Nýr kafli að hefjast hjá Helenu

Heimþráin rak körfuknattleikskonuna Helenu Sverrisdóttur úr Hafnarfirði heim á síðasta ári eftir nokkurra ára atvinnumennsku í Evrópu. Eftir fjögurra ára háskólanám í Bandaríkjunum, þar sem hún nam og lék körfubolta með Texas Christian University (TCU), hóf hún atvinnumannaferil sinn og lék næstu fjögur árin í Ungverjalandi, Slóvakíu og Póllandi en engin íslensk körfuboltakona hefur leikið jafn lengi sem atvinnumaður erlendis.

Helena tók við þjálfun meistaraflokks kvenna í Haukum fyrir síðasta vetur auk þess sem hún lék með liðinu. Þetta var nýtt hlutverk fyrir hana sem hún segir hafa verið áhugavert en um leið tímafrekt að venjast. „Mér fannst ótrúlega spennandi að koma heim aftur og fá að spila með gamla liðinu mínu. Auk þess sneri Pálína Gunnlaugsdóttir aftur í Hauka en markmið okkar beggja var alltaf að spila saman á ný með Haukum áður en ferlinum lyki.“

Árangur liðsins í vetur var þó vonbrigði og Haukar misstu af tveimur stóru titlunum. „Samt er ég ótrúlega stolt af því að vera hluti af liði sem lagði sig allar fram gegn mjög góðu liði Snæfells. Persónulega var kannski stærsti sigur minn í vetur þegar íslenska landsliðið vann Ungverjaland í undankeppni EM þar sem ég átti einn minn besta leik. En ég er ávallt stoltur Haukari og fannst veturinn þrátt fyrir allt mjög skemmtilegur.“

Dýrmætur tími í Texas

Helena stefndi ung á að komast á skólastyrk í háskóla í Bandaríkjunum til að spila körfubolta.

„Þegar ég spilaði með yngri landsliðum Íslands sáu útsendarar skólans mig og höfðu samband. Þegar ég var fjórtán ára fórum við í Haukumí æfingabúðir til TCU eitt sumarið. Það var ótrúlega skemmtileg lífsreynsla og má segja að ég hafi verið ákveðin þarna strax að þetta væri skólinn fyrir mig.“

Árin fjögur í TCU voru ótrúleg dýrmætur tími að sögn Helenu.

„Sem námsmaður í íþróttaliði við skólann fær maður nær allt sem hugsast getur til að ná árangri, bæði í kennslustofunni og á körfuboltavellinum. Ég var t.d. með fjóra þjálfara auk styrktarþjálfara, næringafræðing, lækni og sjúkraþjálfara. Ég kom inn í skólann 19 ára og hafði þá spilað í stórum leikjum með Haukunum, bæði hér heima og í Evrópukeppninni. Því hafði ég mikla reynslu og gekk mjög vel strax á fyrsta ári og óx með hverju árinu sem leið.“

Upphaflega stundaði hún nám í viðskiptafræði en skipti svo yfir í almannatengsl og sögu þaðan sem hún útskrifaðist.

„Frá útskrift hefur þó körfuboltinn verið lifibrauð mitt og því hefur ekki reynt á að finna starf þar sem menntunin mín gæti komið að notum. Mér þykir mjög gaman að þjálfa og kenna og finnst líklegt að ég muni halda því áfram.“

Það voru mikil viðbrigði að hennar sögn að flytja úr foreldrahúsum og inn á skólasvæði í nýju landi.

„Mér fannst þetta allt saman svo ótrúlega spennandi og því gekk aðlögunin mjög vel. Ég kynntist herbergisfélaganum mjög vel og við urðum fljótt góðar vinkonur og erum enn í dag. Ég þurfti auðvitað að byrja á að taka til eftir mig sjálf, elda mat og þvo þvott og það var smá áfall fyrst en vandist síðan. Ég var svo góðu vön eftir hótel mömmu í öll þessi ár en mér fannst þetta samt bara spennandi og þroskandi ferli. Ég naut þessara ára í botn og þetta var æðislegur tími sem ég er svo þakklát fyrir að hafa fengið að upplifa.”

Enn langt í land

Heitar umræður hafa skapast undanfarin ár um hallandi hlut kvenna þegar kemur að íþróttaumfjöllun og almennri umgjörð kringum kvennaíþróttir. Helena tekur undir margt í þeirri umræðu og segir hana afar þarfa og jákvæða enda hafi hún þegar skilað t.d. fleiri beinum útsendingum í kvennakörfuboltanum og meiri athygli í fjölmiðlum.

„Þó er enn langt í land þegar kemur að jafnri umræðu, athygli og umgjörð milli kvenna og karla en við erum samt sem áður á réttri leið. Mér finnst t.d. ótrúlegt að í dag séu bara tveir dómarar sem dæma í kvennadeildinni heima meðan þeir eru þrír karlamegin eins og FIBA reglurnar segja til um. Það jákvæða er þó að í dag er miklu meiri vitund um þessi mál og hlutirnir eru að þróast í rétta átt. Mig grunar þó að langt sé í að hlutirnar lagist alveg en við þurfum öll að vinna að þessu verkefni saman. Ungar stúlkur sem eru að æfa íþróttir þurfa að hafa kvenmanns fyrirmyndir og þær þurfa að vera þeim jafn sýnilegar og karlmanns fyrirmyndir ungra drengja.“

Körfuboltinn er eðlilega risastór partur af lífi Helenu og verður það að eigin sögn vafalaust um ókomna tíð.

„Þegar ég er ekki að æfa, þjálfa eða fylgjast með körfubolta þá finnst mér alveg æðislegt að eyða tíma með unnustanum mínum, Finni Magnússyni, fjölskyldunni og vinum. Ég elska að ferðast, skoða nýja staði, kynnast sögunni þar og skoða alla fallegu staðina.“

Fjölskylda Helenu er mikið keppnisfólk og mjög samheldin. „Tíminn með fjölskyldu minni er afar dýrmætur enda þykir mér þykir alltaf vænt um að eyða tíma með fólki sem mér þykir vænt um. Eftir að hafa búið svona lengi erlendis lærir maður að njóta hverrar stundar betur og ég met mikils að búa til minningar með fjölskyldu minni og vinum.“

Komin heim

Helena og Finnur Magnússon unnusti hennar, sem líka spilar körfubolta með Haukum, eru nýlega búin að kaupa sér íbúð í Hafnarfirði og hlakkar hana mikið til að festa rætur þar.

„Eftir að hafa verið á miklu flakki undanfarin ár er löngunin til að eiga heimili sjálf orðin mjög mikil. Því er ég ótrúlega spennt fyrir þessum nýja kafla í okkar lífi. Auðvitað gætu einhver tækifæri opnast erlendis en núna finnst mér mjög spennandi að flytjast í Hafnarfjörðinn góða og koma okkur vel fyrir þar.“

Þótt tímabilið sé búið og sumarið framundan er lítið frí frá körfuboltanum.

„Ég er að þjálfa U16 ára kvennalandslið Íslands ásamt Ingvari Guðjónssyni en liðið fer í tvær keppnisferðir í sumar. Auk þess fer Haukaliðið í keppnisferð. Fyrir utan körfuboltann förum við Finnur saman til Washington borgar í Bandaríkjunum að heimsækja bróður hans og fjölskyldu. Við stefnum einnig á að ferðast um Ísland í sumar og næst á dagskrá er Norðurlandið. Við elskum að keyra um og skoða landið okkar, tjalda og hafa það notalegt. Fyrri sumur tókum við Suðurlandið og Vestfirðina alveg í gegn og bíðum því bara spennt eftir sólríku Norðurlandi í júní.“

Aðspurð hvað taki við þegar skórnir frægu fara upp á hillurnar segist Helena alltaf hafa langað til að verða kennari eftir að ferlinum lýkur.

„Mér finnst ótrúlega gaman að þjálfa og hef einnig þjálfað yngri flokka hjá Haukum í vetur og líkað vel. Samhliða því hef ég starfað sem íþróttakennari. Mér finnst mjög gott að fara tímabundið í svona starf því þá sé ég betur hvort það henti mér. Ég ætla að nota sumarið í skoða hvaða möguleika ég hef með menntunina sem ég hef sótt mér nú þegar og hvort mig langi til að bæta við ennþá meiru. Tíminn mun leiða það í ljós.“