Skoðun

Alþjóða alnæmisdagurinn

Svavar G. Jónsson skrifar
Alþjóða alnæmisdagurinn er í dag 1. desember. Á þessum degi er þess minnst um allan heim að sífellt verður að vera á varðbergi gagnvart útbreiðslu HIV og alnæmis. Minnst er með virðingu þeirra sem fallið hafa af völdum sjúkdómsins, þeim veittur styrkur með góðum hugsunum sem eru HIV-jákvæðir og ekki síst sendar þakkir til allra þeirra sem hafa lagt svo mikið af mörkum í baráttunni til að minnka skaðann sem HIV/alnæmi veldur.

„Náum núllpunkti“WHO (Alþjóðaheilbrigðisstofnunin) hefur sent frá sér metnaðarfulla áætlun allt til ársins 2015 sem kallast „Getting to Zero“ eða eins og íslenska má hana „Náum núllpunkti“.

Þetta kallar auðvitað á að allir taki höndum saman, sem vinna að málefnum HIV-jákvæðra, með m.a. aukinni fræðslu til almennings. Yfirlýsing sem þessi er auðvitað áskorun á yfirvöld velferðarmála að veita aukið fjármagn til fræðslu og forvarna varðandi málaflokkinn.

Þörfin á forvörnum og fræðsluHIV Ísland, alnæmissamtökin, hefur í ár eins og undanfarin ár staðið fyrir fræðslu um HIV og alnæmi. Megin áhersla hefur verið lögð á að hitta fyrir 9. og 10. bekkinga í grunnskólum þar sem í fræðslunni er ekki síst lögð áhersla á að unglingarnir sýni sjálfum sér og öðrum fulla virðingu í kynlífsathöfnum sem og daglegu lífi.

Fræðslustarfið er unnið í sjálfboðavinnu en þrátt fyrir það fylgir því margs konar kostnaður. Félagið hefur til þessa verkefnis notið styrkja ýmissa velvildaraðila og þar á meðal heilbrigðisyfirvalda. Það er alveg ljóst að með því að styrkja félagið til verkefnisins eru heilbrigðisyfirvöld að spara sér stórar upphæðir. Það myndi kosta margfalt meira ef hið opinbera stæði sjálft í þeirri útgerð. Þannig að yfirvöld mættu því alveg huga að því að láta meiri peninga af hendi til verkefnisins, þörfin á fræðslu og forvörnum er mikil.

Erfitt ár senn að baki, þó ástæða til bjartsýniHér á landi hafa á árinu sem er að líða (miðað við 1. nóv.) greinst 17 einstaklingar HIV-jákvæðir, þrír af þeim með alnæmi og lést einn þeirra á árinu.

Þetta er auðvitað algerlega óviðunandi ástand þó tala greindra-jákvæðra tilfella (miðað við 1. nóv.) sé lægri en á síðasta ári þá er þetta sami fjöldi og greindist 1985, annar stærsti hópur frá upphafi greininga.

Nokkuð hefur breyst á undanförnum árum úr hvaða hópum þjóðfélagsins þeir koma sem greinast HIV-jákvæðir. Ef til vill má segja að sl. tvö ár hafi verið um nokkru erfiðari sjúklinga að ræða en áður. Þrátt fyrir það verður að tryggja að allir HIV-jákvæðir njóti lyfjameðferðar strax.

Þegar litið er yfir á heimsvísu eru þau ánægjulegu tíðindi að gerast að nokkuð hefur dregið úr útbreiðslu HIV og má rekja það til betra aðgengis fátækari landa að viðeigandi lyfjum.

Það er full ástæða til bjartsýni þar sem margt er að gerast í málefnum HIV-jákvæðra en jafnframt er algerlega ljóst að allir verða að halda vöku sinni varðandi útbreiðslu sjúkdómsins. Einstaklingurinn ber ábyrgð á sér, sínum athöfnum og tekur því afleiðingunum hverjar sem þær eru. Þó komin séu á markað lyf sem haldið geta HIV-veirunni innan smitandi marka þá er það ekki lækning og lyfjunum fylgja margvíslegar aukaverkanir. Það á hér við sem forðum var sagt „að brotið er ekki heilt þó saman hangi“.

UmræðanHIV Ísland, sem málsvari HIV-jákvæðra og þeirra sem vilja berjast við þennan vanda, vill vera þátttakandi í umfjöllun yfirvalda um málefni tengd HIV og alnæmi. Því gerir félagið kröfu til opinberra aðila um það og gerum orð Öryrkjabandalags Íslands að okkar: „Ekkert um okkur án okkar.“

Opinber umræða í fjölmiðlum, um aukin smit, vandamál tengd útbreiðslu HIV meðal sprautufíkla og lyfjameðferð þeirra, hefur eðlilega verið mikil á árinu en líka oft verið óvægin. Núverandi stjórn félagsins hefur hins vegar á líðandi ári kosið að vera ekki áberandi í blaðaumfjöllunum þrátt fyrir þetta, heldur unnið störf sín í hljóði af þeim mun meiri festu og ákveðni.

Í upphafi HIV-faraldursins var hægt að benda á og segja: „nei ekki þessi – eða þessi er í hættu“ svo er ekki lengur, HIV-veiran fer ekki í manngreiningarálit þegar hún stingur sér niður, allir eru jafnir fyrir henni. Við skulum í baráttunni haga okkur eins, hætta að draga fólk í flokka sem stuðlar að fordómum heldur standa saman því við erum jú öll að berjast að sama marki.




Skoðun

Sjá meira


×