Rostahjöðnun Jón Sigurður Eyjólfsson skrifar 17. júní 2008 06:00 Rostahjöðnun er óhjákvæmilegur fylgifiskur verðbólgu. Hún lýsir sér þannig að þegar sjóðir tæmast og efnahagskerfi veikist þykir þjóðinni hún síður hafa efni á að vera með rosta. Einkenni rostahjöðnunar eru meðal annars þau að útrásarhetjur verða að skúrkum og frægðarsögur af íslenskum tónlistarmönnum á erlendri grund missa flugið. Þó ber þess að minnast að Einar Bárðarson er það oft fjarverandi að hann hefur farið nokkuð á mis við verðbólgu og þar af leiðandi rostahjöðnun. Einnig eiga Disney-umbúðirnar, sem ferðafrömuðir hafa brugðið utan um ímynd Íslands, það til að verða að álpappír. Besta ráðið við þessum kvilla, sem fer okkur Íslendingum afar illa, er að minnast sögunnar af Gretti Ásmundarsyni og Þorsteini Drómundi hálfbróður hans. Þegar þeir voru að hátta eina kvöldstund í Noregi var rosti mikill í Gretti þar sem Þorsteini þótti mikið til tröllslegra handa hans koma. Átti Þorsteinn þá við mikla rostahjöðnun að etja þegar hann fór úr að ofan. Gretti þótti nefnilega lítið til handa hans koma og kvað hann hafa kerlingahendur hangandi undir öxlum. Þorsteinn sagðist þá óska þess að hendur Grettis væru ögn snauðari af afli en ríkari af gæfu. Sögulok urðu á þá leið að Þorsteinn Drómundur brá sér til Miklagarðs, ekki þó við Sundahöfn. Hafði hann þar upp á Þorbirni öngli sem var að monta sig af því að hafa höggvið Gretti í spað. Það var ekki létt verk þó Grettir hafi verið rúmfastur í lokabardaganum því hann var svo þrjóskur að þegar hann var höggvinn í hausinn brotnaði saxið. (Ef til vill er þaðan komið enska orðatiltækið „hard headed" sem notað er yfir þrjóska menn.) Þorsteinn hjó Þorbjörn öngul í herðar niður með sínum kerlingahöndum og hefndi þannig fyrir víg Grettis. Var það þjóðþrifaverk því ófleygum íbúum í Drangey hafði aldrei fækkað jafnmikið og eftir að Grettir fór í sundur og hefur byggðarþróun aldrei náð sér á strik eftir það. En Þorsteinn gerði gott betur en það og stakk undan Sigurði bónda og gekk að eignast Spes húsfreyju. Vilji menn flýtimeðferð gegn rostahjöðnun má einfaldlega minnast þess að sitt er hvað gæfa og gjörvileiki. Menn þurfa hvorki tröllahendur undir öxlum né digra sjóði til að vera Spes ... innan handar á síðkvöldum. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Jón Sigurður Eyjólfsson Mest lesið Halldór 22.12.2024 Halldór Baldursson Halldór Tímamót Jón Steindór Valdimarsson Skoðun Að sinna orkuþörf almennings Kristín Linda Árnadóttir Skoðun Menntun fyrir Hans Vögg Þuríður Magnúsína Björnsdóttir Skoðun Landið helga? Ingólfur Steinsson Skoðun Hvað eru jólin fyrir þér? Hugrún Sigurjónsdóttir Skoðun Kæri Grímur Grímsson – sakamaður gengur laus? Árni Guðmundsson Skoðun Opið bréf til valkyrjanna þriggja Björn Sævar Einarsson Skoðun Forréttindablinda strákanna í Viðskiptaráði Sonja Ýr Þorbergsdóttir Skoðun Þarf alltaf að vera svín? Harpa Kristbergsdóttir Skoðun
Rostahjöðnun er óhjákvæmilegur fylgifiskur verðbólgu. Hún lýsir sér þannig að þegar sjóðir tæmast og efnahagskerfi veikist þykir þjóðinni hún síður hafa efni á að vera með rosta. Einkenni rostahjöðnunar eru meðal annars þau að útrásarhetjur verða að skúrkum og frægðarsögur af íslenskum tónlistarmönnum á erlendri grund missa flugið. Þó ber þess að minnast að Einar Bárðarson er það oft fjarverandi að hann hefur farið nokkuð á mis við verðbólgu og þar af leiðandi rostahjöðnun. Einnig eiga Disney-umbúðirnar, sem ferðafrömuðir hafa brugðið utan um ímynd Íslands, það til að verða að álpappír. Besta ráðið við þessum kvilla, sem fer okkur Íslendingum afar illa, er að minnast sögunnar af Gretti Ásmundarsyni og Þorsteini Drómundi hálfbróður hans. Þegar þeir voru að hátta eina kvöldstund í Noregi var rosti mikill í Gretti þar sem Þorsteini þótti mikið til tröllslegra handa hans koma. Átti Þorsteinn þá við mikla rostahjöðnun að etja þegar hann fór úr að ofan. Gretti þótti nefnilega lítið til handa hans koma og kvað hann hafa kerlingahendur hangandi undir öxlum. Þorsteinn sagðist þá óska þess að hendur Grettis væru ögn snauðari af afli en ríkari af gæfu. Sögulok urðu á þá leið að Þorsteinn Drómundur brá sér til Miklagarðs, ekki þó við Sundahöfn. Hafði hann þar upp á Þorbirni öngli sem var að monta sig af því að hafa höggvið Gretti í spað. Það var ekki létt verk þó Grettir hafi verið rúmfastur í lokabardaganum því hann var svo þrjóskur að þegar hann var höggvinn í hausinn brotnaði saxið. (Ef til vill er þaðan komið enska orðatiltækið „hard headed" sem notað er yfir þrjóska menn.) Þorsteinn hjó Þorbjörn öngul í herðar niður með sínum kerlingahöndum og hefndi þannig fyrir víg Grettis. Var það þjóðþrifaverk því ófleygum íbúum í Drangey hafði aldrei fækkað jafnmikið og eftir að Grettir fór í sundur og hefur byggðarþróun aldrei náð sér á strik eftir það. En Þorsteinn gerði gott betur en það og stakk undan Sigurði bónda og gekk að eignast Spes húsfreyju. Vilji menn flýtimeðferð gegn rostahjöðnun má einfaldlega minnast þess að sitt er hvað gæfa og gjörvileiki. Menn þurfa hvorki tröllahendur undir öxlum né digra sjóði til að vera Spes ... innan handar á síðkvöldum.