Musca domestica og ég María Elísabet Bragadóttir skrifar 3. ágúst 2016 07:00 Mikilvægast er – ég kem að því á eftir. Fyrst er vert að minnast á hvali. Ég fór í hvalaskoðun nýlega. Komst að því að ég er úr tengslum við náttúruna og veit ekkert um önnur dýr. Vissi ekki að háhyrningar geta náð níræðisaldri. Það er hvalur við Íslandsstrendur sem er jafnaldri ömmu. Hann hefur synt og bylt sér í 79 ár í Norður-Íshafi. Tíu tonna líkami syndir án afláts í niðamyrkri undirdjúpa. Syndir áratugum saman. Fæddist vorið 1937. Teygði risavaxið höfuð upp úr ölduróti, fnæsti rakri gufu upp í himininn. Heimkynni hans eitruð og sýkt af mannavöldum. Stoðar lítt að biðjast afsökunar á of miklu sjampói sem skolast ofan í niðurföll. Kurteisi er þýðingarlaus. Mannlegt fyrirbæri. Mikilvægast er – fyrst verð ég að tala um flugur, eins og ég minntist á hvali. Gluggakistan mín, eins og aðrar gluggakistur, hefur alltaf verið dánarbeður flugna. Þar hrynja þær niður eins og svartar snjóflyksur. Sem barn kramdi ég einu sinni flugu. Vængirnir urðu móskulit klessa undir þungu eintaki af Harry Potter og eldbikarnum. Þrátt fyrir hversdagsleg og tíð dauðsföll, hamaðist hjarta mitt eitt augnablik af óskilgreindri og hátíðlegri sorg. Mikilvægast er að muna eftir að vökva basilíkuna. Takast að fara í handahlaup og læra að baka franska súkkulaðiköku. Eignast kannski kiðfætt barn sem erfir ekki alla manns ósiði. Hugsa öðru hvoru um tilveruna eins og hún markist af dauða á hvítlakkaðri gluggakistu og kipruðum, næfurþunnum vængjum. Hugsa sömuleiðis um lífið umlukið vatni og líkama af óskiljanlegri þyngd. Þykja vænt um bæði flugur og hvali.Greinin birtist fyrst í Fréttablaðinu Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein María Elísabet Bragadóttir Mest lesið Er rúmdýnan þín hægt og rólega að murka úr þér líftóruna? Gunnar Dan Wiium Skoðun Orðræða seðlabankastjóra veldur mér áhyggjum Ágúst Bjarni Garðarsson Skoðun Skynsemi Miðflokksins Ása Lind Finnbogadóttir Skoðun Er Miðflokkurinn fyrir ungt fólk? Anton Sveinn McKee Skoðun Opið bréf til fjölmiðla Magnús Guðmundsson Skoðun Svarar ekki kostnaði að bjarga sjálfum sér Kári Helgason Skoðun Kæra sig ekki um evruna Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Aftur til fortíðar Birta Karen Tryggvadóttir Skoðun Er padda í vaskinum? Vilborg Gunnarsdóttir Skoðun Það er verið að hafa okkur að fíflum. Davíð Bergmann Skoðun
Mikilvægast er – ég kem að því á eftir. Fyrst er vert að minnast á hvali. Ég fór í hvalaskoðun nýlega. Komst að því að ég er úr tengslum við náttúruna og veit ekkert um önnur dýr. Vissi ekki að háhyrningar geta náð níræðisaldri. Það er hvalur við Íslandsstrendur sem er jafnaldri ömmu. Hann hefur synt og bylt sér í 79 ár í Norður-Íshafi. Tíu tonna líkami syndir án afláts í niðamyrkri undirdjúpa. Syndir áratugum saman. Fæddist vorið 1937. Teygði risavaxið höfuð upp úr ölduróti, fnæsti rakri gufu upp í himininn. Heimkynni hans eitruð og sýkt af mannavöldum. Stoðar lítt að biðjast afsökunar á of miklu sjampói sem skolast ofan í niðurföll. Kurteisi er þýðingarlaus. Mannlegt fyrirbæri. Mikilvægast er – fyrst verð ég að tala um flugur, eins og ég minntist á hvali. Gluggakistan mín, eins og aðrar gluggakistur, hefur alltaf verið dánarbeður flugna. Þar hrynja þær niður eins og svartar snjóflyksur. Sem barn kramdi ég einu sinni flugu. Vængirnir urðu móskulit klessa undir þungu eintaki af Harry Potter og eldbikarnum. Þrátt fyrir hversdagsleg og tíð dauðsföll, hamaðist hjarta mitt eitt augnablik af óskilgreindri og hátíðlegri sorg. Mikilvægast er að muna eftir að vökva basilíkuna. Takast að fara í handahlaup og læra að baka franska súkkulaðiköku. Eignast kannski kiðfætt barn sem erfir ekki alla manns ósiði. Hugsa öðru hvoru um tilveruna eins og hún markist af dauða á hvítlakkaðri gluggakistu og kipruðum, næfurþunnum vængjum. Hugsa sömuleiðis um lífið umlukið vatni og líkama af óskiljanlegri þyngd. Þykja vænt um bæði flugur og hvali.Greinin birtist fyrst í Fréttablaðinu