Sumarið er tíminn... Ragnheiður Tryggvadóttir skrifar 16. júní 2009 00:01 Sumarið er tíminn! segir í einhverjum dægurlagatextanum, til dæmis til að eignast börn. Mörgum finnst fátt sumarlegra en blómleg kona með barnavagn á göngu í sólinni. Það er eitthvað svo rómantískt og tilheyrandi að sjá ungviðið á ferðinni um vor og sumar þegar allt er að vakna til lífsins og gróður í blóma. Fuglasöngurinn ómar í eyrum og það er hreinlega eins og sólin geti bara ekki horfið bak við ský. Nú er ég ein af þessum konum. Ég get þó ekki tekið undir þetta með blómlegheitin þegar ég, ósofin og úrill í æfingabuxum, hendist áfram með barnavagninn í veikri von um að barnið sofni einhverjar mínútur svo ég geti fleygt mér á næsta bekk og dottað. Ég sé í hillingum að sofna smávegis í hlýrri sumarsólinni á grasbala með ljúfan fuglasönginn í eyrunum. En því er ekki að heilsa. Sumarið er nefnilega tíminn sem notaður er til ýmissa annara verka. Hvar sem ég er á ferðinni eru gulvestaðir bæjarstarfsmenn ýmist að skafa upp malbik með tilheyrandi hávaða eða slétta yfir malbik með enn meiri hávaða. Gangstéttir eru sagaðar niður, múr brotinn af veggjum og svifryksmengun fer yfir öll öryggismörk. Við þetta bætist að nágrannarnir standa í stórkostlegum endurbótum á húsinu sínu og organdi steinsögin smýgur gegnum merg og bein. Hvell hamarshöggin klingja á hlustinni, svo því er ekki um að ræða að lúra í garðinum heima. Ég æði því af stað undan hávaðanum, dragandi augnlokin á eftir mér. Einhversstaðar hlýt ég að komast í var. Á horninu hafa unglingar safnast saman við sjoppuna. Bíll stendur með allar dyr opnar og dúndrandi rapptónlistin hefur verið hækkuð í botn. Sumarið er tíminn til að hlusta á tónlist. Ég hristi vagninn vel svo barnið vakni ekki meðan ég er að komast fyrir hópinn. Ég er þó ekki fyrr komin fram hjá unglingunum en þrumandi mótorhjól keyra hjá. Ekki bara eitt, heldur heilt mótorhjólagengi. Sumarið er víst líka tíminn fyrir riddara götunnar. Garðsláttuvélarnar orga í öðrum hverjum garði, krakkar öskra í eltingaleik og sjötíu „syngjandi" leikskólabörn í þramma, merkilega þungstíg, í halarófu á eftir mér. Sumarið er tíminn til svo margra hluta, bara ekki til að sofa. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ragnheiður Tryggvadóttir Mest lesið Viltu borga 200 þús á mánuði eða 600 þús á mánuði af íbúðinni? Hildur Þórðardóttir Skoðun ESB kærir sig ekkert um Ísland í jólagjöf Ole Anton Bieltvedt Skoðun Sjálfstæðismenn boða víst skattalækkanir á þá efnamestu Haukur V. Alfreðsson Skoðun Fellur helsti stuðningsmaður menningarmála af þingi? Magnús Logi Kristinsson Skoðun Svartir föstudagar í boði íslenskra stjórnvalda Haukur Guðmundsson Skoðun BRCA Elín Íris Fanndal Jónasdóttir Skoðun Vímuefnið VONÍUM Haraldur Ingi Haraldsson Skoðun Þegar náttúruvinir hitta frambjóðendur. Hjálpartæki kjósandans Stefán Jón Hafstein Skoðun Eitt heimili, ein fjölskylda og ein heilsa Pétur Heimisson Skoðun Að kjósa með nútíma hugsunarhætti Ragnhildur Katla Jónsdóttir Skoðun
Sumarið er tíminn! segir í einhverjum dægurlagatextanum, til dæmis til að eignast börn. Mörgum finnst fátt sumarlegra en blómleg kona með barnavagn á göngu í sólinni. Það er eitthvað svo rómantískt og tilheyrandi að sjá ungviðið á ferðinni um vor og sumar þegar allt er að vakna til lífsins og gróður í blóma. Fuglasöngurinn ómar í eyrum og það er hreinlega eins og sólin geti bara ekki horfið bak við ský. Nú er ég ein af þessum konum. Ég get þó ekki tekið undir þetta með blómlegheitin þegar ég, ósofin og úrill í æfingabuxum, hendist áfram með barnavagninn í veikri von um að barnið sofni einhverjar mínútur svo ég geti fleygt mér á næsta bekk og dottað. Ég sé í hillingum að sofna smávegis í hlýrri sumarsólinni á grasbala með ljúfan fuglasönginn í eyrunum. En því er ekki að heilsa. Sumarið er nefnilega tíminn sem notaður er til ýmissa annara verka. Hvar sem ég er á ferðinni eru gulvestaðir bæjarstarfsmenn ýmist að skafa upp malbik með tilheyrandi hávaða eða slétta yfir malbik með enn meiri hávaða. Gangstéttir eru sagaðar niður, múr brotinn af veggjum og svifryksmengun fer yfir öll öryggismörk. Við þetta bætist að nágrannarnir standa í stórkostlegum endurbótum á húsinu sínu og organdi steinsögin smýgur gegnum merg og bein. Hvell hamarshöggin klingja á hlustinni, svo því er ekki um að ræða að lúra í garðinum heima. Ég æði því af stað undan hávaðanum, dragandi augnlokin á eftir mér. Einhversstaðar hlýt ég að komast í var. Á horninu hafa unglingar safnast saman við sjoppuna. Bíll stendur með allar dyr opnar og dúndrandi rapptónlistin hefur verið hækkuð í botn. Sumarið er tíminn til að hlusta á tónlist. Ég hristi vagninn vel svo barnið vakni ekki meðan ég er að komast fyrir hópinn. Ég er þó ekki fyrr komin fram hjá unglingunum en þrumandi mótorhjól keyra hjá. Ekki bara eitt, heldur heilt mótorhjólagengi. Sumarið er víst líka tíminn fyrir riddara götunnar. Garðsláttuvélarnar orga í öðrum hverjum garði, krakkar öskra í eltingaleik og sjötíu „syngjandi" leikskólabörn í þramma, merkilega þungstíg, í halarófu á eftir mér. Sumarið er tíminn til svo margra hluta, bara ekki til að sofa.