Við erum heppin Kristín Þorsteinsdóttir skrifar 15. október 2016 07:00 Kosningar eru fyrirferðarmiklar þessa dagana. Ekki bara eru tvær vikur í að gengið verði til alþingiskosninga hér á Íslandi, heldur fylgist heimsbyggðin agndofa með baráttu frambjóðenda Demókrata og Repúblikana fyrir forsetakosningar sem fram fara þann 8. nóvember. Samanburður á baráttunni hér á Íslandi og vestra er okkur hagfelldur. Við getum prísað okkur sæl í samanburðinum. Donald Trump heldur áfram að fara fram með gífuryrðum og móðgunum. Hann er ólíkur öllum frambjóðendum til hárra embætta sem kjósendur á Vesturlöndum eiga að venjast. Meira að segja flokksbræðrum hans í Repúblikanaflokknum er misboðið. Þeir snúa við honum baki hver af öðrum. Nú síðast hafa fjölmargar konur stigið fram og greint frá fyrirlitlegri framkomu frambjóðandans. Birst hafa hljóðupptökur þar sem kvenfyrirlitning frambjóðandans er opinberuð. Svo stærir hann sig af framgöngu sem í augum venjulegs fólks er subbuleg kynferðisleg áreitni. Fyrir flesta frambjóðendur yrðu hneykslismál af þessum toga dauðadómur. Annað gildir um Trump. Hann er auðvitað laskaður en heldur áfram að sprikla og fær hreint ótrúlegan hljómgrunn. Um hann virðast gilda aðrar leikreglur en við eigum að venjast. Svar hans við mótlæti er að gefa í. Hann bara eflist í ófyrirleitninni. Síðustu kappræður hans og Hillary Clinton báru glöggt merki um það. Trump lét öllum illum látum, endurlífgaði margra ára gamlar ásakanir á hendur Bill, eiginmanni mótframbjóðandans, og sagði Clinton helst eiga heima í fangelsi fyrir meðferð sína á tölvupósti í utanríkisráðherratíð sinni. Hann opinberaði hugarfar sem ekki á heima í siðuðum ríkjum. Hillary Clinton er ekki fullkomin, en í samanburði við Trump er hún allt að því dýrlingur. Nú lítur allt út fyrir að Clinton fari með sigur af hólmi. Það er allri heimsbyggðinni í hag að sú verði raunin. Með leikritið vestanhafs í huga er varla hægt að komast að annarri niðurstöðu en að við Íslendingar séum heppin með pólitíkusa. Kosningabaráttan fer tiltölulega kurteislega fram og enginn þeirra flokka sem líklegir eru til að ná inn á þing gætu talist öfgaflokkar. Öfgaskoðanir virðast heldur ekki eiga upp á pallborðið hjá okkur Íslendingum, og þegar vísir að slíku skýtur upp kollinum sjá öfgamennirnir sjálfir um að ýta á sjálfseyðingarhnappinn eins og nýleg dæmi eru um. Í Bandaríkjunum er frambjóðandi, sem uppvís hefur orðið að kvenfyrirlitningu, útlendingahatri og fávisku, tekinn alvarlega og ótrúlega margir vilja að hann verði forseti. Á Íslandi kippir enginn sér upp við það þótt þingkona gefi brjóst í ræðustól. Það þykir einfaldlega sjálfsagt. Andstæðurnar verða ekki skýrari. Við getum verið nokkuð stolt af því að hér er fólk sem kann mannasiði í öllum þeim flokkum sem teknir eru alvarlega. Það er ekki sjálfgefið eins og dæmið frá Ameríku er til vitnis um.Þessi grein birtist fyrst í Fréttablaðinu. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Donald Trump Forsetakosningar í Bandaríkjunum Kristín Þorsteinsdóttir Mest lesið Carbfix: Stærsta framlag Íslands í loftslagsmálum heimsins Sævar Freyr Þráinsson Skoðun Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun Mengum meira Heiðar Guðjónsson Skoðun Hvað verður um Kára? Helga Sigrún Harðardóttir Skoðun Sigmundi Davíð svarað Björn Bjarnason Skoðun Coda Terminal hefur ekki áhrif á neysluvatnsból höfuðborgarsvæðisins Sigrún Tómasdóttir Skoðun Af hverju leka gluggar fyrr en áður? Böðvar Bjarnason Skoðun Ferðatryggingar og val á kreditkorti Svandís Edda Hólm Jónudóttir Skoðun Að óttast blokkir Ásta Logadóttir Skoðun Halldór 05.07.2024 Halldór
Kosningar eru fyrirferðarmiklar þessa dagana. Ekki bara eru tvær vikur í að gengið verði til alþingiskosninga hér á Íslandi, heldur fylgist heimsbyggðin agndofa með baráttu frambjóðenda Demókrata og Repúblikana fyrir forsetakosningar sem fram fara þann 8. nóvember. Samanburður á baráttunni hér á Íslandi og vestra er okkur hagfelldur. Við getum prísað okkur sæl í samanburðinum. Donald Trump heldur áfram að fara fram með gífuryrðum og móðgunum. Hann er ólíkur öllum frambjóðendum til hárra embætta sem kjósendur á Vesturlöndum eiga að venjast. Meira að segja flokksbræðrum hans í Repúblikanaflokknum er misboðið. Þeir snúa við honum baki hver af öðrum. Nú síðast hafa fjölmargar konur stigið fram og greint frá fyrirlitlegri framkomu frambjóðandans. Birst hafa hljóðupptökur þar sem kvenfyrirlitning frambjóðandans er opinberuð. Svo stærir hann sig af framgöngu sem í augum venjulegs fólks er subbuleg kynferðisleg áreitni. Fyrir flesta frambjóðendur yrðu hneykslismál af þessum toga dauðadómur. Annað gildir um Trump. Hann er auðvitað laskaður en heldur áfram að sprikla og fær hreint ótrúlegan hljómgrunn. Um hann virðast gilda aðrar leikreglur en við eigum að venjast. Svar hans við mótlæti er að gefa í. Hann bara eflist í ófyrirleitninni. Síðustu kappræður hans og Hillary Clinton báru glöggt merki um það. Trump lét öllum illum látum, endurlífgaði margra ára gamlar ásakanir á hendur Bill, eiginmanni mótframbjóðandans, og sagði Clinton helst eiga heima í fangelsi fyrir meðferð sína á tölvupósti í utanríkisráðherratíð sinni. Hann opinberaði hugarfar sem ekki á heima í siðuðum ríkjum. Hillary Clinton er ekki fullkomin, en í samanburði við Trump er hún allt að því dýrlingur. Nú lítur allt út fyrir að Clinton fari með sigur af hólmi. Það er allri heimsbyggðinni í hag að sú verði raunin. Með leikritið vestanhafs í huga er varla hægt að komast að annarri niðurstöðu en að við Íslendingar séum heppin með pólitíkusa. Kosningabaráttan fer tiltölulega kurteislega fram og enginn þeirra flokka sem líklegir eru til að ná inn á þing gætu talist öfgaflokkar. Öfgaskoðanir virðast heldur ekki eiga upp á pallborðið hjá okkur Íslendingum, og þegar vísir að slíku skýtur upp kollinum sjá öfgamennirnir sjálfir um að ýta á sjálfseyðingarhnappinn eins og nýleg dæmi eru um. Í Bandaríkjunum er frambjóðandi, sem uppvís hefur orðið að kvenfyrirlitningu, útlendingahatri og fávisku, tekinn alvarlega og ótrúlega margir vilja að hann verði forseti. Á Íslandi kippir enginn sér upp við það þótt þingkona gefi brjóst í ræðustól. Það þykir einfaldlega sjálfsagt. Andstæðurnar verða ekki skýrari. Við getum verið nokkuð stolt af því að hér er fólk sem kann mannasiði í öllum þeim flokkum sem teknir eru alvarlega. Það er ekki sjálfgefið eins og dæmið frá Ameríku er til vitnis um.Þessi grein birtist fyrst í Fréttablaðinu.
Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun
Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun