Stormasamt samband í norðrinu Ragnheiður Tryggvadóttir skrifar 28. apríl 2011 07:00 Það hefur ekki rignt dropa í dag. Ekki heldur snjóað, dunið á með hagléli eða slyddu. Hitinn hefur haldist nokkuð jafn yfir daginn, fór meira að segja upp undir tveggja stafa tölu um tíma og vindhraði hefur ekki sveiflast um tugi metra á sekúndu milli hádegis og kaffis! Sumarið virðist loksins ætla að hætta sér inn fyrir dyr og lokar vonandi á eftir sér. Ég er orðin langþreytt á leiðindatíð þar sem engin leið hefur verið að klæða sig eftir síbreytilegu veðrinu. „Ísland er land öfganna“ hefur margur forsetinn sagt í ræðu. Farið svo hátíðlegum orðum um seiglu landans „sem átt hefur í stormasömu sambandi við náttúruöflin í norðri.“ Óttaleg klisja en hún er sönn. Veðrið getur sveiflast öfganna á milli á nokkrum mínútum ef því sýnist svo og skeytir ekkert um vonir mínar um sól og sumaryl. Ég var fyrir löngu búin að draga fram strigaskóna, pumpa í dekkin á reiðhjólinu og pakka vettlingunum ofan í skúffu. Fannst vera orðið svo vorlegt í lok mars. Hengdi úlpuna aftast í skápinn og ætlaði að láta fóðraða jakkann duga. Sumarið væri alveg á næsta leiti. Ég þráaðist líka lengi við og óð út á morgnana, húfulaus í strigaskónum. Barðist svo krókloppin heim á móti blindbylnum og uppskar ekkert nema nefrennsli og sáran háls. Ég lét plata mig aftur og aftur út í sólina, en hafði varla snúið mér við þegar haglélið tók að dynja. Haglélið breyttist svo í rigningu og svo aftur í haglél, þær mínútur sem það tók mig að hlaupa í skjól. Þegar í skjólið var komið fór sólin svo bara aftur að skína. Þetta stormasama samband mitt við náttúruna í norðrinu hafði mig undir á endanum. Vettlingarnir komu aftur upp úr skúffum, úlpan færðist fremst í fataskápinn og strigaskórnir viku aftur fyrir vetrarbomsunum. Það hvarflaði ekki að mér að hætta mér af bæ á reiðhjólinu, ég gæti orðið úti á leiðinni heim. En í dag hefur ekkert rignt, hvorki dropum né ís. Mig dauðlangar húfulaus út. Veit þó ekki hvort ég get treyst því að ekki verði gengið á eftir mér með éljum. Til öryggis fer ég því út í bomsunum og dreg húfuna niður fyrir eyru. Úlpan fær að hanga fremst eitthvað frameftir vordögum. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ragnheiður Tryggvadóttir Mest lesið Flokkur fólksins eða flokkun fólksins? Halldóra Lillý Jóhannsdóttir Skoðun Hver ætlar að bera ábyrgð á mannslífi? Sævar Þór Jónsson Skoðun Íslendingar flytja út fisk og líka ofbeldismenn Guðný S. Bjarnadóttir Skoðun Betri nýting á tíma og fjármunum Reykjavíkurborgar 2/3 Magnea Gná Jóhannsdóttir Skoðun Horfumst í augu Kristín Thoroddsen Skoðun 30 silfurpeningar dýralækna? 125.000 lítrar af blóði tappaðir af 4088 merum (með valdi), af eiðsvörðum dýralæknum, 2023 Ole Anton Bieltvedt Skoðun Lægjum öldurnar Halla Hrund Logadóttir Skoðun Skólarnir lokaðir - myglan vinnur Guðmundur Þórir Sigurðsson Skoðun Opið bréf til heilbrigðisráðherra: Iðjuþjálfar – mikilvægur mannauður í geðheilbrigðisþjónustu framtíðarinnar Erna Rut Elvarsdóttir,Lilja Logadóttir, Rebekka Lind Hjaltadóttir,Sandra Dís Sigurðardóttir Skoðun Börn á flótta – nýtt líf, nýtt tungumál og nýtt tækifæri í íslenskum grunnskólum Friðþjófur Helgi Karlsson Skoðun
Það hefur ekki rignt dropa í dag. Ekki heldur snjóað, dunið á með hagléli eða slyddu. Hitinn hefur haldist nokkuð jafn yfir daginn, fór meira að segja upp undir tveggja stafa tölu um tíma og vindhraði hefur ekki sveiflast um tugi metra á sekúndu milli hádegis og kaffis! Sumarið virðist loksins ætla að hætta sér inn fyrir dyr og lokar vonandi á eftir sér. Ég er orðin langþreytt á leiðindatíð þar sem engin leið hefur verið að klæða sig eftir síbreytilegu veðrinu. „Ísland er land öfganna“ hefur margur forsetinn sagt í ræðu. Farið svo hátíðlegum orðum um seiglu landans „sem átt hefur í stormasömu sambandi við náttúruöflin í norðri.“ Óttaleg klisja en hún er sönn. Veðrið getur sveiflast öfganna á milli á nokkrum mínútum ef því sýnist svo og skeytir ekkert um vonir mínar um sól og sumaryl. Ég var fyrir löngu búin að draga fram strigaskóna, pumpa í dekkin á reiðhjólinu og pakka vettlingunum ofan í skúffu. Fannst vera orðið svo vorlegt í lok mars. Hengdi úlpuna aftast í skápinn og ætlaði að láta fóðraða jakkann duga. Sumarið væri alveg á næsta leiti. Ég þráaðist líka lengi við og óð út á morgnana, húfulaus í strigaskónum. Barðist svo krókloppin heim á móti blindbylnum og uppskar ekkert nema nefrennsli og sáran háls. Ég lét plata mig aftur og aftur út í sólina, en hafði varla snúið mér við þegar haglélið tók að dynja. Haglélið breyttist svo í rigningu og svo aftur í haglél, þær mínútur sem það tók mig að hlaupa í skjól. Þegar í skjólið var komið fór sólin svo bara aftur að skína. Þetta stormasama samband mitt við náttúruna í norðrinu hafði mig undir á endanum. Vettlingarnir komu aftur upp úr skúffum, úlpan færðist fremst í fataskápinn og strigaskórnir viku aftur fyrir vetrarbomsunum. Það hvarflaði ekki að mér að hætta mér af bæ á reiðhjólinu, ég gæti orðið úti á leiðinni heim. En í dag hefur ekkert rignt, hvorki dropum né ís. Mig dauðlangar húfulaus út. Veit þó ekki hvort ég get treyst því að ekki verði gengið á eftir mér með éljum. Til öryggis fer ég því út í bomsunum og dreg húfuna niður fyrir eyru. Úlpan fær að hanga fremst eitthvað frameftir vordögum.
30 silfurpeningar dýralækna? 125.000 lítrar af blóði tappaðir af 4088 merum (með valdi), af eiðsvörðum dýralæknum, 2023 Ole Anton Bieltvedt Skoðun
Opið bréf til heilbrigðisráðherra: Iðjuþjálfar – mikilvægur mannauður í geðheilbrigðisþjónustu framtíðarinnar Erna Rut Elvarsdóttir,Lilja Logadóttir, Rebekka Lind Hjaltadóttir,Sandra Dís Sigurðardóttir Skoðun
Börn á flótta – nýtt líf, nýtt tungumál og nýtt tækifæri í íslenskum grunnskólum Friðþjófur Helgi Karlsson Skoðun
30 silfurpeningar dýralækna? 125.000 lítrar af blóði tappaðir af 4088 merum (með valdi), af eiðsvörðum dýralæknum, 2023 Ole Anton Bieltvedt Skoðun
Opið bréf til heilbrigðisráðherra: Iðjuþjálfar – mikilvægur mannauður í geðheilbrigðisþjónustu framtíðarinnar Erna Rut Elvarsdóttir,Lilja Logadóttir, Rebekka Lind Hjaltadóttir,Sandra Dís Sigurðardóttir Skoðun
Börn á flótta – nýtt líf, nýtt tungumál og nýtt tækifæri í íslenskum grunnskólum Friðþjófur Helgi Karlsson Skoðun