Sá sem bjargar barni… Þórarinn Þórarinsson skrifar 8. september 2017 07:00 Hvað eiga Julian Duranona, Bobby Fischer og Lucia Celeste Molina Sierra sameiginlegt? Öll urðu þau íslenskir ríkisborgarar eins og hendi væri veifað með ákvörðun Alþingis. Duranona, skotfastur handboltamaður, varð umsvifalaust einn af „strákunum okkar“. Fischer var og er goðsögn fyrir skáksnilli sína. Lucia, ung og efnileg stúlka, var tengdadóttir Framsóknarflokksins. Kærasta sonar Jónínu Bjartmars, þá þingmanns og ráðherra. Mary, átta ára, og Haniye, ellefu ára, eru ekki í neinum flokki, ekki handboltakempur eða stórmeistarar. Ekki ennþá og það er í höndum yfirvalda á Íslandi hvort þessar litlu stelpur geti látið drauma sína rætast. Þær eru fæddar á flótta. Mary á rætur í Nígeríu og þangað á að senda barnið. Haniye bíða þau örlög að enda í Afganistan. Á Íslandi hafa þær í fyrsta skipti á ævinni kynnst því öryggi sem við teljum sjálfsagðan rétt barnanna okkar. Mary og Haniye eru „stelpurnar okkar“ en framtíð þeirra er í höndum tilfinningalauss kerfis sem hefur hafnað þeim. Öll kerfi eru mannanna verk og þeim má breyta. Davíð Oddsson þvertók á sínum tíma fyrir að framselja Fischer til Bandaríkjanna og hætti á milliríkjadeilu. Sagði að „fyrir íslensk stjórnvöld sé þetta eingöngu mannúðarmál.“ Hvar er mannúðin núna? Hvað sem segja má um Davíð þá var hann kjarkaður stjórnmálamaður. Núna þarf ekki einu sinni hugað stjórnmálafólk, aðeins fólk með sál. Þingmenn allra flokka, sláið á fingur kerfisins og hafið hugfast að sá sem bjargar einu barni bjargar mannkyninu! Boðað hefur verið til mótmælafundar á Austurvelli á morgun klukkan 15. Þar eigum við öll að vera. „Svona gera menn ekki.“ Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Birtist í Fréttablaðinu Þórarinn Þórarinsson Mest lesið Skaðinn í leyndri meðferð á heimilum Matthildur Björnsdóttir Skoðun Loftslagsávinningur Coda Terminal er gífurlegur Sigurður Loftur Thorlacius Skoðun Bóluefni eða veirur Ágúst Kvaran Skoðun 3.200 aumingjar (mín skoðun) Ole Anton Bieltvedt Skoðun Um vanda stúlkna í skólum Ragnar Þór Pétursson Skoðun Af glyðrugangi eftirlitsstofnana Ester Hilmarsdóttir Skoðun Að verða fórnarlamb íslenskra skattyfirvalda Arnar Pálsson Skoðun Það er hægt Ragna Sigurðardóttir Skoðun Linnulaus þjáning íbúa á Gaza Hrafnhildur Sverrisdóttir Skoðun Snjallsímar og geðveiki meðal barna og unglinga Atli Harðarson Skoðun
Hvað eiga Julian Duranona, Bobby Fischer og Lucia Celeste Molina Sierra sameiginlegt? Öll urðu þau íslenskir ríkisborgarar eins og hendi væri veifað með ákvörðun Alþingis. Duranona, skotfastur handboltamaður, varð umsvifalaust einn af „strákunum okkar“. Fischer var og er goðsögn fyrir skáksnilli sína. Lucia, ung og efnileg stúlka, var tengdadóttir Framsóknarflokksins. Kærasta sonar Jónínu Bjartmars, þá þingmanns og ráðherra. Mary, átta ára, og Haniye, ellefu ára, eru ekki í neinum flokki, ekki handboltakempur eða stórmeistarar. Ekki ennþá og það er í höndum yfirvalda á Íslandi hvort þessar litlu stelpur geti látið drauma sína rætast. Þær eru fæddar á flótta. Mary á rætur í Nígeríu og þangað á að senda barnið. Haniye bíða þau örlög að enda í Afganistan. Á Íslandi hafa þær í fyrsta skipti á ævinni kynnst því öryggi sem við teljum sjálfsagðan rétt barnanna okkar. Mary og Haniye eru „stelpurnar okkar“ en framtíð þeirra er í höndum tilfinningalauss kerfis sem hefur hafnað þeim. Öll kerfi eru mannanna verk og þeim má breyta. Davíð Oddsson þvertók á sínum tíma fyrir að framselja Fischer til Bandaríkjanna og hætti á milliríkjadeilu. Sagði að „fyrir íslensk stjórnvöld sé þetta eingöngu mannúðarmál.“ Hvar er mannúðin núna? Hvað sem segja má um Davíð þá var hann kjarkaður stjórnmálamaður. Núna þarf ekki einu sinni hugað stjórnmálafólk, aðeins fólk með sál. Þingmenn allra flokka, sláið á fingur kerfisins og hafið hugfast að sá sem bjargar einu barni bjargar mannkyninu! Boðað hefur verið til mótmælafundar á Austurvelli á morgun klukkan 15. Þar eigum við öll að vera. „Svona gera menn ekki.“