Sáningamaðurinn Páll Baldvin Baldvinsson skrifar 7. september 2009 06:00 Nú fer brátt í hönd tími fræsöfnunar hjá okkur sem höfum áhuga á svoleiðis föndri. Síðustu daga hefur maður haft augun hjá sér og skimað hvernig ástand er á plöntum sem eru teknar að sölna, hvort ekki sé kominn tími á að leggjast í gripdeildir. Þannig er eldliljutíminn við það að hefjast hjá mér. Kortlagning á tilteknum görðum í nágrenni við heimilið hefur leitt í ljós að það er stutt í að safna megi hnýðum af þessum stólpagrip. Takmarkið hefur verið frá í fyrrahaust að koma í gang myndarlegu beði á saltri strönd í góðu skjóli gagnvart suðvestanáttinni undir vegg sem hitnar vel í sól. Ég stefni á nokkurra hundraða blóma beð og þeir sem þekkja eldliljuna vita að það er fimm ára plan en takist vel til með beðið dugar góð sáning í áratugi. Á hverju ári eftir að eldliljan er tekin að blómstra bætir hún við sig blómi. Svo þekki ég til garða, jafnvel í öðrum hverfum, þar sem stóð af státnum eldliljum fellur til jarðar hvert haust án þess að hnýði þeirra finni sér nýja og frjóa jörð að hvíla í kaldan vetur. Umtalað beð er vitaskuld í annarra manna garði. Rétt eins og ákafir fræsafnarar láta girðingu eða vegg sig litlu skipta í söfnun hika þeir ekki við að sá þar sem þörf er á. Svo framarlega að þeir láti ekki stjórnast af hefndarþorsta fyrir fornar misgjörðir og sái stórum skammti af njóla í garð nágrannans. Eftir söfnun er þurrkun og hugsanlega kuldameðferð. Lauma þarf fræpokanum svo lítið ber á í tómri þurri mjólkurfernu inn í ískápinn í þeirri von að óþolinmóð hönd grípi hana ekki fram og hristi - nú eða henda: mjólk komin langt fram yfir söludag! Svo er að greina hvar má koma fræjunum niður, nú eða fara í skipti. Síðan er þrautin þyngst að fá safn haustsins til að spíra og það er ekkert auðhlaupaverk. En þá er líka að koma vor og hugurinn bjartur: forvitnilegt verður að sjá hvort aðalbláberjalyngið kemur upp við hliðina á hundasúrunum sem ég er búinn að pota niður í eitt beðið og ég er viss um að meiki veturinn. Það er von og trú. Nýju eldliljuhnýðin mín munu blómgast 2012. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Páll Baldvin Baldvinsson Mest lesið Íslendingar flytja út fisk og líka ofbeldismenn Guðný S. Bjarnadóttir Skoðun Lægjum öldurnar Halla Hrund Logadóttir Skoðun Flokkur fólksins eða flokkun fólksins? Halldóra Lillý Jóhannsdóttir Skoðun Að hata einhvern sem þú þarft á að halda? Katrín Pétursdóttir Skoðun Hver ætlar að bera ábyrgð á mannslífi? Sævar Þór Jónsson Skoðun Iðjuþjálfar í leik- og grunnskólum: Tækifæri í baráttunni gegn agavanda og skólaforðun Hekla Björt Birkisdóttir,Hrefna Dagbjört Arnardóttir,Inga Fríða Guðbjörnsdóttir,Íris Kristrún Kristmundsdóttir Skoðun Betri nýting á tíma og fjármunum Reykjavíkurborgar 2/3 Magnea Gná Jóhannsdóttir Skoðun SFS, Exit og norska leiðin þeirra Jón Kaldal Skoðun Horfumst í augu Kristín Thoroddsen Skoðun Er útlegð á innleið? Reyn Alpha Magnúsdóttir Skoðun
Nú fer brátt í hönd tími fræsöfnunar hjá okkur sem höfum áhuga á svoleiðis föndri. Síðustu daga hefur maður haft augun hjá sér og skimað hvernig ástand er á plöntum sem eru teknar að sölna, hvort ekki sé kominn tími á að leggjast í gripdeildir. Þannig er eldliljutíminn við það að hefjast hjá mér. Kortlagning á tilteknum görðum í nágrenni við heimilið hefur leitt í ljós að það er stutt í að safna megi hnýðum af þessum stólpagrip. Takmarkið hefur verið frá í fyrrahaust að koma í gang myndarlegu beði á saltri strönd í góðu skjóli gagnvart suðvestanáttinni undir vegg sem hitnar vel í sól. Ég stefni á nokkurra hundraða blóma beð og þeir sem þekkja eldliljuna vita að það er fimm ára plan en takist vel til með beðið dugar góð sáning í áratugi. Á hverju ári eftir að eldliljan er tekin að blómstra bætir hún við sig blómi. Svo þekki ég til garða, jafnvel í öðrum hverfum, þar sem stóð af státnum eldliljum fellur til jarðar hvert haust án þess að hnýði þeirra finni sér nýja og frjóa jörð að hvíla í kaldan vetur. Umtalað beð er vitaskuld í annarra manna garði. Rétt eins og ákafir fræsafnarar láta girðingu eða vegg sig litlu skipta í söfnun hika þeir ekki við að sá þar sem þörf er á. Svo framarlega að þeir láti ekki stjórnast af hefndarþorsta fyrir fornar misgjörðir og sái stórum skammti af njóla í garð nágrannans. Eftir söfnun er þurrkun og hugsanlega kuldameðferð. Lauma þarf fræpokanum svo lítið ber á í tómri þurri mjólkurfernu inn í ískápinn í þeirri von að óþolinmóð hönd grípi hana ekki fram og hristi - nú eða henda: mjólk komin langt fram yfir söludag! Svo er að greina hvar má koma fræjunum niður, nú eða fara í skipti. Síðan er þrautin þyngst að fá safn haustsins til að spíra og það er ekkert auðhlaupaverk. En þá er líka að koma vor og hugurinn bjartur: forvitnilegt verður að sjá hvort aðalbláberjalyngið kemur upp við hliðina á hundasúrunum sem ég er búinn að pota niður í eitt beðið og ég er viss um að meiki veturinn. Það er von og trú. Nýju eldliljuhnýðin mín munu blómgast 2012.
Iðjuþjálfar í leik- og grunnskólum: Tækifæri í baráttunni gegn agavanda og skólaforðun Hekla Björt Birkisdóttir,Hrefna Dagbjört Arnardóttir,Inga Fríða Guðbjörnsdóttir,Íris Kristrún Kristmundsdóttir Skoðun
Iðjuþjálfar í leik- og grunnskólum: Tækifæri í baráttunni gegn agavanda og skólaforðun Hekla Björt Birkisdóttir,Hrefna Dagbjört Arnardóttir,Inga Fríða Guðbjörnsdóttir,Íris Kristrún Kristmundsdóttir Skoðun