Mynd ársins Bjarni Karlsson skrifar 8. mars 2017 07:00 Mannkyn stendur frammi fyrir nýrri áskorun. Nú er staðan orðin sú í heimsmálum að annað hvort komumst við öll saman inn í nýja framtíð eða það verður engin framtíð. Annað hvort tekst okkur að laða fram sjálfbæra þróun þannig að neysluvatn, orka og innviðir atvinnulífs séu til staðar í sátt við náttúruna eða vistkerfið á eftir að æla okkur. Það sem enn flækir málin er sú staðreynd að við munum ekki laða fram sjálfbærni í tengslum við náttúruna nema við á sama tíma útrýmum sárustu fátækt, eflum heilsu og menntun en drögum úr ójöfnuði. Ástæðan er sú að neyðarástand hjá fólki kallar á neyðarráðstafanir við fæðuöflun o.fl. þar sem náttúran fer halloka fyrir manninum vegna ofveiði, mengunar og ágangs á land og gróður auk þess sem offjölgunarvandinn stendur í beinu samhengi við fátækt og menntunarskort sem aftur ýtir undir frekari neyðarráðstafanir o.s.frv. o.s.frv. Þess vegna hafa Sameinuðu þjóðirnar sett fram sautján sjálfbær þróunarmarkmið og hluti af því starfi er Parísarsamkomulagið um loftslagsmál sem 195 þjóðir hafa samþykkt. Við Íslendingar veiðum tvö prósent alls sjávarafla í heiminum, eigum ferskt vatn, orku í jörð, landrými og ríkulegan mann- og félagsauð. Spurningin sem við stöndum frammi fyrir er þessi: Hvernig ætlum við að deila gæðum okkar með umheiminum? Mynd ársins sem kynnt var á árlegri sýningu íslenskra blaðaljósmyndara kristallar þennan veruleika. Myndin af flóttamönnunum fyrir altari Laugarneskirkju rétt áður en þeir voru fluttir nauðugir úr landi minnir á að hinni nýju áskorun verður ekki vísað frá með tilvísun í neinar Dyflinnarreglugerðir. Við erum hér öll og það er ekkert að fara. Greinin birtist fyrst í Fréttablaðinu. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Bjarni Karlsson Mest lesið Loftslagsávinningur Coda Terminal er gífurlegur Sigurður Loftur Thorlacius Skoðun Skaðinn í leyndri meðferð á heimilum Matthildur Björnsdóttir Skoðun Að verða fórnarlamb íslenskra skattyfirvalda Arnar Pálsson Skoðun Bóluefni eða veirur Ágúst Kvaran Skoðun „Eru ekki allir pínu einhverfir í dag?“ Andrea Ólafsdóttir Skoðun Tilgangur atvinnurekstrarbanns Lárus Sigurður Lárusson Skoðun Betri leið til að velja keppendur inn á Ólympíuleika Pawel Bartoszek Skoðun Af glyðrugangi eftirlitsstofnana Ester Hilmarsdóttir Skoðun 3.200 aumingjar (mín skoðun) Ole Anton Bieltvedt Skoðun Um vanda stúlkna í skólum Ragnar Þór Pétursson Skoðun
Mannkyn stendur frammi fyrir nýrri áskorun. Nú er staðan orðin sú í heimsmálum að annað hvort komumst við öll saman inn í nýja framtíð eða það verður engin framtíð. Annað hvort tekst okkur að laða fram sjálfbæra þróun þannig að neysluvatn, orka og innviðir atvinnulífs séu til staðar í sátt við náttúruna eða vistkerfið á eftir að æla okkur. Það sem enn flækir málin er sú staðreynd að við munum ekki laða fram sjálfbærni í tengslum við náttúruna nema við á sama tíma útrýmum sárustu fátækt, eflum heilsu og menntun en drögum úr ójöfnuði. Ástæðan er sú að neyðarástand hjá fólki kallar á neyðarráðstafanir við fæðuöflun o.fl. þar sem náttúran fer halloka fyrir manninum vegna ofveiði, mengunar og ágangs á land og gróður auk þess sem offjölgunarvandinn stendur í beinu samhengi við fátækt og menntunarskort sem aftur ýtir undir frekari neyðarráðstafanir o.s.frv. o.s.frv. Þess vegna hafa Sameinuðu þjóðirnar sett fram sautján sjálfbær þróunarmarkmið og hluti af því starfi er Parísarsamkomulagið um loftslagsmál sem 195 þjóðir hafa samþykkt. Við Íslendingar veiðum tvö prósent alls sjávarafla í heiminum, eigum ferskt vatn, orku í jörð, landrými og ríkulegan mann- og félagsauð. Spurningin sem við stöndum frammi fyrir er þessi: Hvernig ætlum við að deila gæðum okkar með umheiminum? Mynd ársins sem kynnt var á árlegri sýningu íslenskra blaðaljósmyndara kristallar þennan veruleika. Myndin af flóttamönnunum fyrir altari Laugarneskirkju rétt áður en þeir voru fluttir nauðugir úr landi minnir á að hinni nýju áskorun verður ekki vísað frá með tilvísun í neinar Dyflinnarreglugerðir. Við erum hér öll og það er ekkert að fara. Greinin birtist fyrst í Fréttablaðinu.