Rok og rokk í Reykjavík og draumar miðaldra manns Björn Þór Sigbjörnsson skrifar 2. nóvember 2012 08:00 Þótt veðrið sé leiðinlegt er ekki sami gráminn yfir haustinu nú þegar Reykjavík hefur tekið við árlegu tímabundnu hlutverki sínu sem rokkhöfuðborg heimsins. Iceland Airwaves-hátíðin er hafin með öllum sínum mögnuðu viðburðum og fólk klæðir bara af sér rokið en er samt smart, þökk sé tískuhönnuðum. Iceland Airwaves er öðrum þræði viðskiptahugmynd sem snýst um að laða útlendinga til landsins utan háannatímans. Hún hefur svínvirkað því árlega koma nokkur þúsund erlendir ævintýraþyrstir tónlistaráhugamenn á hátíðina og eyða hér fullt af peningum. Í hina röndina er þetta gluggi fyrir íslenskt tónlistarfólk sem gefst tækifæri til að spila fyrir erlenda útgefendur, umboðsmenn og blaðamenn og vinna lönd í framhaldinu. Við vitum hvernig það hefur gengið. Velgengni íslenskra tónlistarmanna í útlöndum er náttúrulega rannsóknarefni. Ótrúlega margir hafa slegið í gegn og eru reglulega á tónleikaferðalögum vítt og breitt um heiminn. En það þarf ekki útlönd til. Íslendingar eru sjálfir sólgnir í íslenska tónlist og taka hverju nýju tónlistarundrinu opnum örmum. Það magnaða er að fjöldi íslenskra tónlistarmanna getur lifað góðu lífi á list sinni. Íslensku hljómsveitirnar eru eiginlega aldrei flottari en á Iceland Airwaves. Þær gefa allt í þetta enda aldrei að vita nema að í salnum leynist útgefandi með milljón dollara samning. Hann væri þá innan um alls konar fólk á öllum aldri, en ekki síst fólk sem einu sinni taldist miðaldra. Það lítur hins vegar ekki á sig sem miðaldra. Þetta er fyrsta heila kynslóðin sem ætlar að vera hipp og kúl fram í rauðan dauðann. Þessi kynslóð klæðist eins og tuttugu árum yngra fólk, talar eins og það og hlustar á sömu tónlist og það. Flestir láta þar við sitja en sumir láta sig dreyma um að vera enn tvítugir. Þeir draumar kunna líka að snúast um gamlar vonir sem aldrei urðu. Eins og til dæmis að vera bassaleikari í frægri hljómsveit og standa á sviði fyrir framan fullan sal af fólki og spila rokk. Og þar sem hæfileikarnir voru engir og því nauðsynlegt að feta aðrar slóðir í lífinu mæta hinir sömu á Iceland Airwaves, horfa á bassaleikarann og hugsa; bara að ég væri hann. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Björn Þór Sigbjörnsson Mest lesið Glútenlaust gull á grillið Anna Gunndís Guðmundsdóttir Skoðun Heilræði fyrir Nýhaldið Sigmundur Davíð Gunnlaugsson Skoðun Ferðatryggingar og val á kreditkorti Svandís Edda Hólm Jónudóttir Skoðun Evrópa og myrkrið framundan Hilmar Þór Hilmarsson Skoðun Lokunaruppboð í Kauphöllinni Baldur Thorlacius Skoðun Viðreisn mun leggja fram tillögu um íbúakosningu um Coda Terminal verkefnið í Hafnarfirði Jón Ingi Hákonarson Skoðun Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun Af hverju að byggja Coda Terminal? Ólafur Elínarson,Sandra Ósk Snæbjörnsdóttir Skoðun Ert þú í góðu netsambandi? Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir Skoðun Stundum hefur Gunnar Smári rétt fyrir sér Magnús Árni Skjöld Magnússon Skoðun
Þótt veðrið sé leiðinlegt er ekki sami gráminn yfir haustinu nú þegar Reykjavík hefur tekið við árlegu tímabundnu hlutverki sínu sem rokkhöfuðborg heimsins. Iceland Airwaves-hátíðin er hafin með öllum sínum mögnuðu viðburðum og fólk klæðir bara af sér rokið en er samt smart, þökk sé tískuhönnuðum. Iceland Airwaves er öðrum þræði viðskiptahugmynd sem snýst um að laða útlendinga til landsins utan háannatímans. Hún hefur svínvirkað því árlega koma nokkur þúsund erlendir ævintýraþyrstir tónlistaráhugamenn á hátíðina og eyða hér fullt af peningum. Í hina röndina er þetta gluggi fyrir íslenskt tónlistarfólk sem gefst tækifæri til að spila fyrir erlenda útgefendur, umboðsmenn og blaðamenn og vinna lönd í framhaldinu. Við vitum hvernig það hefur gengið. Velgengni íslenskra tónlistarmanna í útlöndum er náttúrulega rannsóknarefni. Ótrúlega margir hafa slegið í gegn og eru reglulega á tónleikaferðalögum vítt og breitt um heiminn. En það þarf ekki útlönd til. Íslendingar eru sjálfir sólgnir í íslenska tónlist og taka hverju nýju tónlistarundrinu opnum örmum. Það magnaða er að fjöldi íslenskra tónlistarmanna getur lifað góðu lífi á list sinni. Íslensku hljómsveitirnar eru eiginlega aldrei flottari en á Iceland Airwaves. Þær gefa allt í þetta enda aldrei að vita nema að í salnum leynist útgefandi með milljón dollara samning. Hann væri þá innan um alls konar fólk á öllum aldri, en ekki síst fólk sem einu sinni taldist miðaldra. Það lítur hins vegar ekki á sig sem miðaldra. Þetta er fyrsta heila kynslóðin sem ætlar að vera hipp og kúl fram í rauðan dauðann. Þessi kynslóð klæðist eins og tuttugu árum yngra fólk, talar eins og það og hlustar á sömu tónlist og það. Flestir láta þar við sitja en sumir láta sig dreyma um að vera enn tvítugir. Þeir draumar kunna líka að snúast um gamlar vonir sem aldrei urðu. Eins og til dæmis að vera bassaleikari í frægri hljómsveit og standa á sviði fyrir framan fullan sal af fólki og spila rokk. Og þar sem hæfileikarnir voru engir og því nauðsynlegt að feta aðrar slóðir í lífinu mæta hinir sömu á Iceland Airwaves, horfa á bassaleikarann og hugsa; bara að ég væri hann.
Viðreisn mun leggja fram tillögu um íbúakosningu um Coda Terminal verkefnið í Hafnarfirði Jón Ingi Hákonarson Skoðun
Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun
Viðreisn mun leggja fram tillögu um íbúakosningu um Coda Terminal verkefnið í Hafnarfirði Jón Ingi Hákonarson Skoðun
Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun