Óskhyggja Þorbjörn Þórðarson skrifar 6. júní 2017 07:00 Líklegt er að umræða um lögreglu- og öryggismál verði áberandi síðustu dagana í kosningabaráttunni fyrir bresku þingkosningarnar á fimmtudag. Engu að síður er annað mál sem skiptir breska kjósendur miklu meira máli til lengri tíma litið. Það er hvernig vöru- og þjónustuútflutningi Breta verður háttað gagnvart Evrópusambandinu eftir Brexit. Það er óskhyggja að halda að hin aðildarríki Evrópusambandsins séu ekki tilbúin að taka á sig kostnað til að ná pólitískum markmiðum þegar útganga Bretlands úr sambandinu er annars vegar. Hvers vegna ættu þau ekki að gera það? Fyrir sum þessara ríkja er aðildin að Evrópusambandinu samofin tilvist þjóðríkisins sjálfs. Eins og í tilviki langöflugasta ríkis Evrópusambandsins, Þýskalands. Í aðfaraorðum stjórnarskrár Sambandslýðveldisins Þýskalands segir að þýska þjóðin hafi samþykkt hana undir áhrifum þess markmiðs að stuðla að heimsfriði sem aðili að „sameinaðri Evrópu“. Hér er aðildin að Evrópusambandinu ein af grunnforsendum þjóðríkisins. Hversu mikið ætli Þjóðverjar séu tilbúnir að leggja á sig til að verja hugmyndina um sameinaða Evrópu? Hversu mikið ætli aðildarríki sambandsins séu tilbúin að leggja á sig til að tryggja að útganga úr sambandinu sé verra hlutskipti en aðild að því? Um 44 prósent af öllum útflutningi Breta fara til annarra ríkja ESB. Hlutfallið er örlítið lægra þegar „Rotterdam-áhrifin“ hafa verið tekin með í reikninginn. Hér er þá vísað til vara sem stoppa fyrst í Hollandi á leið sinni annað. Theresa May, forsætisráðherra Breta, hefur reglulega sagt að enginn samningur um Brexit sé betri en vondur samningur. Ljóst er að takmörkuð innistæða er fyrir þessu slagorði því án samnings um Brexit eru Bretar án aðgangs að innri markaðnum. Þegar Bretland hættir í Evrópusambandinu segir það skilið við samþættasta fríverslunarnet í heiminum. Um leið hætta vörur framleiddar í Bretlandi að vera vörur innri markaðarins. Þær verða ekki lengur „ESB-vörur“. Af þessu leiðir að semja þarf sérstaklega um flæði þessara vara inn á innri markað Evrópusambandsins. Malcolm Barr hjá JP Morgan hefur útlistað í sérstöku minnisblaði að nauðsynlegt sé að tryggja einhvers konar verklag með samningi til að hægt sé að flytja vörur áfram frá Bretlandi og inn á innri markaðinn. Eitt praktísk vandamál sem Barr bendir á er að fjórðungur af útflutningi Bretlands inn á innri markaðinn fer í gegnum Calais í Frakklandi sem hefur takmarkað svigrúm til að taka á móti, flokka og vinna úr vörusendingum utan ESB. Annað vandamál felst í því að breskir vörubílstjórar munu ekki fá leyfi til að keyra með vörur sínar til ríkja Evrópusambandsins án sérstaks samkomulags. Að þessu virtu er ljóst að allt tal um að „enginn samningur sé betri en vondur samningur“ um Brexit er algjörlega út í bláinn. Án samnings um útgönguna, sem útlistar fyrirkomulag verslunar- og viðskipta við ríki Evrópusambandsins eftir Brexit, munu bresk fyrirtæki og almenningur verða fyrir stórkostlegu tjóni. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Þorbjörn Þórðarson Mest lesið Fyrst flúðu þau Reykjavíkurborg… Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun Flokkur fólksins eða flokkun fólksins? Halldóra Lillý Jóhannsdóttir Skoðun Íslendingar flytja út fisk og líka ofbeldismenn Guðný S. Bjarnadóttir Skoðun Börn á flótta – nýtt líf, nýtt tungumál og nýtt tækifæri í íslenskum grunnskólum Friðþjófur Helgi Karlsson Skoðun Hver ætlar að bera ábyrgð á mannslífi? Sævar Þór Jónsson Skoðun Horfumst í augu Kristín Thoroddsen Skoðun Betri nýting á tíma og fjármunum Reykjavíkurborgar 2/3 Magnea Gná Jóhannsdóttir Skoðun Skólarnir lokaðir - myglan vinnur Guðmundur Þórir Sigurðsson Skoðun Er útlegð á innleið? Reyn Alpha Magnúsdóttir Skoðun Að hata einhvern sem þú þarft á að halda? Katrín Pétursdóttir Skoðun
Líklegt er að umræða um lögreglu- og öryggismál verði áberandi síðustu dagana í kosningabaráttunni fyrir bresku þingkosningarnar á fimmtudag. Engu að síður er annað mál sem skiptir breska kjósendur miklu meira máli til lengri tíma litið. Það er hvernig vöru- og þjónustuútflutningi Breta verður háttað gagnvart Evrópusambandinu eftir Brexit. Það er óskhyggja að halda að hin aðildarríki Evrópusambandsins séu ekki tilbúin að taka á sig kostnað til að ná pólitískum markmiðum þegar útganga Bretlands úr sambandinu er annars vegar. Hvers vegna ættu þau ekki að gera það? Fyrir sum þessara ríkja er aðildin að Evrópusambandinu samofin tilvist þjóðríkisins sjálfs. Eins og í tilviki langöflugasta ríkis Evrópusambandsins, Þýskalands. Í aðfaraorðum stjórnarskrár Sambandslýðveldisins Þýskalands segir að þýska þjóðin hafi samþykkt hana undir áhrifum þess markmiðs að stuðla að heimsfriði sem aðili að „sameinaðri Evrópu“. Hér er aðildin að Evrópusambandinu ein af grunnforsendum þjóðríkisins. Hversu mikið ætli Þjóðverjar séu tilbúnir að leggja á sig til að verja hugmyndina um sameinaða Evrópu? Hversu mikið ætli aðildarríki sambandsins séu tilbúin að leggja á sig til að tryggja að útganga úr sambandinu sé verra hlutskipti en aðild að því? Um 44 prósent af öllum útflutningi Breta fara til annarra ríkja ESB. Hlutfallið er örlítið lægra þegar „Rotterdam-áhrifin“ hafa verið tekin með í reikninginn. Hér er þá vísað til vara sem stoppa fyrst í Hollandi á leið sinni annað. Theresa May, forsætisráðherra Breta, hefur reglulega sagt að enginn samningur um Brexit sé betri en vondur samningur. Ljóst er að takmörkuð innistæða er fyrir þessu slagorði því án samnings um Brexit eru Bretar án aðgangs að innri markaðnum. Þegar Bretland hættir í Evrópusambandinu segir það skilið við samþættasta fríverslunarnet í heiminum. Um leið hætta vörur framleiddar í Bretlandi að vera vörur innri markaðarins. Þær verða ekki lengur „ESB-vörur“. Af þessu leiðir að semja þarf sérstaklega um flæði þessara vara inn á innri markað Evrópusambandsins. Malcolm Barr hjá JP Morgan hefur útlistað í sérstöku minnisblaði að nauðsynlegt sé að tryggja einhvers konar verklag með samningi til að hægt sé að flytja vörur áfram frá Bretlandi og inn á innri markaðinn. Eitt praktísk vandamál sem Barr bendir á er að fjórðungur af útflutningi Bretlands inn á innri markaðinn fer í gegnum Calais í Frakklandi sem hefur takmarkað svigrúm til að taka á móti, flokka og vinna úr vörusendingum utan ESB. Annað vandamál felst í því að breskir vörubílstjórar munu ekki fá leyfi til að keyra með vörur sínar til ríkja Evrópusambandsins án sérstaks samkomulags. Að þessu virtu er ljóst að allt tal um að „enginn samningur sé betri en vondur samningur“ um Brexit er algjörlega út í bláinn. Án samnings um útgönguna, sem útlistar fyrirkomulag verslunar- og viðskipta við ríki Evrópusambandsins eftir Brexit, munu bresk fyrirtæki og almenningur verða fyrir stórkostlegu tjóni.
Börn á flótta – nýtt líf, nýtt tungumál og nýtt tækifæri í íslenskum grunnskólum Friðþjófur Helgi Karlsson Skoðun
Börn á flótta – nýtt líf, nýtt tungumál og nýtt tækifæri í íslenskum grunnskólum Friðþjófur Helgi Karlsson Skoðun