Jólaskrautið þarf að vekja góðar og hlýjar minningar

Allt jólaskraut, meira að segja jólatréð, er komið upp fyrsta sunnudag í aðventu hjá Írisi Á. Pétursdóttur Viborg, verkfræðingi og handknattleikskonu. „Mér finnst ég vera mjög hógvær í skreytingum en ég held að vinkonur mínar séu ekki sammála mér,“ segir Íris og hlær en bætir við að hún sé þó alltaf með seríur í gluggum og kertaljós. 

Íris var dugleg að föndra sem barn og byrjaði á því aftur fyrir um fimm árum. Hún reynir að njóta aðventunnar og jólanna sem mest og vill ekkert stress og óþarfa áhyggjur.

„Ég er til dæmis ekki mikið fyrir að fylla heilu kökudunkana en baka tvær til þrjár sortir í takmörkuðu magni. Við vinkonurnar erum svo byrjaðar á því að hittast í lok nóvember eða í byrjun desem­ber til að búa til konfekt og annað gotterí fyrir jólin. Eftir því sem ég eldist og þroskast finnst mér mikil­vægara að allir mínir nánustu séu heilbrigðir andlega og líkamlega heldur en gjafir og fallega skreytt heimili.“

Hún hefur alltaf verið mikið jólabarn og segist draga vinkonur sínar í Jólahúsið á Akureyri óháð árstíma, byrja að skoða og plana jólaföndrið í september og að jólalögin fari að hljóma hjá henni þriðju vikuna í nóvember. 

„Fyrir mér eiga jólaskreytingar að vekja upp góðar og hlýjar minningar. Ég til dæmis skreyti jólatréð með fallegum rugguhestum því þeir minna mig á jólatréð hjá ömmu og afa í Þykkvabænum. Ég á Rúdolf og Snæfinn snjókarl sem eiga sína sögu og koma mér alltaf í gott skap. Textarnir í römmunum minna mig á vínyljólaplötu pabba og mömmu. Ef skrautið vekur upp góða minningu, þá vil ég eignast það. Í ár er ég að stimpla texta úr uppáhaldsjólalögunum mínum á rauð og hvít púðaver og vonandi verður útkoman skemmtileg,“ segir Íris og brosir.