Innlent

Brasilíufangi: Ég vil enga vorkunn

Karl Magnús þótti ákaflega liðtækur handboltamaður og lék um tíma með bæði meistaraflokki Víkings og Gróttu. Hann mætti í gærkvöldi á sína fyrstu meistaraflokksæfingu hjá Gróttu. Mynd/Haraldur
Karl Magnús þótti ákaflega liðtækur handboltamaður og lék um tíma með bæði meistaraflokki Víkings og Gróttu. Hann mætti í gærkvöldi á sína fyrstu meistaraflokksæfingu hjá Gróttu. Mynd/Haraldur
„Ég ætla bara byrja líf mitt upp á nýtt og stefni ótrauður á nám. Nú er þessi tími að baki og ég ætla bara að horfa fram á veginn," segir Karl Magnús Grönvold. Þrjár vikur eru liðnar síðan Karl Magnús sneri aftur heim til Íslands eftir erfið fjögur ár í Brasilíu.

Eins og Karl greindi frá í bókinni Brasilíufanginn eftir Jóhannes Kr. Kristjánsson sem kom út í fyrra sat hann inni í tæp fjögur ár í rammgerðu fangelsi í Sao Paulo fyrir kókaínsmygl. Karl var gripinn með sex kíló af eiturefninu og þurfti að dúsa á bak við lás og slá meðal glæpamanna frá 74 löndum. Karl losnaði úr fangelsinu í febrúar á síðasta ári en varð engu að síður að halda skilorð í heilt ár, mátti ekki yfirgefa Brasilíu né fá sér vinnu. Hann eyddi því tímanum í að útvega sér ígripastörf, meðal annars við smíðar og að setja upp hljóðkerfi á bar. En nú er hann loksins kominn heim, heim til móður sinar sem studdi hann með ráðum og dáð öll árin. „Hún er búin að vera mamma ársins í fjögur ár!"

Karl var á leiðinni með strætó frá Hveragerði til Reykjavíkur þegar Fréttablaðið náði tali af honum. Hann er nýkominn úr meðferð þar sem fólkið inni á Vogi las bókina um dvöl hans í Brasilíu. „Það var þarna strákur sem var lesblindur og hafði varla opnað bók frá því í 7. bekk en lét bókina ekki frá sér," segir Karl, sem gerir sér vonir um að geta unnið við forvarnastarf í framtíðinni, bókin hafi verið fyrsta skrefið á þeirri vegferð. Hún verði vonandi öðrum víti til varnaðar. „Það gefur auga leið að þetta er reynsla sem ég óska engum að upplifa."

Karl hugðist mæta á æfingu hjá meistaraflokki Gróttu í handbolta í gærkvöldi og hafði fengið grænt ljós hjá íþróttastjóra félagsins. Hann lék með félaginu í eitt ár áður en lífið tók kollsteypu. „Ég var mjög feginn að hafa loksins fengið jákvæð viðbrögð," segir Karl sem gerir sér fyllilega grein fyrir aðstæðum sínum, það verði til að mynda ekki hlaupið að því að fá vinnu miðað við orðspor hans sem sé í molum. „Maður verður samt bara að halda áfram og ég vil enga vorkunn. Ég ætla mér að vinna fyrir öllu mínu."

freyrgigja@frettabladid.is




Fleiri fréttir

Sjá meira


×