Tíu bestu liðin (1984-2023): ÍA 1995 | Scania og Ferrari á Skaganum

ÍA 1995 lenti í 4. sæti í kjöri Vísis á bestu fótboltaliðum Íslands síðustu fjörutíu ár (1984-2023).

Skipta má tímabilinu 1995 hjá ÍA upp í tvennt. Aðalleikarinn fyrir hlé var Óli Þórðar og aðalleikarinn eftir hlé var Arnar Gunnlaugs. Og myndin var eins ólík eins og þeir félagar. Fyrir hlé, skyr og massi; eftir hlé töfrar og fantasía. Fyrir hlé réði raunsæið ríkjum, eftir hlé rómantíkin. Fyrir hlé leiddi jaxlinn Óli harðgert Skagalið áfram milli þess sem hann keyrði trukkinn. Eftir hlé var svo komið að fagurhærða listamanninum Arnari sem skoraði, skoraði og skoraði svo meira, alls fimmtán mörk í sjö leikjum eins og frægt er orðið.

En það er kannski ósanngjarnt að „smætta“ Ólaf niður í hlutverk harðjaxlsins. Gaurinn var frábær fótboltamaður og hefði ekki verið að spila á Íslandi á þessum tíma ef ekki hefði verið fyrir meiðsli. Og hann spilaði aldrei betur en tímabilið 1995. Fyrir það missti ÍA Mihajlo Bibercic, markakónginn 1994, til KR og fékk í staðinn Dejan Stojic. Hann var ágætur til síns brúks en enginn Mikki. Þá þurfti að finna aðrar lausnir og þær fann Logi Ólafsson, nýr þjálfari ÍA. Að norskum sið lét hann Skagamenn spila 4-3-3 með Ólaf fremstan á miðjunni. Og þar blómstraði hann og fyrri hluta tímabilsins 1995 var gamli Scania trukkurinn eins og Ferrari sportbíll.

Skagamenn unnu fyrstu tíu leiki sína í deildinni með markatölunni 20-3. Ólafur skoraði sex mörk í þessum fyrstu tíu leikjum og hinum megin á vellinum hleypti Skagavörnin engum í gegn. Og ef það gerðist bjargaði Þórður Þórðarson ÍA. Hann tók við markvarðarstöðunni af Kristjáni Finnbogasyni og fékk aðeins fjórtán mörk á sig í fyrstu 27 deildarleikjunum með ÍA og hélt sextán sinnum hreinu í þeim.

Árið 1995 var ár endurkomunnar. Michael Jordan sneri aftur á körfuboltavöllinn eftir að hafa leikið sér í hafnabolta en hér heima sneru tvíburarnir Arnar og Bjarki Gunnlaugssynir heim eftir dvöl hjá Feyenoord í Hollandi. Arnar beið ekki boðanna og skoraði þrennu í fyrsta leiknum eftir heimkomuna, 8-2 sigri á Keflavík. Þessi leikur gaf tóninn fyrir seinni hluta tímabilsins hjá ÍA. Liðið skoraði miklu meira en var brothættara baka til. Skagamenn héldu aðeins einu sinni hreinu eftir að tvíburarnir komu en skoruðu þrjátíu mörk í sjö leikjum.

Koma tvíburanna virtist raska jafnvæginu í Skagaliðinu aðeins og eftir tólf sigra í röð gerði það jafntefli við Leiftur í 13. umferð. Í næsta leik þar á eftir töpuðu Skagamenn svo fyrir KR-ingunum hans Guðjóns Þórðarsonar. ÍA var samt með mjög góðan stuðpúða og þrátt fyrir tapið í Vesturbænum var liðið samt með níu stiga forskot. Og Skagamenn kláruðu tímabilið með stæl, unnu síðustu fjóra leiki sína með markatölunni 15-3. 

Arnar tryggði sér markakóngstitilinn, í annað sinn á fjórum árum, með þrennu gegn ÍBV í lokaumferðinni. Hann endaði með fimmtán mörk í aðeins sjö leikjum; vart trúanleg tölfræði. Arnar var alltof, alltof, alltof góður fyrir íslensku deildina og sýndi það og sannaði með markaflóðinu. Ekki nóg með að hann væri bestur inni á vellinum, heldur var hann líka hálfgert goð utan vallar, deitaði ungfrú Ísland og lék í auglýsingum. Og svo var hann auðvitað með þetta glæsilega fax á meðan Bjarki var á undan kúrvunni og rakaði allt af.

ÍA 1995 algjört yfirburðalið í deildinni, vann hana með 49 stigum af 54 mögulegum og markatölunni 50-15. En gengið í öðrum keppnum setur smá skán á afrekaskrána. ÍA tapaði fyrir falliði Fram í sextán liða úrslitum bikarkeppninnar og U-23 ára lið ÍA, sem var örugglega með bestu liðum landsins, tapaði einnig í sömu umferð, fyrir U-23 ára liði Þórs. Til glöggvunar má sjá byrjunarlið U-23 ára liðs með því að smella hér. Svo er það Raith Rovers en hörðustu Skagamenn fá hroll þegar þeir heyra nafn skoska liðsins nefnt. Heimaleikurinn gegn því situr eflaust enn í Skagamönnum sem óðu í færum en tókst ekki að annað markið sem hefði tryggt þeim farseðilinn í næstu umferð og leiki gegn Bayern München.

Það hefði sett punktinn fyrir aftan sumar sem stefndi í að vera fullkomið en varð frábært. Skagaliðið 1995 hafði allt að bera og mannskapurinn var kannski sá besti sem ÍA hefur haft á að skipa fyrr eða síðar. Og í deildinni sýndu Skagamenn mátt sinn og megin, jöfnuðu stigametið frá 1993 og voru alltaf á toppnum. Þeir voru einfaldlega langbestir, sama hver var við stýrið.