Hátíðleiki Berglind Pétursdóttir skrifar 13. apríl 2015 07:00 Ég elska hátíðir. Ég hef verið viðloðandi hátíðir um langt skeið. Ég seldi fólki með þykkar gleraugnaumgjarðir miða á djasshátíð mörg ár í röð, sit í stjórn danshátíðar, bý með manni sem skipuleggur hátíðir að atvinnu og er tíður hátíðargestur. Enda ekki kölluð Hátíðar-Berglind að ástæðulausu. Í vaxandi mæli eru haldnar hátíðir á Íslandi, litlar og stórar. Danshátíðir, tónlistarhátíðir, tölvuleikjahátíðir, barnamenningarhátíðir, myndlistarhátíðir, veiðikvikmyndahátíðir, venjulegar kvikmyndahátíðir og hvaðeina. Fólk flykkist á hátíðir daginn út og inn, velur sér einfaldlega hátíð eftir áhugasviði, kaupir hátíðarpassa og er svo á upplifunarfylleríi nokkra daga í röð. Þetta er stórkostlegt fyrirbæri, að anda svona djúpt að sér, fylla á skilningarvitin á nokkrum dögum og blása svo rólega frá meðan maður bíður spenntur eftir næstu hátíð. Hátíðir eru auðvitað frábær vettvangur fyrir fólk á sama áhugasviði að koma saman og ræða málin en geta að sama skapi vakið upp snobbpúka í þeim sem telja sig sérfræðinga í viðfangsefninu hverju sinni. Ég kynni að öllum líkindum ekki deili á neinum listamönnum á sjónlistahátíð sem nú stendur yfir, en hef engu að síður mikinn áhuga á að mæta og njóta og vera í stuði. Þess vegna er svo leiðinlegt að lenda í gæjanum sem segir ehh, veistu ekki hver þetta er? Þetta er sko frægasti gúmmískúlptúrgerðarmaður í heimi, auli. Takk, bless og fyrirgefðu, svara ég um hæl og hrökklast heim að skammast mín fyrir að hafa ekki lesið stubb á Wikipediu áður en ég lagði af stað. Fólk er hrætt við dans. Fólk er hrætt við djass. Guð veit að ég er hrædd við veiðikvikmyndagerð. Af því að ég veit ekkert um hana. Það besta er að vera með opið hjarta og kynna sér málin. Kýla bara á það og kaupa sér miða á veiðikvikmyndahátíð eða gúmmígerðarhátíð og tjékka á hlutunum. Og þá er svo gott að þeir sem taka á móti manni séu ekki með súrrealískan skúlptúr uppi í rassgatinu og taki vel á móti, fræði og séu mjúkir. Gleðilegar alls konar hátíðir. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Berglind Pétursdóttir Mest lesið Sjálfstæðismenn boða víst skattalækkanir á þá efnamestu Haukur V. Alfreðsson Skoðun Viltu borga 200 þús á mánuði eða 600 þús á mánuði af íbúðinni? Hildur Þórðardóttir Skoðun Fellur helsti stuðningsmaður menningarmála af þingi? Magnús Logi Kristinsson Skoðun ESB kærir sig ekkert um Ísland í jólagjöf Ole Anton Bieltvedt Skoðun Vímuefnið VONÍUM Haraldur Ingi Haraldsson Skoðun Svartir föstudagar í boði íslenskra stjórnvalda Haukur Guðmundsson Skoðun Betri Strætó 2025 og (svo) Borgarlína Dagur B. Eggertsson Skoðun Gæti aukin einkavæðing og skólaval í grunnskólakerfinu bætt námsárangur og aukið jafnrétti? Jón Páll Haraldsson,Linda Heiðarsdóttir,Ómar Örn Magnússon Skoðun Það sem ekki má fjalla um fyrir kosningar til Alþingis Árni Jensson Skoðun Afvegaleidd umræða um áskoranir heilbrigðiskerfisins Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir Skoðun
Ég elska hátíðir. Ég hef verið viðloðandi hátíðir um langt skeið. Ég seldi fólki með þykkar gleraugnaumgjarðir miða á djasshátíð mörg ár í röð, sit í stjórn danshátíðar, bý með manni sem skipuleggur hátíðir að atvinnu og er tíður hátíðargestur. Enda ekki kölluð Hátíðar-Berglind að ástæðulausu. Í vaxandi mæli eru haldnar hátíðir á Íslandi, litlar og stórar. Danshátíðir, tónlistarhátíðir, tölvuleikjahátíðir, barnamenningarhátíðir, myndlistarhátíðir, veiðikvikmyndahátíðir, venjulegar kvikmyndahátíðir og hvaðeina. Fólk flykkist á hátíðir daginn út og inn, velur sér einfaldlega hátíð eftir áhugasviði, kaupir hátíðarpassa og er svo á upplifunarfylleríi nokkra daga í röð. Þetta er stórkostlegt fyrirbæri, að anda svona djúpt að sér, fylla á skilningarvitin á nokkrum dögum og blása svo rólega frá meðan maður bíður spenntur eftir næstu hátíð. Hátíðir eru auðvitað frábær vettvangur fyrir fólk á sama áhugasviði að koma saman og ræða málin en geta að sama skapi vakið upp snobbpúka í þeim sem telja sig sérfræðinga í viðfangsefninu hverju sinni. Ég kynni að öllum líkindum ekki deili á neinum listamönnum á sjónlistahátíð sem nú stendur yfir, en hef engu að síður mikinn áhuga á að mæta og njóta og vera í stuði. Þess vegna er svo leiðinlegt að lenda í gæjanum sem segir ehh, veistu ekki hver þetta er? Þetta er sko frægasti gúmmískúlptúrgerðarmaður í heimi, auli. Takk, bless og fyrirgefðu, svara ég um hæl og hrökklast heim að skammast mín fyrir að hafa ekki lesið stubb á Wikipediu áður en ég lagði af stað. Fólk er hrætt við dans. Fólk er hrætt við djass. Guð veit að ég er hrædd við veiðikvikmyndagerð. Af því að ég veit ekkert um hana. Það besta er að vera með opið hjarta og kynna sér málin. Kýla bara á það og kaupa sér miða á veiðikvikmyndahátíð eða gúmmígerðarhátíð og tjékka á hlutunum. Og þá er svo gott að þeir sem taka á móti manni séu ekki með súrrealískan skúlptúr uppi í rassgatinu og taki vel á móti, fræði og séu mjúkir. Gleðilegar alls konar hátíðir.
Gæti aukin einkavæðing og skólaval í grunnskólakerfinu bætt námsárangur og aukið jafnrétti? Jón Páll Haraldsson,Linda Heiðarsdóttir,Ómar Örn Magnússon Skoðun
Gæti aukin einkavæðing og skólaval í grunnskólakerfinu bætt námsárangur og aukið jafnrétti? Jón Páll Haraldsson,Linda Heiðarsdóttir,Ómar Örn Magnússon Skoðun