Ég er hræsnari Bjarni Karlsson skrifar 7. september 2016 08:00 Síðustu viku hef ég búið innan um Spánverja. Hér virðist fólk vera gott við börn. Þau eru almennt upplitsdjörf og það er greinilega verið að ræða við þau, leika sér og stússast. Sennilega gott að vera spænskur krakki. Þessi spænsku börn munu líkt og barnabörnin mín þurfa að svara spurningum sem eldri kynslóðir hafa ekki horfst í augu við. Þau munu lifa við önnur lífskjör vegna loftslagsbreytinga af mannavöldum. „Hvað voru þau að hugsa?!“ verður yfirskrift í kennslugögnum framtíðar þegar ranghugmyndir genginna kynslóða verða reifaðar, og þar verður fjallað um þá firru þegar trúarbrögð, atvinnulíf og stjórnmál sameinuðust í þeirri vissu að mannskepnan væri aðalmálið á jörðinni. Setningin Maðurinn er kóróna sköpunarverksins verður á pari við spurninguna frægu Hvers vegna borðar fólkið ekki kökur? og fullyrðingin Hagvöxtur er forsenda velferðar mun hljóma líkt og gamalt slagorð úr Þriðja ríkinu. Við vitum það núna en þá verður öllum ljóst að manneskjan er nýjasti og um leið ónauðsynlegasti þátturinn í vistkerfinu og sú tegund sem háðust er öllum hinum sem standa neðar í fæðukeðjunni. Við vitum líka að hugmyndin um hagvöxt sem forsendu velferðar er ekki bara heimska heldur aðför að lífinu. Kynslóðinni sem núna er börn verður þetta dagljóst. Hún mun sjá og skynja að það að vera manneskja er að vera þátttakandi í vistkerfi og það sem greinir okkur frá öðrum skepnum er hæfnin til að velja hvort maður sýnir ábyrgð. Við lifum á úrslitatímum fyrir mannkyn og það er ekki til neinn staður sem heitir Burt. Sjálfur er ég í þann mund að fljúga heim með breiðþotu – sem sýnir og sannar að ég er hræsnari.Greinin birtist fyrst í Fréttablaðinu. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Bjarni Karlsson Skoðun Mest lesið Riddarar kærleikans Halla Tómasdóttir Skoðun Það sem „gleymist“ að segja Sigmar Guðmundsson Skoðun Þegar Joe Camel varð jafngóður vinur barnanna og Mikki mús Eyrún Magnúsdóttir Skoðun Skynsemi Miðflokksins Ása Lind Finnbogadóttir Skoðun Hvar er fótspor stjórnvalda gegn vinnumansali? Þorbjörrg Sigríður Gunnlaugsdóttir Skoðun Er rúmdýnan þín hægt og rólega að murka úr þér líftóruna? Gunnar Dan Wiium Skoðun Um mennsku og samfélag Bolli Pétur Bollason Skoðun Svarar ekki kostnaði að bjarga sjálfum sér Kári Helgason Skoðun Það er verið að hafa okkur að fíflum. Davíð Bergmann Skoðun Að búa til steind getur haft skelfilegar afleiðingar! Elínrós Erlingsdóttir Skoðun
Síðustu viku hef ég búið innan um Spánverja. Hér virðist fólk vera gott við börn. Þau eru almennt upplitsdjörf og það er greinilega verið að ræða við þau, leika sér og stússast. Sennilega gott að vera spænskur krakki. Þessi spænsku börn munu líkt og barnabörnin mín þurfa að svara spurningum sem eldri kynslóðir hafa ekki horfst í augu við. Þau munu lifa við önnur lífskjör vegna loftslagsbreytinga af mannavöldum. „Hvað voru þau að hugsa?!“ verður yfirskrift í kennslugögnum framtíðar þegar ranghugmyndir genginna kynslóða verða reifaðar, og þar verður fjallað um þá firru þegar trúarbrögð, atvinnulíf og stjórnmál sameinuðust í þeirri vissu að mannskepnan væri aðalmálið á jörðinni. Setningin Maðurinn er kóróna sköpunarverksins verður á pari við spurninguna frægu Hvers vegna borðar fólkið ekki kökur? og fullyrðingin Hagvöxtur er forsenda velferðar mun hljóma líkt og gamalt slagorð úr Þriðja ríkinu. Við vitum það núna en þá verður öllum ljóst að manneskjan er nýjasti og um leið ónauðsynlegasti þátturinn í vistkerfinu og sú tegund sem háðust er öllum hinum sem standa neðar í fæðukeðjunni. Við vitum líka að hugmyndin um hagvöxt sem forsendu velferðar er ekki bara heimska heldur aðför að lífinu. Kynslóðinni sem núna er börn verður þetta dagljóst. Hún mun sjá og skynja að það að vera manneskja er að vera þátttakandi í vistkerfi og það sem greinir okkur frá öðrum skepnum er hæfnin til að velja hvort maður sýnir ábyrgð. Við lifum á úrslitatímum fyrir mannkyn og það er ekki til neinn staður sem heitir Burt. Sjálfur er ég í þann mund að fljúga heim með breiðþotu – sem sýnir og sannar að ég er hræsnari.Greinin birtist fyrst í Fréttablaðinu.