Tónlist um tunglsjúka nótt Jónas Sen skrifar 14. desember 2017 11:15 Geisladiskur Hafdís Bjarnadóttir: Já Útgáfa: Hafdís Bjarnadóttir Hér á Íslandi getur „já“ þýtt ótal margt. Það fer eftir því hvernig það er sagt; blíðlega, í spurnartón, hranalega, reiðilega, glaðlega og þar fram eftir götunum. Svo er það líka sagt á innsoginu, eða tvisvar, „já, já“ – jafnvel oftar. Þessar ólíku hliðar orðsins eru yrkisefni Hafdísar Bjarnadóttur tónskálds í fyrsta verkinu á geisladiski sem ber einmitt heitið Já. Hún klippti öll „jáin“ úr upptöku af samræðu á kaffihúsi og bjó til tónlist úr þeim. Undir er líflegur taktur og blásturshljóðfæri sem líkja eftir því hvernig hægt er að segja þetta orð. Inn í það fléttast laglína sem er leikin á rafgítar, skemmtileg og grípandi. Andrúmsloftið er glaðlegt og frjálst; útkoman minnir dálítið á þýsku tilraunarokksveitina Can, sælla minninga. Hafdís er vaxandi tónskáld, um það er engum blöðum að fletta. Hún hefur margoft vakið athygli fyrir framsækið tónmál sem er fágað, fínlegt og hugvitsamlegt. Hún kann list hófseminnar, fer vissulega langt með hugmyndir sínar, en ekki um of. Sum tónskáld missa sig út í fanatík, festast í einhverju tilteknu og týnast þar. Hafdís er hins vegar full af skáldskap og hún kemur honum frá sér með frjóu ímyndunarafli. Spennandi fjölbreytni ríkir á geisladiskinum. Þar eru upptökur af umhverfishljóðum, sveimkenndur kórsöngur, þráhyggjukenndur tréblástur og poppaðir raftónar með líflegum trommuleik. Allan tímann svífur húmor yfir vötnunum, án þess þó að platan sé beinlínis fyndin. Hafdís einfaldlega umfaðmar ólíka tónlistarstíla og hrærir þeim saman á persónulegan og áhrifaríkan hátt. Tónlistin er samt ekki fyrir alla. Sum verkin eru býsna ómstríð og gætu kallað fram ofnæmisviðbrögð hjá viðkvæmum. En jafnvel þar er smekkvísi í fyrirrúmi, það er aldrei gengið yfir strikið. Alltaf er eitthvað kræsilegt handan við hornið ef hlustandinn bara bíður í smá stund. Hafdís Bjarnadóttir bregður á leik. fréttablaðið/stefánHafdís var staðartónskáld á Sumartónleikum í Skálholti fyrir nokkru. Síðasta tónsmíðin á diskinum, Tunglsjúkar nætur, er samið fyrir kammerkórinn Hljómeyki fyrir hátíðina. Á diskinum blandast kórsöngurinn og rafhljóð saman við upptöku af Einari Má Guðmundssyni að lesa upp ljóðið sem liggur til grundvallar. Útkoman er íhugul en notalega kæruleysisleg, og hún smám saman verður að einhverju ómældu, óljósu og óumræðilegu sem er afar fallegt. Flutningurinn á öllum verkunum er til fyrirmyndar. Þetta er fjölbreyttur hópur söngvara og hljóðfæraleikara sem of langt mál væri að telja upp hér. En túlkun þeirra er áhrifamikil, í senn ljóðræn og snörp, dreymin og kraftmikil. Heildarmyndin er svo sannarlega hrífandi. Jónas SenNiðurstaða: Athyglisverð og skemmtileg tónlist, glæsilegur flutningur. Tónlistargagnrýni Mest lesið „Ég ætla ekki að þegja lengur“ Lífið Borðar ekkert nema kjöt, egg og smjör Lífið Chalamet syngur sem Bob Dylan í nýrri stiklu Lífið Helvítis kokkurinn: Heilög helvítis þrenna Lífið Sex þúsund tapaðar ljósmyndir komust í leitirnar Lífið Glæsihöll Esterar í Pelsinum til sölu á 470 milljónir Lífið Emil og Ása keyptu 330 milljóna einbýli í Fossvogi Lífið Nýjasta tíska ferðalanga? Að fljúga berbakt um háloftin Lífið Sól og sæla á Götubitahátíðinni Lífið Umræða um feðraveldi og karlrembu skekur djassbransann Menning Fleiri fréttir Kinds of Kindness: Þríréttað hjá listakokknum Yorgos Slæmt jafnvægi á milli Baggalúts og Sinfóníunnar Sturluð rödd gerði áheyrendur tryllta The Lazarus Project: Varúð, veldur svefnleysi Sjá meira
Geisladiskur Hafdís Bjarnadóttir: Já Útgáfa: Hafdís Bjarnadóttir Hér á Íslandi getur „já“ þýtt ótal margt. Það fer eftir því hvernig það er sagt; blíðlega, í spurnartón, hranalega, reiðilega, glaðlega og þar fram eftir götunum. Svo er það líka sagt á innsoginu, eða tvisvar, „já, já“ – jafnvel oftar. Þessar ólíku hliðar orðsins eru yrkisefni Hafdísar Bjarnadóttur tónskálds í fyrsta verkinu á geisladiski sem ber einmitt heitið Já. Hún klippti öll „jáin“ úr upptöku af samræðu á kaffihúsi og bjó til tónlist úr þeim. Undir er líflegur taktur og blásturshljóðfæri sem líkja eftir því hvernig hægt er að segja þetta orð. Inn í það fléttast laglína sem er leikin á rafgítar, skemmtileg og grípandi. Andrúmsloftið er glaðlegt og frjálst; útkoman minnir dálítið á þýsku tilraunarokksveitina Can, sælla minninga. Hafdís er vaxandi tónskáld, um það er engum blöðum að fletta. Hún hefur margoft vakið athygli fyrir framsækið tónmál sem er fágað, fínlegt og hugvitsamlegt. Hún kann list hófseminnar, fer vissulega langt með hugmyndir sínar, en ekki um of. Sum tónskáld missa sig út í fanatík, festast í einhverju tilteknu og týnast þar. Hafdís er hins vegar full af skáldskap og hún kemur honum frá sér með frjóu ímyndunarafli. Spennandi fjölbreytni ríkir á geisladiskinum. Þar eru upptökur af umhverfishljóðum, sveimkenndur kórsöngur, þráhyggjukenndur tréblástur og poppaðir raftónar með líflegum trommuleik. Allan tímann svífur húmor yfir vötnunum, án þess þó að platan sé beinlínis fyndin. Hafdís einfaldlega umfaðmar ólíka tónlistarstíla og hrærir þeim saman á persónulegan og áhrifaríkan hátt. Tónlistin er samt ekki fyrir alla. Sum verkin eru býsna ómstríð og gætu kallað fram ofnæmisviðbrögð hjá viðkvæmum. En jafnvel þar er smekkvísi í fyrirrúmi, það er aldrei gengið yfir strikið. Alltaf er eitthvað kræsilegt handan við hornið ef hlustandinn bara bíður í smá stund. Hafdís Bjarnadóttir bregður á leik. fréttablaðið/stefánHafdís var staðartónskáld á Sumartónleikum í Skálholti fyrir nokkru. Síðasta tónsmíðin á diskinum, Tunglsjúkar nætur, er samið fyrir kammerkórinn Hljómeyki fyrir hátíðina. Á diskinum blandast kórsöngurinn og rafhljóð saman við upptöku af Einari Má Guðmundssyni að lesa upp ljóðið sem liggur til grundvallar. Útkoman er íhugul en notalega kæruleysisleg, og hún smám saman verður að einhverju ómældu, óljósu og óumræðilegu sem er afar fallegt. Flutningurinn á öllum verkunum er til fyrirmyndar. Þetta er fjölbreyttur hópur söngvara og hljóðfæraleikara sem of langt mál væri að telja upp hér. En túlkun þeirra er áhrifamikil, í senn ljóðræn og snörp, dreymin og kraftmikil. Heildarmyndin er svo sannarlega hrífandi. Jónas SenNiðurstaða: Athyglisverð og skemmtileg tónlist, glæsilegur flutningur.
Tónlistargagnrýni Mest lesið „Ég ætla ekki að þegja lengur“ Lífið Borðar ekkert nema kjöt, egg og smjör Lífið Chalamet syngur sem Bob Dylan í nýrri stiklu Lífið Helvítis kokkurinn: Heilög helvítis þrenna Lífið Sex þúsund tapaðar ljósmyndir komust í leitirnar Lífið Glæsihöll Esterar í Pelsinum til sölu á 470 milljónir Lífið Emil og Ása keyptu 330 milljóna einbýli í Fossvogi Lífið Nýjasta tíska ferðalanga? Að fljúga berbakt um háloftin Lífið Sól og sæla á Götubitahátíðinni Lífið Umræða um feðraveldi og karlrembu skekur djassbransann Menning Fleiri fréttir Kinds of Kindness: Þríréttað hjá listakokknum Yorgos Slæmt jafnvægi á milli Baggalúts og Sinfóníunnar Sturluð rödd gerði áheyrendur tryllta The Lazarus Project: Varúð, veldur svefnleysi Sjá meira