Síðasta árið hefur verið erfitt, lærdómsríkt, furðulegt og á tímum ógnvekjandi. Óvissan hefur oft verið mikil og áhyggjurnar nánast óbærilegar.
Þetta hlýtur nú bara að fara að klárast í sumar, segir ljósmyndarinn bjartsýnn þegar við förum yfir myndirnar hans. Eflaust er hann líka spenntur að komast aftur á flakk að mynda heiminn og skrásetja lífið á Norðurslóðum. En á meðan heimsfaraldurinn geisar, myndar hann lífið á Íslandi á tímum Covid-19. Hér fyrir neðan má sjá sýnishorn.
Þegar sól hækkar á lofti eru Íslendingar oft eins og beljur sem hleypt er út á vorin.
Heiminum okkar hefur verið snúið á hvolf síðustu mánuði en við sjáum nú fyrir endann á þessu.
Stundum virðist samt eins og tíminn standi í stað. Dagar, vikur og mánuðir renna í eitt.
Það eru ekki bara börnin sem hafa gaman af því að hoppa á trampólínum í görðum og á útivistarsvæðum.
Ungir sem aldnir geta gleymt áhyggjum sínum um stund með því að hoppa , eins og sjá má á meðfylgjandi myndum. Sumir fara með himinskautum í háloftaleikfimi.
Þegar sú gula lætur sjá sig, léttir oft yfir Íslendingum.
Hlæjandi börn fylla alla leikvelli, hestamenn í reiðtúrum sjást víða og enn fleiri hlauparar og hjólreiðamenn sjást á göngustígum bæjarfélaga.
Þó að það séu vissulega takmarkanir í gangi vegna heimsfaraldursins, þá getum við verið þakklát fyrir að geta látið okkur fljóta í sundlaugum, heitum pottum og náttúrulaugum um land allt.
Það er eitthvað svo einstaklega íslenskt við menninguna í heitu pottunum, samtölin um pólitík, íþróttir og allt þar á milli. Þér leiðist aldrei þó þú farir einn í sund og þú getur alltaf fundið einhvern til að spjalla við um heima og geyma.
Krakkar mega nú æfa íþróttir aftur og sundið er þar engin undantekning. En á meðan við getum flatmagað í laugum landsins og einbeitt okkur að persónulegu hreinlæti og fjarlægðartakmörkunum, er þríeykið að brjóta heilann um næstu skref, hópsmit og upplýsingafundi.
Jú Alma Möller landlæknir var frekar áhyggjufull þegar RAX gekk fram hjá henni, þar sem hún var sennilega að hugsa um okkur hin.
Helgi Björns hefur tekið að sér að skemmta fólki heima í stofu, á meðan tónleikar, sýningar og aðrir viðburðir þurfa að bíða betri tíma. Hér er hann á sínum stað, þar sem hann kann best við sig.
Litlir ferfætlingar fagna því sennilega að Íslendingar hafa líklega aldrei verið jafn duglegir að viðra sig með gönguferðum um sitt nánasta hverfi.
Það er erfitt að átta sig á því hvort þessi unga stúlka er í uppnámi yfir ástandinu, ruglandi reglum um landamæri eða hvort hún er einfaldlega í feluleik eða að hvíla lúin bein.
Þessi skrítna veira sem hefur breytt okkar heimsmynd, að minnsta kosti tímabundið. Ástandið hefur valdið því að margir upplifa einmanaleika, einangrun og söknuð.
Fjöldi fólks hefur þurft að dvelja einir í veikindunum og í sóttkví, fjarri öllum sínum nánustu. Mannlegu samskiptin fara flest fram í gegnum síma og fjarfundabúnað. Enginn getur komið í heimsókn.
Þórólfur Guðnason sóttvarnarlæknir var þungt hugsi þegar RAX hitti á hann í Hörpu tónlistarhúsi. Óvissan er enn mikil. Hugsanlega verður að herða öll sóttvarnartilmæli innanlands áður en hægt verður að byrja að aflétta þeim í sumar.
Á meðan bíðum við jafn óþolinmóð eins og þessir spýtukarlar eftir að fá að hitta allt fólkið okkar, knúsa alla vinina, ferðast og allt það sem við söknum að gera.
