Byggt Björn Þór Sigbjörnsson skrifar 16. apríl 2012 07:00 Umræðan um nýja Landspítalann er snúin. Svo snúin að maður veit ekki hvort endanlega sé búið að ákveða að byggja hann og hafa hann þarna við Hringbrautina. Allavega eru menn ennþá að koma fram og segja að þetta sé kolröng staðsetning. Þangað sé til dæmis svo löng leið úr fjölmennu úthverfunum og nágrannasveitarfélögunum í suðri. Það er líka talað um mikilvægi nálægðarinnar við flugvöllinn í Vatnsmýrinni en á hann ekki bráðum að fara? Svo virðist eitthvað á reiki hvað spítalinn verður stór. Verður hann eins og tvær, þrjár eða fjórar Smáralindir? Þolir þessi blettur alla þessa steypu? Einhverjum kynni að finnast of mikið að þar risi bara ein Smáralind. Og það má færa fyrir því rök að bygging á stærð við Bæjarins bestu væri of mikið þarna framan við fallegasta hús borgarinnar. Það er furðulítið rætt um peninga en kostnaðurinn verður náttúrulega svimandi hár. Kannski svipaður og það kostaði að reisa Kárahnjúkavirkjun. Þegar ríkissjóður Íslands var einn best setti ríkissjóður í heimi voru peningar lagðir til hliðar til að byggja nýjan spítala. Í kjölfar hrunsins var ákveðið að nota þá peninga í annað. Það virðist engu máli skipta, nú lána bara lífeyrissjóðirnir og allir eru glaðir. Annars verður það sérstakt þegar eftirhrunsárin íslensku verða skoðuð í framtíðinni og í ljós kemur að með vinstri hendinni hækkuðu stjórnvöld skatta og drógu úr þjónustu en með þeirri hægri reistu þau tónlistarhús og spítala. Kannski það sé rétta leiðin út úr kreppu. Sjálfsagt er nauðsynlegt að gera eitthvað í húsnæðismálum Landspítalans. Starfsemin fer fram í mörgum byggingum, sumum gömlum og lúnum, og viðhaldi hefur ekki verið sinnt auk þess sem það kostar sitt að vera á mörgum stöðum. Það er hins vegar merkilegt að eina sýnilega leiðin skuli vera að byggja stærsta og dýrasta hús landsins þarna undir Skólavörðuholtinu og vonast til að djarfir menn kaupi gamla Borgarspítalann í Fossvogi og Landakot og St. Jósefsspítala og kannski Vífilsstaði og opni þar hótel eða skrifstofur. Það gekk nú ekki vel með Heilsuverndarstöðina við Barónsstíg. Svo kemur náttúrulega að því að nýi Landspítalinn verður gamall og lúinn og rúmar ekki lengur starfsemina. Forvitnilegt verður að sjá hvort enn verði byggt við Hringbrautina eða ákveðið að fara annað og selja allt bixið undir hótel eða skrifstofur. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Björn Þór Sigbjörnsson Mest lesið Menntun fyrir Hans Vögg Þuríður Magnúsína Björnsdóttir Skoðun Kæri Grímur Grímsson – sakamaður gengur laus? Árni Guðmundsson Skoðun Er aukin fræðsla um kólesteról og mettaða fitu virkilega upplýsingaóreiða? Sigurður Örn Ragnarsson Skoðun Opið bréf til valkyrjanna þriggja Björn Sævar Einarsson Skoðun Forréttindablinda strákanna í Viðskiptaráði Sonja Ýr Þorbergsdóttir Skoðun Þegar Samtök verslunar og þjónustu vita betur Erna Bjarnadóttir Skoðun Þegar Trölli stal atkvæðum Eyjólfur Ingvi Bjarnason Skoðun Dæmalaus málflutningur Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Svar við hótunum Eflingar Sigurður G. Guðjónsson Skoðun Þorpið Alina Vilhjálmsdóttir Skoðun
Umræðan um nýja Landspítalann er snúin. Svo snúin að maður veit ekki hvort endanlega sé búið að ákveða að byggja hann og hafa hann þarna við Hringbrautina. Allavega eru menn ennþá að koma fram og segja að þetta sé kolröng staðsetning. Þangað sé til dæmis svo löng leið úr fjölmennu úthverfunum og nágrannasveitarfélögunum í suðri. Það er líka talað um mikilvægi nálægðarinnar við flugvöllinn í Vatnsmýrinni en á hann ekki bráðum að fara? Svo virðist eitthvað á reiki hvað spítalinn verður stór. Verður hann eins og tvær, þrjár eða fjórar Smáralindir? Þolir þessi blettur alla þessa steypu? Einhverjum kynni að finnast of mikið að þar risi bara ein Smáralind. Og það má færa fyrir því rök að bygging á stærð við Bæjarins bestu væri of mikið þarna framan við fallegasta hús borgarinnar. Það er furðulítið rætt um peninga en kostnaðurinn verður náttúrulega svimandi hár. Kannski svipaður og það kostaði að reisa Kárahnjúkavirkjun. Þegar ríkissjóður Íslands var einn best setti ríkissjóður í heimi voru peningar lagðir til hliðar til að byggja nýjan spítala. Í kjölfar hrunsins var ákveðið að nota þá peninga í annað. Það virðist engu máli skipta, nú lána bara lífeyrissjóðirnir og allir eru glaðir. Annars verður það sérstakt þegar eftirhrunsárin íslensku verða skoðuð í framtíðinni og í ljós kemur að með vinstri hendinni hækkuðu stjórnvöld skatta og drógu úr þjónustu en með þeirri hægri reistu þau tónlistarhús og spítala. Kannski það sé rétta leiðin út úr kreppu. Sjálfsagt er nauðsynlegt að gera eitthvað í húsnæðismálum Landspítalans. Starfsemin fer fram í mörgum byggingum, sumum gömlum og lúnum, og viðhaldi hefur ekki verið sinnt auk þess sem það kostar sitt að vera á mörgum stöðum. Það er hins vegar merkilegt að eina sýnilega leiðin skuli vera að byggja stærsta og dýrasta hús landsins þarna undir Skólavörðuholtinu og vonast til að djarfir menn kaupi gamla Borgarspítalann í Fossvogi og Landakot og St. Jósefsspítala og kannski Vífilsstaði og opni þar hótel eða skrifstofur. Það gekk nú ekki vel með Heilsuverndarstöðina við Barónsstíg. Svo kemur náttúrulega að því að nýi Landspítalinn verður gamall og lúinn og rúmar ekki lengur starfsemina. Forvitnilegt verður að sjá hvort enn verði byggt við Hringbrautina eða ákveðið að fara annað og selja allt bixið undir hótel eða skrifstofur.
Er aukin fræðsla um kólesteról og mettaða fitu virkilega upplýsingaóreiða? Sigurður Örn Ragnarsson Skoðun
Er aukin fræðsla um kólesteról og mettaða fitu virkilega upplýsingaóreiða? Sigurður Örn Ragnarsson Skoðun