Áttu nóg, áttu afgang? Páll Baldvin Baldvinsson skrifar 10. desember 2008 06:00 Landsins fjölsóttasti bloggari viðurkenndi það á mánudag: honum var þorrinn allur þróttur - svartsýnin sótti hann heim og settist upp í hans sálarranni. Í kjölfarið spýttust inn á færsluna hans sams konar játningar og á móti hughreystingar: einstaklingur vertu hraustur! Dugar það til, mun stjórnvöldum úr háum ráðuneytum og þingsölum til næturlýstra herbergja bankastofnana takast að murka vonina úr sálarkirnum þjóðarinnar? Þjappa þýlyndinu svo rækilega í geðslagið að mannfellir verði af? Mannfellir af mannavöldum? Vikurnar við skemmstan dag hafa svo lengi sem elstu menn muna verið annatími neysluveislunnar. Þessar vikur mun Ísland vera eina landið í norðurhluta Evrópu þar sem ekki sér enn högg á vatni, viðskipti ganga fram eins og ekkert hafi í skorist hér á landi þótt kaupmenn merki hægari þunga í sölu til þeirra sem á annað borð telja sig hafa auraráð. Hinir sem heima sitja og eiga ekki fyrir skuldum, húsnæði, nauðþurftum verða æ fleiri og til þeirra spyrst ekki. Ekki enn. En þeir eru þarna samt. Frá nálægum löndum berast aftur fréttir að þar fari kaupendur sér hægar og dragi úr kaupæðinu það sem af er. Er sá tími ekki kominn að við förum að hugsa okkur um: er sá tími kominn að við ættum að gjalda tíund í samhjálp fyrir þá sem horfa fram á nauð um þessar hátíðir, jól og áramótin? Nógar hendur vilja fúsar létta undir með hjálparstofnunum, ætla þær að hnykkja á um að nú sé tími kominn til að gefa, ekki þiggja? Rétta þeim sem standa höllum fæti fúsa hjálparhönd? Standa við þau kristilegu gildi sem þorri þjóðarinnar hefur játað í hundruð ára, standa við stóru orðin? Það skyldi þó ekki vera eftir þá dýrðartíma hégóma og gjálífis sem við höfum lifað undanfarin misseri, þá tignun auðs sem hér hefur þrifist og efnt var til í nafni frelsis að við verðum að lokum þess umkomin í fyrirsjáanlegum þrengingum sem framundan eru að gefa það sem aukreitis er og jafnvel betur þeim sem hafa minnst að bíta og brenna, sigrum dýrkun auðsins með því að gjalda þá tíund glöð og fús. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Páll Baldvin Baldvinsson Mest lesið Fyrst flúðu þau Reykjavíkurborg… Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun Flokkur fólksins eða flokkun fólksins? Halldóra Lillý Jóhannsdóttir Skoðun Hver ætlar að bera ábyrgð á mannslífi? Sævar Þór Jónsson Skoðun Íslendingar flytja út fisk og líka ofbeldismenn Guðný S. Bjarnadóttir Skoðun Horfumst í augu Kristín Thoroddsen Skoðun Er útlegð á innleið? Reyn Alpha Magnúsdóttir Skoðun Að hata einhvern sem þú þarft á að halda? Katrín Pétursdóttir Skoðun Börn á flótta – nýtt líf, nýtt tungumál og nýtt tækifæri í íslenskum grunnskólum Friðþjófur Helgi Karlsson Skoðun Betri nýting á tíma og fjármunum Reykjavíkurborgar 2/3 Magnea Gná Jóhannsdóttir Skoðun Skólarnir lokaðir - myglan vinnur Guðmundur Þórir Sigurðsson Skoðun
Landsins fjölsóttasti bloggari viðurkenndi það á mánudag: honum var þorrinn allur þróttur - svartsýnin sótti hann heim og settist upp í hans sálarranni. Í kjölfarið spýttust inn á færsluna hans sams konar játningar og á móti hughreystingar: einstaklingur vertu hraustur! Dugar það til, mun stjórnvöldum úr háum ráðuneytum og þingsölum til næturlýstra herbergja bankastofnana takast að murka vonina úr sálarkirnum þjóðarinnar? Þjappa þýlyndinu svo rækilega í geðslagið að mannfellir verði af? Mannfellir af mannavöldum? Vikurnar við skemmstan dag hafa svo lengi sem elstu menn muna verið annatími neysluveislunnar. Þessar vikur mun Ísland vera eina landið í norðurhluta Evrópu þar sem ekki sér enn högg á vatni, viðskipti ganga fram eins og ekkert hafi í skorist hér á landi þótt kaupmenn merki hægari þunga í sölu til þeirra sem á annað borð telja sig hafa auraráð. Hinir sem heima sitja og eiga ekki fyrir skuldum, húsnæði, nauðþurftum verða æ fleiri og til þeirra spyrst ekki. Ekki enn. En þeir eru þarna samt. Frá nálægum löndum berast aftur fréttir að þar fari kaupendur sér hægar og dragi úr kaupæðinu það sem af er. Er sá tími ekki kominn að við förum að hugsa okkur um: er sá tími kominn að við ættum að gjalda tíund í samhjálp fyrir þá sem horfa fram á nauð um þessar hátíðir, jól og áramótin? Nógar hendur vilja fúsar létta undir með hjálparstofnunum, ætla þær að hnykkja á um að nú sé tími kominn til að gefa, ekki þiggja? Rétta þeim sem standa höllum fæti fúsa hjálparhönd? Standa við þau kristilegu gildi sem þorri þjóðarinnar hefur játað í hundruð ára, standa við stóru orðin? Það skyldi þó ekki vera eftir þá dýrðartíma hégóma og gjálífis sem við höfum lifað undanfarin misseri, þá tignun auðs sem hér hefur þrifist og efnt var til í nafni frelsis að við verðum að lokum þess umkomin í fyrirsjáanlegum þrengingum sem framundan eru að gefa það sem aukreitis er og jafnvel betur þeim sem hafa minnst að bíta og brenna, sigrum dýrkun auðsins með því að gjalda þá tíund glöð og fús.
Börn á flótta – nýtt líf, nýtt tungumál og nýtt tækifæri í íslenskum grunnskólum Friðþjófur Helgi Karlsson Skoðun
Börn á flótta – nýtt líf, nýtt tungumál og nýtt tækifæri í íslenskum grunnskólum Friðþjófur Helgi Karlsson Skoðun