Aðalsteini svarað Þröstur Ólafsson skrifar 13. desember 2010 06:00 Það er greinilega þungt undir fæti að ræða alvörumál án þess að gusað sé á mann tilfinningaþrungnum formælingum og ásökunum um landsbyggðarfjandsemi. Í grein benti ég á að ríkið þyrfti að spara og færði rök fyrir því, að það sé ekki sama hvernig það sé gert. Aðalsteinn Baldursson sendir mér tóninn 8. des.s.l. Til að auðvelda reiðilestur sinn, dylgjar hann um að ég telji landsbyggðina bagga á samfélaginu og fer í einhvern misskilinn samanburð um verðmætasköpun. Ýmislegt fleira smekklegt fylgir bráðlyndi hans, sem ég hirði ekki um að sinna. Við Íslendingar komumst ekki að neinni skynsamlegri niðurstöðu um framtíð lýðs og lands ef við höldum áfram að skiptast á skoðunum með svikabrigslyrðum eða slagorðum. Ég vil þó þakka Aðalsteini fyrir grein hans, því hún gefur tilefni til skýra betur hvað fyrir mér vakti með skrifum mínum þann 1.des. s.l. Megin mál mitt var að draga þurfi verulega úr ríkisútgjöldum. Við værum skuldug þjóð sem borgi háa vexti . Búið sé að þenja tekjukerfi ríkisins til hins ýtrasta. Vegna hallareksturs verði að lækka ríkisútgjöld. Ég lagði til að í stað þess að skera almennt niður í ríkiskerfinu skuli kerfið skorið upp. Ef við héldum áfram að skera niður á öllum sviðum, myndum við veika kjarnastofnanir ríkisins svo umtalsvert að þær gætu ekki sinnt alvöru gæða þjónustu fyrir þjóðina. Allar stofnanir og félagslegar tilfærslur yrðu vanmáttugar. Ég tók dæmi af Landspítalanum annars vegar, en vannýttri sjúkraþjónustu sum staðar úti á landi hins vegar. Ég sagði að það skipti þjóðina meira máli að byggja upp einn eða tvo góða háskóla, heldur en halda tórunni í sjö misgóðum háskólum. Ég sagði að við hefðum engin efni á að reka sendiráð útum allan heim og ættum hið snarasta að fækka þeim. Ég hefði getað haldið áfram bæði með fjölda alþingismanna, forsetaembættið og fleira , en varð að takmarka lengd greinarinnar. Ég sagði að við þyrftum að forgangsraða í stað þess að útfletja niðurskurðinn. Í þessu fólst árásin á landsbyggðina. Sjúkraþjóusta eða atvinnumál ? Ég tók sjúkradeildirnar úti á landi sem dæmi vegna þess að þrír heilbrigðisráðherrar höfðu lagt til að leggja þær niður, vegna hve vannýttar þær væru, en jafnframt dýrar í rekstri. Heilbrigðisyfirvöld hafa sagt að með bættum samgöngum myndi sjúkraþjónusta á þessum stöðum ekki versna, jafanvel batna því Landspítalinn eða FNA veittu vandaðri meðferð en sjúkradeildirnar. Það er langt síðan farið var að senda alla þá sem slasast eða vekjast alvarlega strax í fyrrgreind sjúkrahús. Vannýting þeirra er m.a. vegna þessa. Þessi breyting myndi því litlu breyta um sjúkraþjónustu landsbyggðarinnar. Það átti jafnframt að styrkja heilsugæsluna. Ég hygg að fagleg yfirvöld hafi ekki gert ráð fyrir því að með þessu væri verið „að rústa heilbrigðisþjónustuna." Ég tók þessar deildir einnig sem dæmi vegna þeirrar heiftfúðar sem fyrirhuguð lokun þeirra kallaði fram. Það mátti ekki leyfa að faglegt mat á þjóðhagslegu gildi sjúkradeildanna yrði lagt til grundvallar. Var það vegna þess að aðstandendur þessara staða óttuðust niðurstöðuna? Eða snýst allt þetta fjaðrafok kannski um atvinnu í héraðinu en ekki um sjúkraþjónustu? Ég hef sennilega misskilið þetta, haldið að verið væri að tala um sjúkraþjónustu en ekki atvinnumál? Auðvitað er það skiljanlegt að fólk vilji styrkja byggðarlög sín. Það gerist ekki til langframa með því að ríkið haldi uppi atvinnu á stöðunum. Í nýlegri PISA skýrslu kemur fram að nemendur sumstaðar úti á landsbyggðinni haldi ekki í við jafnaldra þeirra á höfuðborgarsvæðinu. Við það er ekki hægt að una og á því verður að vinna bót. En hver skyldi vera ástæða þess? Getur það verið, að svo fámenn þjóð geti ekki mannað kennslustöður allra þessara nýu framhaldsskóla og grípa þurfi til þess að láta líttmenntaða einstaklinga annast uppfræðslu ? Gæti það verið að sumstaðar fengju nemendur betri kennslu ef þeir væru sendir, eins og gert var með mig ungan, í þéttbýlið til framhaldsnáms? Það er þekkt fyrirbæri að öll gæði eru takmörkuð, einnig mannauður. Þess vegna ber okkur að nýta hann sem best hvar sem er á landinu. Ég er sannfærður um að ef framhaldsskólarnir yrðu fluttir til sveitarfélaganna þá yrðu þeir skipulagðir með mun skynsamlegri hætti en ríkið gerir nú, það hefur flutningur grunnskólanna sýnt. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Þröstur Ólafsson Mest lesið Stormur í Þjóðleikhúsinu Bubbi Morthens Skoðun Til hamingju blaðamenn! Hjálmar Jónsson Skoðun Mega bara íslenskir karlmenn nauðga konum á Íslandi? Guðný S. Bjarnadóttir Skoðun Nýbygging þýðir ekki gallalaus eign Annþór Kristján Karlsson Skoðun Að sækja gullið (okkar) Þröstur Friðfinnsson Skoðun Auðbeldi SFS Örn Bárður Jónsson Skoðun 120km hraði á Keflavíkurveginum og netsölur með áfengi Jón Páll Haraldsson Skoðun Norska leiðin hefur gefist vel – í Póllandi Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun Opið hús fyrir útvalda Björn Brynjúlfur Björnsson Skoðun Af hverju hræðist fólk kynjafræði? Eydís Ásbjörnsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Að sækja gullið (okkar) Þröstur Friðfinnsson skrifar Skoðun Til hamingju blaðamenn! Hjálmar Jónsson skrifar Skoðun Stormur í Þjóðleikhúsinu Bubbi Morthens skrifar Skoðun Börn í skugga stríðs Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar Skoðun Opið bréf til mennta- og barnamálaráðherra Gunnar Örn Vopnfjörð Þorsteinsson skrifar Skoðun Hvernig gerum við Grundarhverfi enn betra? Ævar Harðarson skrifar Skoðun Matvælaframleiðslulandið Ísland – er framtíð án sérþekkingar? Ólöf Guðný Geirsdóttir,Ólafur Ögmundarson skrifar Skoðun 120km hraði á Keflavíkurveginum og netsölur með áfengi Jón Páll Haraldsson skrifar Skoðun Lausnin liggur fyrir – Landspítali þarf að stíga skrefið Sandra B. Franks skrifar Skoðun Auðbeldi SFS Örn Bárður Jónsson skrifar Skoðun Skjárinn og börnin Daðey Albertsdóttir,Silja Björk Egilsdóttir,Skúli Bragi Geirdal skrifar Skoðun „Er stjúpmamma þín vond eins og í Öskubusku?“ Hafdís Bára Ólafsdóttir skrifar Skoðun Af hverju er Framsóknarfólk hamingjusamast? Árelía Eydís Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Norska leiðin hefur gefist vel – í Póllandi Heiðrún Lind Marteinsdóttir skrifar Skoðun Opið hús fyrir útvalda Björn Brynjúlfur Björnsson skrifar Skoðun Af hverju hræðist fólk kynjafræði? Eydís Ásbjörnsdóttir skrifar Skoðun Hlustum á okkar landsliðskonur - sýnum Ísrael rauða spjaldið Hrönn G. Guðmundsdóttir,Ragnhildur Hólmgeirsdóttir skrifar Skoðun Hópnauðganir/svartheimar! Davíð Bergmann skrifar Skoðun Valdið og samvinnuhugsjónin Kjartan Helgi Ólafsson skrifar Skoðun NPA breytti lífinu mínu Sveinbjörn Eggertsson skrifar Skoðun Hefur þú tilkynnt um ofbeldi gegn barni? Alfa Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Gildi kærleika og mannúðar Toshiki Toma skrifar Skoðun Hvernig tryggjum við samkeppnishæfni þjóðar? Jón Skafti Gestsson skrifar Skoðun Í minningu Frans páfa - sem tók sér nafn verndardýrlings dýra og náttúru Árni Stefán Árnason skrifar Skoðun Flottu kjötauglýsingarnar í blöðunum... Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Grafarvogsgremjan Þorlákur Axel Jónsson skrifar Skoðun Er ég að svindla? – Um sambýli manns og gervigreindar í sköpun og þekkingu Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Fjármögnuðu stríðsvél Rússlands Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Hugleiðingar á páskum Ámundi Loftsson skrifar Skoðun Gremjan í Grafarvogi Davíð Már Sigurðsson skrifar Sjá meira
Það er greinilega þungt undir fæti að ræða alvörumál án þess að gusað sé á mann tilfinningaþrungnum formælingum og ásökunum um landsbyggðarfjandsemi. Í grein benti ég á að ríkið þyrfti að spara og færði rök fyrir því, að það sé ekki sama hvernig það sé gert. Aðalsteinn Baldursson sendir mér tóninn 8. des.s.l. Til að auðvelda reiðilestur sinn, dylgjar hann um að ég telji landsbyggðina bagga á samfélaginu og fer í einhvern misskilinn samanburð um verðmætasköpun. Ýmislegt fleira smekklegt fylgir bráðlyndi hans, sem ég hirði ekki um að sinna. Við Íslendingar komumst ekki að neinni skynsamlegri niðurstöðu um framtíð lýðs og lands ef við höldum áfram að skiptast á skoðunum með svikabrigslyrðum eða slagorðum. Ég vil þó þakka Aðalsteini fyrir grein hans, því hún gefur tilefni til skýra betur hvað fyrir mér vakti með skrifum mínum þann 1.des. s.l. Megin mál mitt var að draga þurfi verulega úr ríkisútgjöldum. Við værum skuldug þjóð sem borgi háa vexti . Búið sé að þenja tekjukerfi ríkisins til hins ýtrasta. Vegna hallareksturs verði að lækka ríkisútgjöld. Ég lagði til að í stað þess að skera almennt niður í ríkiskerfinu skuli kerfið skorið upp. Ef við héldum áfram að skera niður á öllum sviðum, myndum við veika kjarnastofnanir ríkisins svo umtalsvert að þær gætu ekki sinnt alvöru gæða þjónustu fyrir þjóðina. Allar stofnanir og félagslegar tilfærslur yrðu vanmáttugar. Ég tók dæmi af Landspítalanum annars vegar, en vannýttri sjúkraþjónustu sum staðar úti á landi hins vegar. Ég sagði að það skipti þjóðina meira máli að byggja upp einn eða tvo góða háskóla, heldur en halda tórunni í sjö misgóðum háskólum. Ég sagði að við hefðum engin efni á að reka sendiráð útum allan heim og ættum hið snarasta að fækka þeim. Ég hefði getað haldið áfram bæði með fjölda alþingismanna, forsetaembættið og fleira , en varð að takmarka lengd greinarinnar. Ég sagði að við þyrftum að forgangsraða í stað þess að útfletja niðurskurðinn. Í þessu fólst árásin á landsbyggðina. Sjúkraþjóusta eða atvinnumál ? Ég tók sjúkradeildirnar úti á landi sem dæmi vegna þess að þrír heilbrigðisráðherrar höfðu lagt til að leggja þær niður, vegna hve vannýttar þær væru, en jafnframt dýrar í rekstri. Heilbrigðisyfirvöld hafa sagt að með bættum samgöngum myndi sjúkraþjónusta á þessum stöðum ekki versna, jafanvel batna því Landspítalinn eða FNA veittu vandaðri meðferð en sjúkradeildirnar. Það er langt síðan farið var að senda alla þá sem slasast eða vekjast alvarlega strax í fyrrgreind sjúkrahús. Vannýting þeirra er m.a. vegna þessa. Þessi breyting myndi því litlu breyta um sjúkraþjónustu landsbyggðarinnar. Það átti jafnframt að styrkja heilsugæsluna. Ég hygg að fagleg yfirvöld hafi ekki gert ráð fyrir því að með þessu væri verið „að rústa heilbrigðisþjónustuna." Ég tók þessar deildir einnig sem dæmi vegna þeirrar heiftfúðar sem fyrirhuguð lokun þeirra kallaði fram. Það mátti ekki leyfa að faglegt mat á þjóðhagslegu gildi sjúkradeildanna yrði lagt til grundvallar. Var það vegna þess að aðstandendur þessara staða óttuðust niðurstöðuna? Eða snýst allt þetta fjaðrafok kannski um atvinnu í héraðinu en ekki um sjúkraþjónustu? Ég hef sennilega misskilið þetta, haldið að verið væri að tala um sjúkraþjónustu en ekki atvinnumál? Auðvitað er það skiljanlegt að fólk vilji styrkja byggðarlög sín. Það gerist ekki til langframa með því að ríkið haldi uppi atvinnu á stöðunum. Í nýlegri PISA skýrslu kemur fram að nemendur sumstaðar úti á landsbyggðinni haldi ekki í við jafnaldra þeirra á höfuðborgarsvæðinu. Við það er ekki hægt að una og á því verður að vinna bót. En hver skyldi vera ástæða þess? Getur það verið, að svo fámenn þjóð geti ekki mannað kennslustöður allra þessara nýu framhaldsskóla og grípa þurfi til þess að láta líttmenntaða einstaklinga annast uppfræðslu ? Gæti það verið að sumstaðar fengju nemendur betri kennslu ef þeir væru sendir, eins og gert var með mig ungan, í þéttbýlið til framhaldsnáms? Það er þekkt fyrirbæri að öll gæði eru takmörkuð, einnig mannauður. Þess vegna ber okkur að nýta hann sem best hvar sem er á landinu. Ég er sannfærður um að ef framhaldsskólarnir yrðu fluttir til sveitarfélaganna þá yrðu þeir skipulagðir með mun skynsamlegri hætti en ríkið gerir nú, það hefur flutningur grunnskólanna sýnt.
Skoðun Matvælaframleiðslulandið Ísland – er framtíð án sérþekkingar? Ólöf Guðný Geirsdóttir,Ólafur Ögmundarson skrifar
Skoðun Hlustum á okkar landsliðskonur - sýnum Ísrael rauða spjaldið Hrönn G. Guðmundsdóttir,Ragnhildur Hólmgeirsdóttir skrifar
Skoðun Í minningu Frans páfa - sem tók sér nafn verndardýrlings dýra og náttúru Árni Stefán Árnason skrifar
Skoðun Er ég að svindla? – Um sambýli manns og gervigreindar í sköpun og þekkingu Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar