Níu þingmenn Hallgrímur Helgason skrifar 29. júní 2010 07:30 Við réðumst öll á Alþingi. Hvað vorum við mörg? Sjö hundruð? Eitt þúsund? Tíu þúsund? Börðum potta og pönnur. Hrópuðum og kölluðum. Börðum í rúður og grýttum eggjum, snjóboltum og snýtubréfum. Einhverjir voru fyrr á ferð og komust upp á palla. Öskruðu þar á þingmenn að koma sér út. Gott hjá þeim. Stjórnmálastéttin hafði brugðist, við því varð að bregðast. Þúsundir stóðu á Austurvelli, þau heitustu inní Alþingisgarði. Bónusfáni blakti á þaki þinghússins. Undir sátu þingmenn Baugs og FL, Landsbankans og Kaupþings, sem fengið höfðu styrk í vasa og stólinn góða. Sátu þar að loknu landsins hruni sem framkallað var af þessum stuðningsaðilum þeirra, hjásetu þeirra sjálfra og flokkssystkina þeirra, amatöranna í ríkisstjórn og Seðlabanka. Sátu þar og héldu að þeir fengju frið til þings. Eftir á að hyggja er maður mest hissa á því þingmenn hafi sloppið þurrum fötum frá reiði þjóðar sinnar. Einu og hálfu ári síðar sitja styrkþegarnir enn á þingi, þótt stóllinn þeirra lykti af illa fengnu útrásarfé og ýmsu fleiru sem sessan geymir. Þeim þykir í lagi að sitja á Alþingi í boði glæpamanna sem settu þjóðfélagið á hausinn, þrykktu krónunni í gegnum gólfið, lánum okkar upp í rjáfur og neita nú síðast að mæta í lögboðnar yfirheyrslur. Síðan bíta þessir sömu þingmenn höfuð af skömm sinni með því að sitja samþykkir því að þeirra eigin stofnun, Alþingi, dragi níu manns fyrir rétt vegna „árásar" á þá sömu stofnun. Einu og hálfu ári eftir Hrun hefur enginn verið kallaður fyrir dómara nema þessir níu. Enginn útrásarvíkingur, enginn bankastjóri, enginn Icesave-meistari, enginn Seðlabankastjóri, enginn ráðherra, enginn þingmaður. „Vont er þeirra ranglæti en verra þeirra réttlæti." Æ, ég trúi því ekki að ég sé að vitna hér í Jón Hreggviðsson í umfjöllun um okkar „upplýsta lýðræðisþjóðfélag við upphaf tuttugustu og fyrstu aldar", en þar hafiði það: Ísland virðist aðeins hafa verið uppfært, líkt og tölvuforrit; í eðli sínu hefur það ekkert breyst. Í dag býr Hr. Hreggviðsson í Salahverfinu í íbúð sem hann keypti á lánum sem nú eru komin í tvöfalt virði eignarinnar og ekur um á litlum slyddujeppa sem hann þyrfti að losa sig við en getur það ekki vegna þess að hann „á ekki fyrir sölunni". Í eftirhrunsreiði sinni varð honum á að rekast í þingvörð og skal nú fyrstum refsað í átakinu: Réttlæti eftir hrun. Það særir mann kannski mest hvað þetta hljómar klisjukennt en við erum víst enn að dæma snærisþjófa á meðan stórbokkarnir sitja seigfullir í höllum sínum erlendis. Réttvísin rýkur inn á moldargólf en stöðvast við gylltan þröskuld. Um Rússland er sagt að það verði alltaf keisaraveldi, með tilheyrandi aðli og einræði. Jafnvel kommúnisminn breyttist í ennþá spilltara keisaraveldi í höndum þessa fólks. Kannski tekur þúsund ár að breyta þjóðarhugsun, kannski er það ekki hægt. Ísland virðist dæmt til að verða eilíf nýlenda þar sem hátopparnir eru fastir í óskiljanlegri samkeppni við erlendar hirðir og berja á lágtoppunum heima sem aftur berja á embættismönnum sem taka pirring sinn út á Jóni og Gunnu Hreggviðsbörnum. Hér er ennþá unnið eftir reglunni: Sá sem stal húsinu sleppur en sá sem braut í því rúðu skal dæmdur. Setningin „Drullið ykkur út!" sem glumdi af pöllum yfir þingheim eftir að allt okkar efnahagslíf var hrunið var ekki „árás á Alþingi" heldur virðing við Alþingi, tilraun til að rusla út svo endurreisn gæti hafist. Í raun var þetta aðeins vinsamleg ábending til hrunameistara Íslands, sem þáðu þingsæti sín af útrásarvíkingum og sátu prúðir hjá, á sínum eigin lögum og reglugerðum, á meðan hetjurnar hlóðu í loftkastalann yfir höfðum okkar, að pilla sér úr augsýn þjóðar í sárum. Alþingi Íslendinga lögsækir níu manneskjur fyrir að benda þingmönnum á hið augljósa: Þeir brugðust og ber að víkja. Alþingi Íslendinga vill níu manneskjur í fangelsi fyrir þau sannleiksorð. Vill að þau sitji inni mánuðum saman fyrir þá stóru sök. Alþingi Íslendinga ætti fremur að sækja níu þingmenn úr eigin röðum og biðja þá að hlýða ráðum níumenninganna. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Hallgrímur Helgason Mest lesið Stormur í Þjóðleikhúsinu Bubbi Morthens Skoðun Mega bara íslenskir karlmenn nauðga konum á Íslandi? Guðný S. Bjarnadóttir Skoðun Nýbygging þýðir ekki gallalaus eign Annþór Kristján Karlsson Skoðun 120km hraði á Keflavíkurveginum og netsölur með áfengi Jón Páll Haraldsson Skoðun Norska leiðin hefur gefist vel – í Póllandi Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun Börn í skugga stríðs Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir Skoðun Auðbeldi SFS Örn Bárður Jónsson Skoðun Opið hús fyrir útvalda Björn Brynjúlfur Björnsson Skoðun Af hverju hræðist fólk kynjafræði? Eydís Ásbjörnsdóttir Skoðun Opið bréf til mennta- og barnamálaráðherra Gunnar Örn Vopnfjörð Þorsteinsson Skoðun Skoðun Skoðun Stormur í Þjóðleikhúsinu Bubbi Morthens skrifar Skoðun Börn í skugga stríðs Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar Skoðun Opið bréf til mennta- og barnamálaráðherra Gunnar Örn Vopnfjörð Þorsteinsson skrifar Skoðun Hvernig gerum við Grundarhverfi enn betra? Ævar Harðarson skrifar Skoðun Matvælaframleiðslulandið Ísland – er framtíð án sérþekkingar? Ólöf Guðný Geirsdóttir,Ólafur Ögmundarson skrifar Skoðun 120km hraði á Keflavíkurveginum og netsölur með áfengi Jón Páll Haraldsson skrifar Skoðun Lausnin liggur fyrir – Landspítali þarf að stíga skrefið Sandra B. Franks skrifar Skoðun Auðbeldi SFS Örn Bárður Jónsson skrifar Skoðun Skjárinn og börnin Daðey Albertsdóttir,Silja Björk Egilsdóttir,Skúli Bragi Geirdal skrifar Skoðun „Er stjúpmamma þín vond eins og í Öskubusku?“ Hafdís Bára Ólafsdóttir skrifar Skoðun Af hverju er Framsóknarfólk hamingjusamast? Árelía Eydís Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Norska leiðin hefur gefist vel – í Póllandi Heiðrún Lind Marteinsdóttir skrifar Skoðun Opið hús fyrir útvalda Björn Brynjúlfur Björnsson skrifar Skoðun Af hverju hræðist fólk kynjafræði? Eydís Ásbjörnsdóttir skrifar Skoðun Hlustum á okkar landsliðskonur - sýnum Ísrael rauða spjaldið Hrönn G. Guðmundsdóttir,Ragnhildur Hólmgeirsdóttir skrifar Skoðun Hópnauðganir/svartheimar! Davíð Bergmann skrifar Skoðun Valdið og samvinnuhugsjónin Kjartan Helgi Ólafsson skrifar Skoðun NPA breytti lífinu mínu Sveinbjörn Eggertsson skrifar Skoðun Hefur þú tilkynnt um ofbeldi gegn barni? Alfa Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Gildi kærleika og mannúðar Toshiki Toma skrifar Skoðun Hvernig tryggjum við samkeppnishæfni þjóðar? Jón Skafti Gestsson skrifar Skoðun Í minningu Frans páfa - sem tók sér nafn verndardýrlings dýra og náttúru Árni Stefán Árnason skrifar Skoðun Flottu kjötauglýsingarnar í blöðunum... Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Grafarvogsgremjan Þorlákur Axel Jónsson skrifar Skoðun Er ég að svindla? – Um sambýli manns og gervigreindar í sköpun og þekkingu Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Fjármögnuðu stríðsvél Rússlands Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Hugleiðingar á páskum Ámundi Loftsson skrifar Skoðun Gremjan í Grafarvogi Davíð Már Sigurðsson skrifar Skoðun Samlokan á borðinu: Hugleiðingar á föstudeginn langaum sjónvarpsþættina Adolescence Skúli Ólafsson skrifar Skoðun Móttaka skemmtiferðaskipa - hlustað á íbúa Þórdís Lóa Þórhallsdóttir skrifar Sjá meira
Við réðumst öll á Alþingi. Hvað vorum við mörg? Sjö hundruð? Eitt þúsund? Tíu þúsund? Börðum potta og pönnur. Hrópuðum og kölluðum. Börðum í rúður og grýttum eggjum, snjóboltum og snýtubréfum. Einhverjir voru fyrr á ferð og komust upp á palla. Öskruðu þar á þingmenn að koma sér út. Gott hjá þeim. Stjórnmálastéttin hafði brugðist, við því varð að bregðast. Þúsundir stóðu á Austurvelli, þau heitustu inní Alþingisgarði. Bónusfáni blakti á þaki þinghússins. Undir sátu þingmenn Baugs og FL, Landsbankans og Kaupþings, sem fengið höfðu styrk í vasa og stólinn góða. Sátu þar að loknu landsins hruni sem framkallað var af þessum stuðningsaðilum þeirra, hjásetu þeirra sjálfra og flokkssystkina þeirra, amatöranna í ríkisstjórn og Seðlabanka. Sátu þar og héldu að þeir fengju frið til þings. Eftir á að hyggja er maður mest hissa á því þingmenn hafi sloppið þurrum fötum frá reiði þjóðar sinnar. Einu og hálfu ári síðar sitja styrkþegarnir enn á þingi, þótt stóllinn þeirra lykti af illa fengnu útrásarfé og ýmsu fleiru sem sessan geymir. Þeim þykir í lagi að sitja á Alþingi í boði glæpamanna sem settu þjóðfélagið á hausinn, þrykktu krónunni í gegnum gólfið, lánum okkar upp í rjáfur og neita nú síðast að mæta í lögboðnar yfirheyrslur. Síðan bíta þessir sömu þingmenn höfuð af skömm sinni með því að sitja samþykkir því að þeirra eigin stofnun, Alþingi, dragi níu manns fyrir rétt vegna „árásar" á þá sömu stofnun. Einu og hálfu ári eftir Hrun hefur enginn verið kallaður fyrir dómara nema þessir níu. Enginn útrásarvíkingur, enginn bankastjóri, enginn Icesave-meistari, enginn Seðlabankastjóri, enginn ráðherra, enginn þingmaður. „Vont er þeirra ranglæti en verra þeirra réttlæti." Æ, ég trúi því ekki að ég sé að vitna hér í Jón Hreggviðsson í umfjöllun um okkar „upplýsta lýðræðisþjóðfélag við upphaf tuttugustu og fyrstu aldar", en þar hafiði það: Ísland virðist aðeins hafa verið uppfært, líkt og tölvuforrit; í eðli sínu hefur það ekkert breyst. Í dag býr Hr. Hreggviðsson í Salahverfinu í íbúð sem hann keypti á lánum sem nú eru komin í tvöfalt virði eignarinnar og ekur um á litlum slyddujeppa sem hann þyrfti að losa sig við en getur það ekki vegna þess að hann „á ekki fyrir sölunni". Í eftirhrunsreiði sinni varð honum á að rekast í þingvörð og skal nú fyrstum refsað í átakinu: Réttlæti eftir hrun. Það særir mann kannski mest hvað þetta hljómar klisjukennt en við erum víst enn að dæma snærisþjófa á meðan stórbokkarnir sitja seigfullir í höllum sínum erlendis. Réttvísin rýkur inn á moldargólf en stöðvast við gylltan þröskuld. Um Rússland er sagt að það verði alltaf keisaraveldi, með tilheyrandi aðli og einræði. Jafnvel kommúnisminn breyttist í ennþá spilltara keisaraveldi í höndum þessa fólks. Kannski tekur þúsund ár að breyta þjóðarhugsun, kannski er það ekki hægt. Ísland virðist dæmt til að verða eilíf nýlenda þar sem hátopparnir eru fastir í óskiljanlegri samkeppni við erlendar hirðir og berja á lágtoppunum heima sem aftur berja á embættismönnum sem taka pirring sinn út á Jóni og Gunnu Hreggviðsbörnum. Hér er ennþá unnið eftir reglunni: Sá sem stal húsinu sleppur en sá sem braut í því rúðu skal dæmdur. Setningin „Drullið ykkur út!" sem glumdi af pöllum yfir þingheim eftir að allt okkar efnahagslíf var hrunið var ekki „árás á Alþingi" heldur virðing við Alþingi, tilraun til að rusla út svo endurreisn gæti hafist. Í raun var þetta aðeins vinsamleg ábending til hrunameistara Íslands, sem þáðu þingsæti sín af útrásarvíkingum og sátu prúðir hjá, á sínum eigin lögum og reglugerðum, á meðan hetjurnar hlóðu í loftkastalann yfir höfðum okkar, að pilla sér úr augsýn þjóðar í sárum. Alþingi Íslendinga lögsækir níu manneskjur fyrir að benda þingmönnum á hið augljósa: Þeir brugðust og ber að víkja. Alþingi Íslendinga vill níu manneskjur í fangelsi fyrir þau sannleiksorð. Vill að þau sitji inni mánuðum saman fyrir þá stóru sök. Alþingi Íslendinga ætti fremur að sækja níu þingmenn úr eigin röðum og biðja þá að hlýða ráðum níumenninganna.
Skoðun Matvælaframleiðslulandið Ísland – er framtíð án sérþekkingar? Ólöf Guðný Geirsdóttir,Ólafur Ögmundarson skrifar
Skoðun Hlustum á okkar landsliðskonur - sýnum Ísrael rauða spjaldið Hrönn G. Guðmundsdóttir,Ragnhildur Hólmgeirsdóttir skrifar
Skoðun Í minningu Frans páfa - sem tók sér nafn verndardýrlings dýra og náttúru Árni Stefán Árnason skrifar
Skoðun Er ég að svindla? – Um sambýli manns og gervigreindar í sköpun og þekkingu Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar
Skoðun Samlokan á borðinu: Hugleiðingar á föstudeginn langaum sjónvarpsþættina Adolescence Skúli Ólafsson skrifar