayStation 5 Pro: Eina leiðin til að spila, ef þú tímir því Leikjavísir Þurfti aðeins nokkrar sekúndur til að tryggja liði sínu áfram í undanúrslitin Lífið Stórstjarna úr tónlistarheiminum í nýrri seríu White Lotus Bíó og sjónvarp Sjáðu stikluna: Zellweger, Firth og Grant öll í nýjustu Bridget Jones Lífið Smekklegt einbýli í hjarta Hafnarfjarðar Lífið Fleiri fréttir Ástkona njósnarans skildi eftir sig sjóðheit bréf Efni sem veldur uppköstum, yfirliðum og eilífri æsku The Bikeriders: Hvenær komum við í flugeldaverksmiðjuna!? Kælt niður í byrjun og svo búmm! DIMMA var flott en einhæf Sjá meira
Bækur Leyndardómur erfingjans Höfundur: Guðni Líndal Benediktsson Útgefandi: Vaka-Helgafell Prentun: Oddi 300 bls. Kápumynd: Ivan Cappelli Guðni Líndal Benediktsson fékk Íslensku barnabókaverðlaunin í fyrra fyrir bók sína Leitin að Blóðey, sem fjallaði um lygileg ævintýri afa gamla sem hefur aldeilis komist í hann krappan. Nú hefur höfundur sent frá sér sjálfstætt framhald sögunnar sem ber heitið Leyndardómur erfingjans. Líkt og fyrri bókin gerist sagan á tveimur plönum; Kristján litli bíður á læknabiðstofu eftir að honum fæðist lítið systkini. Hann er dálítið áhyggjufullur, því það er asi á spítalanum og afi reynir að róa hann með því að segja honum ýktar frægðarsögur af sjálfum sér. Sögurnar hans afa eru bæði bráðfyndnar og stútfullar af fróðleiksmolum. Hlutir eins og fjörulallar, gegnumtrekkur, Fontur, kjöldráttur og fleira er útskýrt fyrir lesendum sem hugsanlega þekkja ekki orðin eða hugmyndirnar. Við lestur bókarinnar fór framsetningin að minna æ meira á kvikmyndahandrit, en það er ekki að undra því höfundur hefur talsverða reynslu á því sviði líka. Hugsanlega færi betur á því að setja söguna fram í því formi, þótt auðvitað mætti segja að hér væri komin ágætisbíómynd í bókarformi. Plönin tvö, læknastofan og ævintýri afa, eru afar ólík. Takturinn er hraður í ýkjusögunum sem eru uppfullar af húmor en kvíðinn liggur eins og mara yfir læknastofunni og biðin er ólýsanlega löng. Kaflarnir byrja flestir á stuttri senu á sjúkrahúsinu sem brotnar eru upp með sögum afa. Hægt er að nefna þó nokkrar bíómyndir sem virka nákvæmlega eins, flótti frá veruleikanum á spítalanum með sögum; að þessari ólastaðri. Þótt persónusköpun sé kannski ekki sérstaklega frumleg er hún hressandi og skemmtileg. Afi er ýkjukall, Kristján litli er einlægur og forvitinn, hin fjarverandi amma er kjarnakvendi og svo eru ótal aukapersónur sem flestar eru kómískar og fá lesandann til að brosa út í annað.Niðurstaða: Eldhresst framhald af ævintýrum afa, stútfullt af húmor og fróðleik.
Bókmenntir Mest lesið „Svona getur þetta reynst smásálarlegt hérna“ Lífið Gelluorkan í hæstu hæðum á Gugguvaktinni Lífið Málaferli og verktakadrama seinkar framkvæmdunum á höllinni í Frakklandi Lífið Rúrik Gísla í glæsilegu eftirpartýi á Edition Lífið Simon og Garfunkel ná sögulegum sáttum: „Ég grét þegar hann sagði hversu mikið ég hefði sært hann“ Lífið PlayStation 5 Pro: Eina leiðin til að spila, ef þú tímir því Leikjavísir Þurfti aðeins nokkrar sekúndur til að tryggja liði sínu áfram í undanúrslitin Lífið Stórstjarna úr tónlistarheiminum í nýrri seríu White Lotus Bíó og sjónvarp Sjáðu stikluna: Zellweger, Firth og Grant öll í nýjustu Bridget Jones Lífið Smekklegt einbýli í hjarta Hafnarfjarðar Lífið Fleiri fréttir Ástkona njósnarans skildi eftir sig sjóðheit bréf Efni sem veldur uppköstum, yfirliðum og eilífri æsku The Bikeriders: Hvenær komum við í flugeldaverksmiðjuna!? Kælt niður í byrjun og svo búmm! DIMMA var flott en einhæf Sjá meira
Simon og Garfunkel ná sögulegum sáttum: „Ég grét þegar hann sagði hversu mikið ég hefði sært hann“ Lífið
Simon og Garfunkel ná sögulegum sáttum: „Ég grét þegar hann sagði hversu mikið ég hefði sært hann“ Lífið