Dýrlingurtungunnar Þráinn Bertelsson skrifar 19. nóvember 2007 06:30 Á föstudagskvöld horfðum við á þátt sem heitir „Tekinn" á Stöð 2. Andri, 9 ára, leit upp frá sjónvarpinu og sagði: „Þetta er eiginlega allt á ensku. Af hverju er verið að sýna þetta á „degi íslenskrar tungu"?" REYNDAR mátti hafa illkvittnislega ánægju af því að sumir þátttakendurnir virtust hafa alist upp fjarri mannabyggð án móðurmáls og voru jafnófærir um að tjá sig á ensku og íslensku. Þarna var t.d. verið að spauga með Jakob Frímann Magnússon sem venjulega á ekki í neinum vandræðum með að tjá sig á gullaldaríslensku, en til þess að komast niður á stig sjónvarpsfólksins var Jakob farinn að babbla á þeirri pidgin-ensku sem var tungumál þáttarins. ÞAÐ er sama hversu mikillar virðingar Jónas Hallgrímsson nýtur hjá þjóðinni, það er samt borin von að Íslendingar fari að leggja rækt við málfar sitt í þakklætisskyni við látinn mann. Fimmtíu Jónasarhátíðir á ári myndu ekki duga. Jónas lagði meira en sinn skerf af mörkum til íslenskunnar meðan hann lifði. Allmargar ljóðlínur eftir hann lifa enn í minni þjóðarinnar og hafa áhrif enn í dag. Það er fallegt að sýna látnum dánumanni ræktarsemi. Að gera hann að dýrlingi tungunnar; að syngja honum messur, færa honum fórnir og vona að bænarhitinn dugi er hins vegar vægast sagt kjánalegt. VIÐ Íslendingar höfum átt marga málsnjalla menn. Við þurfum að kalla þá alla, lifendur og dauða á vettvang frá Sturlu Þórðarsyni til Össurar Skarphéðinssonar, frá Æra-Tobba til Steinunnar Sigurðardóttur, frá Halldóri Laxness til Guðrúnar Helgadóttur. Og við þurfum að kalla þjóðina til þátttöku í þessu átaki. Það er ekki nóg að gefa börnum í Þelamerkurskóla eintak af ævisögu Jónasar. Framtíð íslenskrar tungu stendur hvorki né fellur með honum. Framtíð tungunnar fer eftir því hvort okkur sem höfum áhuga á langlífi íslenskrar tungu tekst að vekja fólk á öllum aldri til umhugsunar um tungutak sitt - því að hvað sem líður „bökkum og eggjum" og „öndum sem unnast" í kveðskap Jónasar getur eilífð hæglega aðskilið þjóð og tungu - og þarf ekki eilífð til. VAR það ekki annars Jónas sem orti: „Bera bý / bagga skoplítinn / hvert að húsi heim..." Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Þráinn Bertelsson Mest lesið „Forðastu múslímana,“ sögðu öfgahægrimenn mér Guðni Freyr Öfjörð Skoðun Gott knatthús veldur deilum Stefán Már Gunnlaugsson Skoðun Aðildarviðræður Íslands og Evrópusambandsins Jón Frímann Jónsson Skoðun Gagnaver auka hagkvæmni í fjarskiptum Íslands við umheiminn Þorvarður Sveinsson Skoðun Raforkunotkun gagnavera minnkað mikið Tinna Traustadóttir Skoðun Skammtatölvur: Framtíð tölvunarfræði og bylting í útreikningum Sigvaldi Einarsson Skoðun 2027 væri hálfkák Ole Anton Bieltvedt Skoðun Hugum að loftgæðum, heilsu og sjálfbærni um jólin – eigum loftgæða jól! Heiða Mjöll Stefánsdóttir,Sylgja Dögg Sigurjónsdóttir Skoðun Hamingjan sem leiðarljós menntakerfisins Reynir Böðvarsson Skoðun Göngum fyrir friði Guttormur Þorsteinsson Skoðun
Á föstudagskvöld horfðum við á þátt sem heitir „Tekinn" á Stöð 2. Andri, 9 ára, leit upp frá sjónvarpinu og sagði: „Þetta er eiginlega allt á ensku. Af hverju er verið að sýna þetta á „degi íslenskrar tungu"?" REYNDAR mátti hafa illkvittnislega ánægju af því að sumir þátttakendurnir virtust hafa alist upp fjarri mannabyggð án móðurmáls og voru jafnófærir um að tjá sig á ensku og íslensku. Þarna var t.d. verið að spauga með Jakob Frímann Magnússon sem venjulega á ekki í neinum vandræðum með að tjá sig á gullaldaríslensku, en til þess að komast niður á stig sjónvarpsfólksins var Jakob farinn að babbla á þeirri pidgin-ensku sem var tungumál þáttarins. ÞAÐ er sama hversu mikillar virðingar Jónas Hallgrímsson nýtur hjá þjóðinni, það er samt borin von að Íslendingar fari að leggja rækt við málfar sitt í þakklætisskyni við látinn mann. Fimmtíu Jónasarhátíðir á ári myndu ekki duga. Jónas lagði meira en sinn skerf af mörkum til íslenskunnar meðan hann lifði. Allmargar ljóðlínur eftir hann lifa enn í minni þjóðarinnar og hafa áhrif enn í dag. Það er fallegt að sýna látnum dánumanni ræktarsemi. Að gera hann að dýrlingi tungunnar; að syngja honum messur, færa honum fórnir og vona að bænarhitinn dugi er hins vegar vægast sagt kjánalegt. VIÐ Íslendingar höfum átt marga málsnjalla menn. Við þurfum að kalla þá alla, lifendur og dauða á vettvang frá Sturlu Þórðarsyni til Össurar Skarphéðinssonar, frá Æra-Tobba til Steinunnar Sigurðardóttur, frá Halldóri Laxness til Guðrúnar Helgadóttur. Og við þurfum að kalla þjóðina til þátttöku í þessu átaki. Það er ekki nóg að gefa börnum í Þelamerkurskóla eintak af ævisögu Jónasar. Framtíð íslenskrar tungu stendur hvorki né fellur með honum. Framtíð tungunnar fer eftir því hvort okkur sem höfum áhuga á langlífi íslenskrar tungu tekst að vekja fólk á öllum aldri til umhugsunar um tungutak sitt - því að hvað sem líður „bökkum og eggjum" og „öndum sem unnast" í kveðskap Jónasar getur eilífð hæglega aðskilið þjóð og tungu - og þarf ekki eilífð til. VAR það ekki annars Jónas sem orti: „Bera bý / bagga skoplítinn / hvert að húsi heim..."
Hugum að loftgæðum, heilsu og sjálfbærni um jólin – eigum loftgæða jól! Heiða Mjöll Stefánsdóttir,Sylgja Dögg Sigurjónsdóttir Skoðun
Hugum að loftgæðum, heilsu og sjálfbærni um jólin – eigum loftgæða jól! Heiða Mjöll Stefánsdóttir,Sylgja Dögg Sigurjónsdóttir Skoðun