Lífið

Kvartbuxur og fyrsti kossinn

Gyða Lóa Ólafsdóttir skrifar
Áramótaheit

Nú er fimmti mánuður ársins nánast hálfnaður og ég get stolt sagt frá því að ég hef nú þegar staðið við tvö af mínum fjölmörgu áramótaheitum.

Hið fyrra var langtímamarkmið, ef ég væri markþjálfi myndi ég kannski kalla það lífsstílsbreytingu. Það felst í því að drekka meira vatn. Hefur gengið ægilega vel og engin ástæða til þess að eyða fleiri orðum í það.

Hið síðara er annað og merkilegra: Ég verslaði í fyrsta skipti í netverslun á dögunum. En líkt og ég uppljóstraði í upphafi árs hefur það lengi verið markmið.

Ég hef í gegnum tíðina íhugað ýmsar misgáfulegar fjárfestingar á hyldýpi internetsins en aldrei látið slag standa. Nú tók ég stökkið og dembdi mér á bólakaf í djúpu laugina og keypti appelsínugulan alklæðnað; kvartbuxur og bol.





Kvartbuxur

Nú hefur það ekki farið fram hjá mér að talsvert hefur hallað á kvartbuxur á ýmsum vettvangi, má þar nefna Twitter sem og hin ýmsu tískutímarit. Þær eru yfirleitt settar undir sama hatt og einhvers konar víðar buxur með vösum á lærunum og yfirleitt grænar á litinn. Nú skulum við bara fá það strax á hreint að ég er alls ekki klædd í svoleiðis buxur og því síður myndi ég láta ferja slíkar á milli landa.

Nú ætla ég ekkert að fara að negla mér í einhvern Morfís-gír og birta orðabókarútskýringu en það eru til margar týpur af kvartbuxum. Þær eiga það bara allar sameiginlegt að vera í eiginlegri kálfasídd en geta verið í ýmiss konar útfærslum. Verandi lög- og sjálfráða, það síðarnefnda í það minnsta enn þá, þá klæðist ég nánast bara kvartbuxum og skal bara vera fyrst til að viðurkenna að mér finnst fáar buxur klæðilegri.

Ég var svo alsæl með appelsínugulu kvartbuxurnar að ég keypti annað nákvæmlega eins dress, að vísu í öðrum lit. Það er væntanlegt til landsins á næstu dögum – vonandi fyrir helgi því þá getur okkar kona spásserað alsæl um borgina í spánnýjum kvartbuxum. 



Sleikur

Og talandi um helgina. Nú er Eurovision-helgi. Ég er enginn sérstakur aðdáandi en keppnin á sérstakan stað í hjarta mínu þar sem það var einmitt í teiti í tilefni söngvakeppninnar sem ég fór í minn fyrsta sleik. Margir myndu kalla mig seinþroska en ég var í tíunda bekk þegar umrætt atvik átti sér stað í blokkaríbúð í Kópavoginum. Vinkona mín var að passa börn og fékk leyfi til þess að bjóða nokkrum vinum að horfa á Eurovision. Hún bauð auðvitað fleiri en nokkrum og sumir komu með bjór með sér. Algjörir villingar.

Ég var fókuseraður trompetleikari og meðlimur í lúðrasveit á þessum tíma þannig að ég lét ekkert slíkt inn fyrir mínar varir. Vín fer misvel í fólk og hvað þá þegar það er að neyta þess í fyrsta sinn og kastaði einn strákurinn upp fyrir stigagjöf. Það var auðvitað sjomlinn sem ég kyssti stuttu síðar og eftir á að hyggja ætla ég rétt að vona að ég hafi beðið hann um að fá sér tyggjó – er samt ekki viss.

Aðalatriðið er að sjálfsögðu það að hann var þekktur fyrir að vera með stóra upphandleggsvöðva og ég var auðvitað montin með það. Annars vona ég bara að sem flestir fari í sleik um helgina, það er svo gott og gaman.

Annars er ég að leita að gallakvartbuxum – ef einhver sér svoleiðis má láta mig vita.







Greinin birtist fyrst í Fréttablaðinu 13. maí.


Tengdar fréttir






Fleiri fréttir

Sjá meira


×