Vel gert, Ísland! Helga Vala Helgadóttir skrifar 24. júlí 2017 07:00 Sameinuð getum við flutt fjöll. Með sameinuðu átaki hefur okkur tekist að hreyfa við hlutum sem áður virtust meitlaðir í stein. Það er eitthvað slíkt í gangi núna. Það hvernig við studdum við bakið á íslenska kvennalandsliðinu í fótbolta sýndi Evrópu að kyn á ekki að skipta nokkru einasta máli þegar kemur að stuðningi við landslið okkar. Auðvitað á það ekki að skipta máli en við vitum samt að það hefur því miður gert það í gegnum tíðina og því þarf hreyfingu eins og þessa til að breyta því. Við getum það saman, með því að búa til stemningu. Ég las grein Hallgríms Helgasonar um það hvernig hann og fjölskylda hans reyndu að finna útsendingu af opnunarleik EM í knattspyrnu á hverjum staðnum á fætur öðrum úti í Hollandi. Viðmælendur hans vissu varla um hvað hann var að tala. Á sama tíma voru þúsundir Íslendinga búnir að kaupa sér flugmiða, og miða á völlinn til að styðja „stelpurnar okkar“. Þegar ég sá landa mína bláklædda í stúkunni syngja með þjóðsöngnum fyrri og síðari (Ég er kominn heim) þá hríslaðist um mig gæsahúðin. Þetta er bara svo gott. Þessi skilaboð til alheimsins um að kvennaboltinn sé algjörlega á pari við karlaboltann eru svo gríðarlega mikilvæg, ekki bara fyrir stelpurnar og strákana okkar heldur líka fyrir allt það fólk sem stjórnar í íþróttafélögum landsins. Allt það fólk sem ýmist er að berjast fyrir vegferð kvennaboltans eða lifir enn í þeirri villu að karlaboltinn skipti meira máli. Höldum áfram svona. Vel gert, Íslendingar! Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Birtist í Fréttablaðinu Helga Vala Helgadóttir Mest lesið Opið hús fyrir útvalda Björn Brynjúlfur Björnsson Skoðun Af hverju hræðist fólk kynjafræði? Eydís Ásbjörnsdóttir Skoðun Norska leiðin hefur gefist vel – í Póllandi Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun Auðbeldi SFS Örn Bárður Jónsson Skoðun Af hverju er Framsóknarfólk hamingjusamast? Árelía Eydís Guðmundsdóttir Skoðun 120km hraði á Keflavíkurveginum og netsölur með áfengi Jón Páll Haraldsson Skoðun Lausnin liggur fyrir – Landspítali þarf að stíga skrefið Sandra B. Franks Skoðun „Er stjúpmamma þín vond eins og í Öskubusku?“ Hafdís Bára Ólafsdóttir Skoðun Skjárinn og börnin Daðey Albertsdóttir,Silja Björk Egilsdóttir,Skúli Bragi Geirdal Skoðun Hópnauðganir/svartheimar! Davíð Bergmann Skoðun
Sameinuð getum við flutt fjöll. Með sameinuðu átaki hefur okkur tekist að hreyfa við hlutum sem áður virtust meitlaðir í stein. Það er eitthvað slíkt í gangi núna. Það hvernig við studdum við bakið á íslenska kvennalandsliðinu í fótbolta sýndi Evrópu að kyn á ekki að skipta nokkru einasta máli þegar kemur að stuðningi við landslið okkar. Auðvitað á það ekki að skipta máli en við vitum samt að það hefur því miður gert það í gegnum tíðina og því þarf hreyfingu eins og þessa til að breyta því. Við getum það saman, með því að búa til stemningu. Ég las grein Hallgríms Helgasonar um það hvernig hann og fjölskylda hans reyndu að finna útsendingu af opnunarleik EM í knattspyrnu á hverjum staðnum á fætur öðrum úti í Hollandi. Viðmælendur hans vissu varla um hvað hann var að tala. Á sama tíma voru þúsundir Íslendinga búnir að kaupa sér flugmiða, og miða á völlinn til að styðja „stelpurnar okkar“. Þegar ég sá landa mína bláklædda í stúkunni syngja með þjóðsöngnum fyrri og síðari (Ég er kominn heim) þá hríslaðist um mig gæsahúðin. Þetta er bara svo gott. Þessi skilaboð til alheimsins um að kvennaboltinn sé algjörlega á pari við karlaboltann eru svo gríðarlega mikilvæg, ekki bara fyrir stelpurnar og strákana okkar heldur líka fyrir allt það fólk sem stjórnar í íþróttafélögum landsins. Allt það fólk sem ýmist er að berjast fyrir vegferð kvennaboltans eða lifir enn í þeirri villu að karlaboltinn skipti meira máli. Höldum áfram svona. Vel gert, Íslendingar!