Sjálf Röddin stóð tæpt á ögurstundu

„Já, ég er bara enn slappur eftir þetta,“ segir Björgin Halldórsson söngvari. Blaðamaður Vísis náði tali af honum þegar hann var á leið í gufu, í gömlu Sundhöllinni í Hafnarfirði. „Þar sem tönnin brotnaði. Á vettvang glæpsins.“

Jólatónleikar Bós eru löngu orðnir fastur liður jólahaldsins á Íslandi. Þar er mikið undir, fjöldi listamanna kemur fram og aðstandendur margir. Þetta er stór uppfærsla en allt hvílir þetta á hinum verðmætu raddböndum söngvarans. Röddinni, með stóru erri en að þessu sinni þá mátti ekki tæpara standa. Bó lagðist í flensu skömmu fyrir tónleikahald og röddin, þetta viðkvæma og verðmæta hljóðfæri, fór.

Bó á sterum yfir hátíðarnar

Þetta kemur upp á allra versta tíma? Hvað gerðist?

„Já, þá er það reynslan sem kikkar inn. Ég fór á fyrstu æfinguna og var helvíti góður bara. Konan var búin að vera með flensu og ég snert en hélt að það væri búið.

Svo vakna ég daginn eftir og gat ekki talað.

Þá þyrmir náttúrlega yfir söngvarann frá Hafnarfirði; með 5 Eldborgir fullar, Litlu jólin og Hamborgarafabrikkuna og allt þetta og var öllum lokið. Hugsaði með mér: Nú hefur þú lokið keppni, Björgvin minn. Þú verður að slútta þessu öllu. En, svo rjátlaðist nú af mér. Andaði að mér sterum, í Glæsibæ, þrjá morgna í röð og þá fór þetta að koma en ég átti erfitt með fyrstu tónleikana. Ég þurfti að breyta nokkrum melódíum til að ná þessu.“

 

Bó bara mannlegur

Björgvin segir þetta flensu sem „allir voru búnir að vera með eða svo segja menn mér. Ég las að þetta væri inflúensa með RS-strain. Sem sagt einhverju dóti í sem pensilínið virkar ekki nógu vel á. Spánska veikin komin aftur, eða eitthvað svoleiðis.“

Þetta var ferleg staða en Bó kláraði tónleikana með stíl.

„Kannski enginn heyrt þetta? Jú, nema þeir með næmu eyrun hafa greint eitthvað. Ég veit það ekki. En, síðasta show-ið fór í loftið, læv og það var í lagi.“

Björgvin á að baki áratugalangan glæsilegan feril en hann hefur aldrei lent í öðru eins og þessu.

„Ég er bara mannlegur, þetta kemur fyrir. Það verður eitthvað undan að láta. Það er bara svoleiðis. Ég verð mjög sjaldan veikur. Ég ætti kannski að láta sprauta mig bara eins og svo margir. Í október.“

 

Ekkert á því að rifa seglin

Paul McCartney er tíu árum eldri en Bó, sem stundum hefur verið kallaður Elvis Íslands. Paul er nú á tónleikaferð en spurt er hvort hann sé ekki að einbeita sér algerlega að raddböndunum; hvort hann sé nokkuð með puttana í framkvæmdastjórninni eins og Bó? Hvort Bó verði ekki aðeins að rifa seglin og gæta þess að ofgera sér ekki og einbeita sér algerlega að því sem öllu skiptir: Röddinni?

„Það veit ég ekkert um,“ segir Bó og hlær. „Það er svo gaman að þessu ennþá. En, málið er að ég er með topplið í hverri einustu stöðu: Gunnar Helgason leikstjóri, Björn Björnsson í handritinu, sjálfan tónleikahaldara Íslands Ísleif Þórhallsson, urmul af tækniliði, stílistum og dóti. Svo flott fólk að ég þarf ekki að vera að skipta mér mikið af þessu.“ Bó hugsar sig um:

„Jújú, ég er í undirbúningsnefndinni og svona, að undirbúa lögin og ákveða það allt og með puttana í þessu. En, rifa seglin, neinei, ég held áfram eins lengi og ég get. Tony Bennet, ég sá hann á einni af norrænu stöðvunum, þar sem hann var að syngja með Diana Krall. Ég veit ekki hvað karlinn er orðinn gamall en hann stóð þarna og söng eins og herforingi,“ segir Bó og engan bilbug á honum að finna. „En, já, það munaði mjóu.“