Með norn á teikniborðinu

Eftir ferðalag um Rússland ákvað María Guðmundsdóttir að stofna eigið tölvuleikjafyrirtæki og von er á fyrsta ævintýraleiknum innan skamms. Áður bjó hún í nokkur ár í Kína en flutti þangað með sorg í hjarta eftir barnsmissi sem setti sinn svip á dvölina þar í landi.

„Ég var ein á ferð með Síberíuhraðlestinni þegar ég fékk hugljómun og ákvað að stofna mitt eigið tölvuleikjafyrirtæki. Það heitir Parity, sem getur þýtt margt. Eitt af því er jafnræði og langtímamarkmiðið er að fá fleiri konur inn í tölvuleikjageirann,“ segir María Guðmundsdóttir þar sem við sitjum á skrifstofu hennar við Eiðistorg á köldum janúardegi.

„Ég hafði unnið fyrir CCP Games í tólf ár en var ekki viss um hvort mig langaði að halda áfram að vinna innan tölvugeirans eða skipta algjörlega um starfsvettvang. Maðurinn minn, Matthías Guðmundsson, hvatti mig til að láta gamlan draum rætast en frá því ég var skiptinemi í Rússlandi frá 1997-1998 hafði mig langað til að sjá meira af landinu. Börnin okkar, Bryndís Milla og Guðmundur Högni, voru ekki nema þriggja ára og eins og hálfs árs en ég ákvað samt að slá til, enda þurfti ég á því að halda að hugsa minn gang. Ég gældi lengi við þá hugmynd að flytja aftur til Rússlands en þessi ferð læknaði mig af þeim draumum og ég hætti að sjá landið í gullnum ljóma,“ segir María sem ferðaðist frá Moskvu til Mongólíu á þremur vikum.

„Það er enn stríðsástand á Krímskaga og andrúmsloftið í Rússlandi er mjög sérkennilegt. Það er einhver harmur yfir þessu landi. Í lestinni hitti ég t.d. fólk sem var að flýja frá Úkraínu. Á leiðinni las ég bækur um start-up fyrirtæki og velti framtíðinni fyrir mér en um leið og Síberíuhraðlestin var komin yfir landamærin til Mongólíu fóru hugmyndirnar að flæða og ég vissi hvað ég vildi gera,“ segir hún brosandi.

„Það er eins og landið og ægifagurt landslagið hafi haft þessi áhrif á mig. Ferðin lokaði ákveðnum kafla í lífi mínu um leið og sá næsti hófst.“

Vil vera fyrirmynd

Þegar heim var komið bauðst Maríu starf hjá Novomatic Lott­ery Solutions sem hún ákvað að þiggja en í vor ákvað hún að láta slag standa og stofnaði Parity formlega.

„Þetta er algjörlega rétti tímapunkturinn fyrir mig og ég er hundrað prósent tilbúin í þetta verkefni. Allan þann tíma sem ég vann hjá þessum stóru fyrirtækjum sá ég enga fjölgun á konum í tölvuleikjageiranum. Ef ein kona hætti var kannski önnur ráðin í staðinn en í heildina fjölgaði þeim ekki. Mörg tölvuleikjafyrirtæki verða þannig til að nokkrir vinir koma saman með hugmynd sem þeir hrinda síðan í framkvæmd. Þegar grunnvinnunni er lokið og fyrirtækið komið af stað koma konurnar til sögunnar. Ég vil breyta þessu og fá konurnar með allt frá byrjun. Í þessum geira, sem og öðrum, er mikilvægt að hafa fyrirmyndir og ég ákvað að vera öðrum konum fyrirmynd í staðinn fyrir að fara út úr faginu með alla mína reynslu og þekkingu,“ segir hún.

Norn á sæskrímslaveiðum

María hefur þegar fengið nokkra starfsmenn til liðs við Parity og vinna við tölvuleikinn Island of Winds er í fullum gangi. „Kynjahlutfallið er næstum því jafnt, eða fimm konur og fjórir karlar. Við skoðuðum hvað við þekkjum úr okkar umhverfi og ákváðum að vinna með sögur sem standa okkur nærri og það eru íslenskar þjóðsögur. Island of Wind er ævintýradrifinn leikur þar sem aðalpersónan er norn. Hennar hjálparhella er hrútur og þau lenda í ýmsum ævintýrum. Við leggjum mikið upp úr því að fanga íslenskt andrúmsloft með litapallettunni og veðrabrigðum í leiknum. Sæskrímsli, skoffín, skuggabaldur og marbendill koma einnig við sögu,“ upplýsir María og bætir við að þótt leikurinn sé spennandi ævintýraheimur fléttist inn í hann teiknimynd með upplýsingum og sögum af göldrum sem raunverulega áttu sér stað hér á landi á galdratímabilinu. „Ísafjarðardjúpið er fyrirmyndin að útlitinu á leiknum, sem byrjar þar en færist svo um landið og miðin,“ segir hún leyndardómsfull.

Með sorg í hjarta til Kína

María kynntist eiginmanninum í vinnunni hjá CCP Games og segir það hafa verið skrifstofurómans. Þau hjónin fluttust til Sjanghæ í Kína á vegum fyrirtækisins árið 2008 en María segir dvölina þar hafa litast af sorg því stuttu áður en þau fluttu út misstu þau dóttur sína, Helenu, úr sjaldgæfum erfðasjúkdómi.

„Helena var rúmlega eins árs þegar hún dó. Hún var þriggja mánaða þegar hún greindist með ólæknandi hrörnunarsjúkdóm. Líkurnar á að við eignumst saman barn með þennan sama sjúkdóm er einn á móti fjórum og því var fylgst mjög náið með mér þegar ég varð ófrísk að yngri dóttur okkar og sonurinn var búinn til í tilraunaglasi. Við segjum stundum í gríni að hann sé algjörlega sérhannaður en staðreyndin er sú að hann var valinn þannig genalega séð að hann væri ekki með þennan erfðasjúkdóm,“ segir María alvarleg í bragði.

Kína kom Maríu á óvart og hún segir Sjanghæ mjög sérstaka borg. „Við bjuggum í vestrænu hverfi sem hefði í raun getað verið hvar sem er í heiminum. Um leið og komið var út fyrir borgina blasti við mikil náttúrufegurð og allt annar heimur. Við urðum vör við að Kínverjar þurfa ekkert persónulegt rými eins og við Íslendingar, sem viljum ekki hafa neinn alveg ofan í okkur og það tók tíma að venjast því. Ég var mjög opin fyrir því að læra kínversku en komst fljótt að raun um að það er meira en að segja það. Orðin já og nei eru ekki til í kínversku heldur nota Kínverjar er eða er ekki í staðinn. Þess vegna verður oft misskilningur í samræðum við þá,“ segir María sem hefur alltaf átt auðvelt með að læra tungumál og státar af BA-gráðu í rússnesku.

„Kínverskan er fremur tilviljunarkennt tungumál þannig að hana þarf að læra algjörlega utanbókar. Svipuð tákn hafa oftar en ekki mjög mismunandi merkingu og ég er viss um að það er áhugavert fyrir listamenn að skoða þau vel. Ég get bjargað mér á kínversku en er alls ekki fullnuma í málinu,“ segir hún.

Þau hjón fluttu heim árið 2011 og fljótlega fæddust börnin tvö. „Við ætluðum að fara út aftur en örlögin höguðu því þannig að við ákváðum að festa rætur á Íslandi og við sjáum ekki eftir að hafa flutt heim.“

Góð hugmynd ekki nóg

María sér fram á spennandi tíma á næstunni en Island of Winds leikurinn verður prufukeyrður í febrúar.

„Það er ekki nóg að fá góða hugmynd að tölvuleik heldur þarf fólk að vilja spila leikinn. Markmiðið með Island of Winds er að það taki ekki lengri tíma en fimm mínútur að skilja út á hvað leikurinn gengur. Ég er ekki sammála þeirri mýtu að konur spili ekki tölvuleiki heldur þurfa leikir líka að höfða til kvenna. Ég trúi að þessi leikur eigi eftir að höfða til stelpna jafnt sem stráka,“ segir María bjartsýn að lokum.