Kostur á kjarabót Ólafur Þ. Stephensen skrifar 23. maí 2012 06:00 Undanfarin ár hafa Íslendingar sem hyggja á fasteignakaup getað farið inn á vefsíður Íbúðalánasjóðs og bankanna til að skoða greiðslubyrði sína og lántökukostnað af húsnæðisláni, miðað við mismunandi forsendur. Alla jafna hefur útreikningurinn sýnt að á lánstímanum þurfi Íslendingurinn að borga lánið tvö- til þrefalt til baka, svona eftir því hvaða sennilegu forsendur fólk hefur gefið sér um vexti og verðbólgu á Íslandi. Yfir þessu höfum við auðvitað andvarpað, en svo bara látið okkur hafa það, tekið lánið og búið okkur undir að strita fyrir afborgununum. Enda hefur fólk ekki átt annan kost. Á tímabili freistuðust sumir reyndar til að taka lán tengd við gengi erlendra gjaldmiðla, vegna lægra vaxtastigs í löndunum þar sem þeir eru notaðir. Við vitum hvernig það fór þegar krónan hrundi. Núna er hins vegar annar raunhæfur kostur í boði; að taka upp evru í stað krónunnar. Það gerist ekki öðruvísi en með Evrópusambandsaðild. Já Ísland hefur opnað vef með reiknivél, þar sem fólk getur borið saman kostina; hefðbundið íslenzkt húsnæðislán og algenga tegund af húsnæðisláni á evrusvæðinu. Samanburðurinn er óneitanlega sláandi. Í dæminu sem var tekið í frétt hér í blaðinu í gær, er borið saman 18,5 milljóna króna lán tekið á Íslandi árið 2006 og jafnhátt lán tekið í landi með evru á sama tíma. Íslenzki lántakandinn skuldar enn þá 27,5 milljónir þrátt fyrir að vera búinn að borga átta og hálfa milljón á sex árum. Sá sem tók lán í evrum hefur borgað heldur minna, eða tæpar átta milljónir, og skuldar ekki nema fimmtán og hálfa. Forystumenn Alþýðusambandsins hafa fært sannfærandi rök fyrir því að upptaka evru hér á landi væri ein mesta kjarabót sem íslenzkum almenningi stæði til boða. Þeir hafa bent á að okkar litli, sjálfstæði gjaldmiðill er bæði undirrót verðbólgu sem er sögulega miklu meiri en á evrusvæðinu og útskýringin á gríðarlegum vaxtamun. Í greinum sem forseti og hagfræðingur ASÍ skrifuðu hér í blaðið undir lok síðasta árs bentu þeir á að fyrir hjón með meðaltekjur, sem tækju lán fyrir þriggja herbergja íbúð, myndi vaxtalækkun samfara upptöku evrunnar jafngilda 29% launahækkun fyrir skatt. Flesta munar um minna. Það er líka stór munur á að skulda 27,5 milljónir eða 15,5 eftir að hafa borgað af húsnæðisláninu sínu í sex ár. Evrusvæðið glímir við sín vandamál. Þau eru fyrst og fremst skuldavandi, ekki gjaldmiðilsvandi. Gengið hefur ekki hrunið, verðbólgan ekki farið úr böndunum (það sjáum við á tölum sem birtast reglulega) og greiðslubyrði fjölskyldna með húsnæðislán ekki snarhækkað. Aðild að Evrópusambandinu og upptaka evrunnar er raunhæfasti kosturinn sem Ísland hefur á að taka upp nýjan gjaldmiðil. Við eigum að láta á þann kost reyna. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ólafur Stephensen Mest lesið Halldór 22.12.2024 Halldór Baldursson Halldór Kæri Grímur Grímsson – sakamaður gengur laus? Árni Guðmundsson Skoðun Þarf alltaf að vera svín? Harpa Kristbergsdóttir Skoðun Opið bréf til valkyrjanna þriggja Björn Sævar Einarsson Skoðun Tímamót Jón Steindór Valdimarsson Skoðun Hvað eru jólin fyrir þér? Hugrún Sigurjónsdóttir Skoðun Landið helga? Ingólfur Steinsson Skoðun Þegar Samtök verslunar og þjónustu vita betur Erna Bjarnadóttir Skoðun Að sinna orkuþörf almennings Kristín Linda Árnadóttir Skoðun Menntun fyrir Hans Vögg Þuríður Magnúsína Björnsdóttir Skoðun
Undanfarin ár hafa Íslendingar sem hyggja á fasteignakaup getað farið inn á vefsíður Íbúðalánasjóðs og bankanna til að skoða greiðslubyrði sína og lántökukostnað af húsnæðisláni, miðað við mismunandi forsendur. Alla jafna hefur útreikningurinn sýnt að á lánstímanum þurfi Íslendingurinn að borga lánið tvö- til þrefalt til baka, svona eftir því hvaða sennilegu forsendur fólk hefur gefið sér um vexti og verðbólgu á Íslandi. Yfir þessu höfum við auðvitað andvarpað, en svo bara látið okkur hafa það, tekið lánið og búið okkur undir að strita fyrir afborgununum. Enda hefur fólk ekki átt annan kost. Á tímabili freistuðust sumir reyndar til að taka lán tengd við gengi erlendra gjaldmiðla, vegna lægra vaxtastigs í löndunum þar sem þeir eru notaðir. Við vitum hvernig það fór þegar krónan hrundi. Núna er hins vegar annar raunhæfur kostur í boði; að taka upp evru í stað krónunnar. Það gerist ekki öðruvísi en með Evrópusambandsaðild. Já Ísland hefur opnað vef með reiknivél, þar sem fólk getur borið saman kostina; hefðbundið íslenzkt húsnæðislán og algenga tegund af húsnæðisláni á evrusvæðinu. Samanburðurinn er óneitanlega sláandi. Í dæminu sem var tekið í frétt hér í blaðinu í gær, er borið saman 18,5 milljóna króna lán tekið á Íslandi árið 2006 og jafnhátt lán tekið í landi með evru á sama tíma. Íslenzki lántakandinn skuldar enn þá 27,5 milljónir þrátt fyrir að vera búinn að borga átta og hálfa milljón á sex árum. Sá sem tók lán í evrum hefur borgað heldur minna, eða tæpar átta milljónir, og skuldar ekki nema fimmtán og hálfa. Forystumenn Alþýðusambandsins hafa fært sannfærandi rök fyrir því að upptaka evru hér á landi væri ein mesta kjarabót sem íslenzkum almenningi stæði til boða. Þeir hafa bent á að okkar litli, sjálfstæði gjaldmiðill er bæði undirrót verðbólgu sem er sögulega miklu meiri en á evrusvæðinu og útskýringin á gríðarlegum vaxtamun. Í greinum sem forseti og hagfræðingur ASÍ skrifuðu hér í blaðið undir lok síðasta árs bentu þeir á að fyrir hjón með meðaltekjur, sem tækju lán fyrir þriggja herbergja íbúð, myndi vaxtalækkun samfara upptöku evrunnar jafngilda 29% launahækkun fyrir skatt. Flesta munar um minna. Það er líka stór munur á að skulda 27,5 milljónir eða 15,5 eftir að hafa borgað af húsnæðisláninu sínu í sex ár. Evrusvæðið glímir við sín vandamál. Þau eru fyrst og fremst skuldavandi, ekki gjaldmiðilsvandi. Gengið hefur ekki hrunið, verðbólgan ekki farið úr böndunum (það sjáum við á tölum sem birtast reglulega) og greiðslubyrði fjölskyldna með húsnæðislán ekki snarhækkað. Aðild að Evrópusambandinu og upptaka evrunnar er raunhæfasti kosturinn sem Ísland hefur á að taka upp nýjan gjaldmiðil. Við eigum að láta á þann kost reyna.