Rockstar Supernova ættu allir landsmenn að þekkja en hérna er á ferðinni hljómsveitin úr raunveruleikaþáttunum vinsælu. Það var Lukas Rossi sem fór með sigur af hólmi og þurfti hann Magni okkar að bíta í súrt.
Hér er á ferðinni dæmigerð rokktónlist með tilheyrandi harðn-eskju, gólum, þungum bassa, krispí trommum, tærum en rifnum gítarriffum og fjöri. Sagt hefur verið að diskurinn hafi verið klár löngu áður en úrslit voru kunn í þættinum, en ég nenni ekki að trúa því.
Það er skemmst frá því að segja að þessi diskur er ekki góður. Tónlistin er ótrúlega óspennandi og hafa þessi gömlu rokk-grey greinilega ekki vott af frumleika eftir í blóðinu.
Í hljómsveit þar sem allir þurfa að vera stjörnur, er ekki nein liðsheild og það heyrist svo sannarlega í öllum lögum plötunnar, nema kannski laginu Headspin sem verður á köflum einlægt og ákveðið. Útsetningar Gilby Clark eru svo sem mjög fagmannlegar en ekki í takt við neinn almennilegan tíðaranda.
Lukas Rossi er leiðindasöngvari. Hann er gjarn á að væla textana sína í stað þess að syngja þá og tilgerðin hreinlega drýpur af honum. Hann minnir mig einna helst á pervisnu geldingana sem sýndir voru í kvikmyndinni Amadeus. Ýmis fólskuleg upptökutækni er notuð við gerð laganna, en útkoman verður einhver ofhlaðinn hræringur.
Ekki kaupa þennan disk, plís. Mér líður eins og einhver hafi rekið við í eyrað á mér. Dóri DNA
.
