Vorboðar Jóna Hrönn Bolladóttir skrifar 6. apríl 2016 07:00 Ég segi gjarnan við fermingarbörnin mín að þau séu vorboðinn ljúfi því þegar dagurinn þeirra rennur upp er náttúran að vakna úr vetrardvalanum. Þegar fermingarbörnin ganga inn gólfið í hvítu kirtlunum í kirkjum landsins eða standa prúðbúin á sviðinu í Háskólabíói við borgaralega fermingu þá veit ég að ástvinir finna brjóst sitt fyllast af lífsfögnuði sem er sambland af ást og þakklæti. Ég minni fermingarbörnin mín alltaf á það að þegar þau litu dagsins ljós hafi ný von fæðst inn í veröldina og þau séu framtíðarfólkið sem eigi eftir að breyta heiminum, ekki síst ef þau vinni vel með öðru fólki sem langi að láta gott af sér leiða. Það er mikilvægt að koma því til unglinganna okkar að hvert mannsbarn á tilkall til mannréttinda og öll höfum við líka hlutverk og skyldur sem felast í því að horfa út fyrir okkur sjálf og reynast öðrum vel. Í lok hverrar kirkjulegrar fermingar er fullorðna fólkið hvatt til þess að „forðast að hneyksla [ungmennin], hafa illt fyrir þeim eða leiða þau afvega á nokkurn hátt en ástunda með orðum og eftirdæmi að halda þeim á hinum góða vegi.“ Íslenskt þjóðfélag stendur nú eina ferðina frammi fyrir prófi þar sem sterkar tilfinningar og þjóðfélagsöfl takast á. Hvernig væri að horfa á málefnin í gegnum augu fermingarbarna vorsins og láta þau vera dómara okkar? Að við leitumst við að ganga í gegnum þennan átakatíma horfandi til framtíðar með þeim. Ef við viljum arfleiða þau að samfélagi þar sem ríkir virðing og samábyrgð verðum við sjálf að vera ábyrg og virðingarverð. Það er okkar stóra áskorun núna.Þessi grein birtist fyrst í Fréttablaðinu. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Birtist í Fréttablaðinu Jóna Hrönn Bolladóttir Mest lesið Miðflokkurinn: fjarverandi í landi tækifæranna Lilja Hrund Lúðvíksdóttir Skoðun Riddarar kærleikans Halla Tómasdóttir Skoðun Það sem „gleymist“ að segja Sigmar Guðmundsson Skoðun Er rúmdýnan þín hægt og rólega að murka úr þér líftóruna? Gunnar Dan Wiium Skoðun Tvö útspil Pírata fyrir notendur heilbrigðiskerfisins Skoðun Þegar Joe Camel varð jafngóður vinur barnanna og Mikki mús Eyrún Magnúsdóttir Skoðun Skynsemi Miðflokksins Ása Lind Finnbogadóttir Skoðun Hvar er fótspor stjórnvalda gegn vinnumansali? Þorbjörrg Sigríður Gunnlaugsdóttir Skoðun Við stöndum saman með réttindum táknmálsins! Mordekaí Elí Esrason Skoðun Um mennsku og samfélag Bolli Pétur Bollason Skoðun
Ég segi gjarnan við fermingarbörnin mín að þau séu vorboðinn ljúfi því þegar dagurinn þeirra rennur upp er náttúran að vakna úr vetrardvalanum. Þegar fermingarbörnin ganga inn gólfið í hvítu kirtlunum í kirkjum landsins eða standa prúðbúin á sviðinu í Háskólabíói við borgaralega fermingu þá veit ég að ástvinir finna brjóst sitt fyllast af lífsfögnuði sem er sambland af ást og þakklæti. Ég minni fermingarbörnin mín alltaf á það að þegar þau litu dagsins ljós hafi ný von fæðst inn í veröldina og þau séu framtíðarfólkið sem eigi eftir að breyta heiminum, ekki síst ef þau vinni vel með öðru fólki sem langi að láta gott af sér leiða. Það er mikilvægt að koma því til unglinganna okkar að hvert mannsbarn á tilkall til mannréttinda og öll höfum við líka hlutverk og skyldur sem felast í því að horfa út fyrir okkur sjálf og reynast öðrum vel. Í lok hverrar kirkjulegrar fermingar er fullorðna fólkið hvatt til þess að „forðast að hneyksla [ungmennin], hafa illt fyrir þeim eða leiða þau afvega á nokkurn hátt en ástunda með orðum og eftirdæmi að halda þeim á hinum góða vegi.“ Íslenskt þjóðfélag stendur nú eina ferðina frammi fyrir prófi þar sem sterkar tilfinningar og þjóðfélagsöfl takast á. Hvernig væri að horfa á málefnin í gegnum augu fermingarbarna vorsins og láta þau vera dómara okkar? Að við leitumst við að ganga í gegnum þennan átakatíma horfandi til framtíðar með þeim. Ef við viljum arfleiða þau að samfélagi þar sem ríkir virðing og samábyrgð verðum við sjálf að vera ábyrg og virðingarverð. Það er okkar stóra áskorun núna.Þessi grein birtist fyrst í Fréttablaðinu.