Skallinn sem hvarf 22. júní 2004 00:01 Kristján Hjálmarsson upplifði erfiða tíma þegar hárið fór að þynnast Ég er og hef lengi verið með há kollvik. Þau plaga mig ekki. En það gerði skallinn sem ég fékk einu sinni. Ég veit ekki hvað kom fyrir. Einn daginn var ég bara kominn með myndarlegt tungl á hnakkann og hárlausa rönd aftan við vinstra eyra. Ég vissi ekki af þessu hárleysi mínu fyrr en besti vinur minn benti mér á það. Í kjölfarið fylgdu andvökunætur og ég fann hvernig kvenhylli minni hrakaði dag frá degi. Þá voru góð ráð dýr. Tunglið stækkaði og stækkaði. Áðurnefndur vinur minn sýndi mér mikinn skilning og einstakan stuðning. Bjó til súlurit sem sýndi hlutfall hárs og skalla og sagði að ég þyrfti ekki að hafa áhyggur fyrr en skallasúlan væri orðinn stærri en hin. Hárgreiðslumaðurinn sem ég fer yfirleitt til sýndi mér einnig mikinn stuðning -- klippti mig þannig að ég gat greitt yfir tunglið. Ég taldi sjálfum mér trú um að skallinn væri vel falinn. Svo reyndist hins vegar ekki vera. Þannig gekk lífið fyrir sig í nokkra mánuði og tunglið stækkaði og stækkaði. Í annað eða þriðja sinn sem ég fór til hárgreiðslumannsins sagði hann mér að það væri ekkert að hársverðinum. Ráðlagði mér því að leita til læknis sem ég og gerði. Læknirinn sýndi mér einnig mikinn stuðning. Skoðaði skallann og hló. Sagði að ég þyrfti sterakrem sem átti að bera á blettinn -- eins og að sá fræjum. Ég fór að ráðum læknisins og títtnefndur vinur minn líka. Hann vildi einnig fá að taka þátt í að græða landið. Og viti menn, að nokkrum vikum liðnum hvarf skallinn. Sjaldan eða aldrei hefur mér verið eins létt, og hárið vex sem aldrei fyrr að kollvikunum undanskildum. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Stuð milli stríða Mest lesið Riddarar kærleikans Halla Tómasdóttir Skoðun Þegar Joe Camel varð jafngóður vinur barnanna og Mikki mús Eyrún Magnúsdóttir Skoðun Skynsemi Miðflokksins Ása Lind Finnbogadóttir Skoðun Það sem „gleymist“ að segja Sigmar Guðmundsson Skoðun Er rúmdýnan þín hægt og rólega að murka úr þér líftóruna? Gunnar Dan Wiium Skoðun Hvar er fótspor stjórnvalda gegn vinnumansali? Þorbjörrg Sigríður Gunnlaugsdóttir Skoðun Um mennsku og samfélag Bolli Pétur Bollason Skoðun Svarar ekki kostnaði að bjarga sjálfum sér Kári Helgason Skoðun Það er verið að hafa okkur að fíflum. Davíð Bergmann Skoðun Að búa til steind getur haft skelfilegar afleiðingar! Elínrós Erlingsdóttir Skoðun
Kristján Hjálmarsson upplifði erfiða tíma þegar hárið fór að þynnast Ég er og hef lengi verið með há kollvik. Þau plaga mig ekki. En það gerði skallinn sem ég fékk einu sinni. Ég veit ekki hvað kom fyrir. Einn daginn var ég bara kominn með myndarlegt tungl á hnakkann og hárlausa rönd aftan við vinstra eyra. Ég vissi ekki af þessu hárleysi mínu fyrr en besti vinur minn benti mér á það. Í kjölfarið fylgdu andvökunætur og ég fann hvernig kvenhylli minni hrakaði dag frá degi. Þá voru góð ráð dýr. Tunglið stækkaði og stækkaði. Áðurnefndur vinur minn sýndi mér mikinn skilning og einstakan stuðning. Bjó til súlurit sem sýndi hlutfall hárs og skalla og sagði að ég þyrfti ekki að hafa áhyggur fyrr en skallasúlan væri orðinn stærri en hin. Hárgreiðslumaðurinn sem ég fer yfirleitt til sýndi mér einnig mikinn stuðning -- klippti mig þannig að ég gat greitt yfir tunglið. Ég taldi sjálfum mér trú um að skallinn væri vel falinn. Svo reyndist hins vegar ekki vera. Þannig gekk lífið fyrir sig í nokkra mánuði og tunglið stækkaði og stækkaði. Í annað eða þriðja sinn sem ég fór til hárgreiðslumannsins sagði hann mér að það væri ekkert að hársverðinum. Ráðlagði mér því að leita til læknis sem ég og gerði. Læknirinn sýndi mér einnig mikinn stuðning. Skoðaði skallann og hló. Sagði að ég þyrfti sterakrem sem átti að bera á blettinn -- eins og að sá fræjum. Ég fór að ráðum læknisins og títtnefndur vinur minn líka. Hann vildi einnig fá að taka þátt í að græða landið. Og viti menn, að nokkrum vikum liðnum hvarf skallinn. Sjaldan eða aldrei hefur mér verið eins létt, og hárið vex sem aldrei fyrr að kollvikunum undanskildum.