Bakþankar

Ekkert að óttast

Guðmundur Kristján Jónsson skrifar
Hann er óttasleginn, borgarfulltrúinn og fyrrum bílasalinn sem hefur lýst sig andvígan nýsamþykktum breytingum á Grensásvegi sem miða að því að nútímavæða götuna. Að hans sögn er óvissan í tengslum við framkvæmdirnar mikil og öryggi ungs fólks stefnt í hættu. Af orðum borgarfulltrúans í fjölmiðlum að dæma mætti halda að hér væri um fordæmalausa framkvæmd að ræða.

Það væri vissulega spennandi ef Reykjavíkurborg tæki af skarið með byltingarkenndum tilraunum í umferðarskipulagi þar sem algjör óvissa ríkti um útkomuna. Það er hins vegar ekki raunin. Borgin er eingöngu að gera það sem leiðandi borgir í heiminum gerðu fyrir mörgum áratugum, að leggja hjólastíga. Blessunarlega fyrir borgarfulltrúann ríkir engin óvissa um afleiðingarnar af þessum einföldu framkvæmdum. Rannsóknir á áhrifum hjólastíga í borgum nema hundruðum og niðurstöðurnar eru allar á sama veg. Lagning hjólastíga er ein allra besta og arðbærasta fjárfesting sem borgir geta ráðist í. Raunar er ávinningurinn svo mikill í tengslum við lýðheilsu og minnkandi byrði á heilbrigðiskerfið að ríkið ætti með réttu að fjármagna framkvæmdir sem þessar.

Annars er alltaf áhugavert þegar stjórnmálamenn sem berjast fyrir aukinni bílaumferð tala um öryggi. Í því samhengi er rétt að benda á að rúmlega 3.300 manns láta lífið daglega af völdum bílslysa samkvæmt gögnum frá Alþjóðaheilbrigðisstofnuninni. Í kringum 60% af þeim fjölda eru ungt fólk á aldrinum 15-44 ára, einkum berskjaldaðir vegfarendur gatna þar sem mismunandi ferðamátar hafa ekki verið aðskildir. Í Bandaríkjunum eru bílslys helsta dánar­orsök fólks á aldrinum 5–34 ára.

Þær skipulagsáætlanir sem sæta jafnan gagnrýni í Reykjavík eru ekki settar fram að ástæðulausu. Þar að auki er sannarlega ekki verið að framkvæma neitt sem ekki hefur verið framkvæmt áður í ótal öðrum borgum með vel þekktum og jákvæðum afleiðingum. Það er því ekkert að óttast, hvorki við Grensásveg né aðrar götur þar sem löngu tímabær framfaraskref eru fyrirhuguð.






×