Höfum við rétt á að eldast Charlotte Böving skrifar 8. apríl 2013 09:00 Vááá segjum við við konur – þú lítur út fyrir að vera tíu árum yngri en þú ert. Við viðurkennum, dáumst að og öfundum konur sem líta út fyrir að vera yngri en þær eru. Ég heyri þetta aldrei sagt við karlmenn eða konur undir 35 ára. Það er stöðugt verið að kynna fyrir mér hinar og þessar töfralausnirnar sem eiga að fela aldur minn. Ég get valið milli krema, brokkolís og bótox, andlitslyftinga, brjóstalyftinga, fitusogs – gráu hárunum fjölgar við það eitt að hugsa um þetta allt saman – en þau get ég jú litað. Hvaða aðferð á ég að velja til að fela aldur minn? Á hverju hef ég efni? Hvað virkar, hve lengi virkar það og eru einhverjar aukaverkanir? Og hvers vegna þarf ég eiginlega að líta út fyrir að vera yngri en ég er? Síðasta spurningin er athyglisverð. Hvers vegna má ég ekki verða gömul og hrukkótt? Er það fyrir sjálfa mig eða aðra? Orðin gömul langar mig áfram að vera opin og forvitin manneskja sem þorir að taka áhættur. Mig langar enn að taka virkan þátt í samfélaginu og vera í góðu andlegu og líkamlegu formi. Ég á ekki von á því að breyta þessum hlutum bara af því að ég eldist. En hvers vegna má ég ekki líta út fyrir að vera gömul? Við hvað erum við svona hræddar? Í ellinni missum við þann kynþokka sem felst í því að vera frjó kona. Á einhverju frumstæðu plani verðum við óáhugaverðar í augum samfélagsins (og karlanna?) þegar við getum ekki lengur eignast börn. Og kannski eigum við erfiðara með að tileinka okkur nýja þekkingu og hæfni – sem er oft nauðsynlegt í hátæknisamfélagi. En það hlýtur að vera fleira í lífinu sem gefur gildi en kynþokki og þekking? Þegar við eldumst verðum við að einbeita okkur að öðrum gildum en ytra útliti. Þetta hljómar margþvælt, en ætli við verðum ekki óhjákvæmilega að huga að innri þáttum þegar við töpum hinni ytri fegurð. Það getur reynst sársaukafullt ef innra lífið þarfnast rækilegrar tiltektar eða breytinga. En í baráttunni fyrir eilífri æsku sitjum við fastar við að einblína á ytri gildi – sem einfaldlega er fyrirfram töpuð barátta. Öll þessi sófaheimspeki vekur hjá mér löngun í rauðvínsglas af góðum árgangi og nýbakað brauð með Gamla Óla-osti. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Charlotte Böving Mest lesið Halldór 19.10.24 Halldór Óásættanleg staða fyrir fimleikadeild Keflavíkur: Loforð svikin og framtíð starfseminnar í hættu Berglind Ragnarsdóttir Skoðun Ekki lofa einhverju sem þú ætlar ekki að standa við. Ágústa Árnadóttir Skoðun Að taka réttindi af einum til að selja öðrum Vala Árnadóttir Skoðun Kæru vinir og stuðningsfólk Halla Hrund Logadóttir Skoðun Goðsögnin um að fara áfram Matthildur Björnsdóttir Skoðun Hið rándýra bil milli borgar og byggðar - lygileg sjúkrasaga úr sveitinni Jakob Frímann Magnússon Skoðun Kennarastarfið Ragnheiður Lilja Bjarnadóttir Skoðun Að halda niðri launum og lifa á loftinu Þóranna Rósa Ólafsdóttir Skoðun Vá! Benedikta Guðrún Svavarsdóttir Skoðun
Vááá segjum við við konur – þú lítur út fyrir að vera tíu árum yngri en þú ert. Við viðurkennum, dáumst að og öfundum konur sem líta út fyrir að vera yngri en þær eru. Ég heyri þetta aldrei sagt við karlmenn eða konur undir 35 ára. Það er stöðugt verið að kynna fyrir mér hinar og þessar töfralausnirnar sem eiga að fela aldur minn. Ég get valið milli krema, brokkolís og bótox, andlitslyftinga, brjóstalyftinga, fitusogs – gráu hárunum fjölgar við það eitt að hugsa um þetta allt saman – en þau get ég jú litað. Hvaða aðferð á ég að velja til að fela aldur minn? Á hverju hef ég efni? Hvað virkar, hve lengi virkar það og eru einhverjar aukaverkanir? Og hvers vegna þarf ég eiginlega að líta út fyrir að vera yngri en ég er? Síðasta spurningin er athyglisverð. Hvers vegna má ég ekki verða gömul og hrukkótt? Er það fyrir sjálfa mig eða aðra? Orðin gömul langar mig áfram að vera opin og forvitin manneskja sem þorir að taka áhættur. Mig langar enn að taka virkan þátt í samfélaginu og vera í góðu andlegu og líkamlegu formi. Ég á ekki von á því að breyta þessum hlutum bara af því að ég eldist. En hvers vegna má ég ekki líta út fyrir að vera gömul? Við hvað erum við svona hræddar? Í ellinni missum við þann kynþokka sem felst í því að vera frjó kona. Á einhverju frumstæðu plani verðum við óáhugaverðar í augum samfélagsins (og karlanna?) þegar við getum ekki lengur eignast börn. Og kannski eigum við erfiðara með að tileinka okkur nýja þekkingu og hæfni – sem er oft nauðsynlegt í hátæknisamfélagi. En það hlýtur að vera fleira í lífinu sem gefur gildi en kynþokki og þekking? Þegar við eldumst verðum við að einbeita okkur að öðrum gildum en ytra útliti. Þetta hljómar margþvælt, en ætli við verðum ekki óhjákvæmilega að huga að innri þáttum þegar við töpum hinni ytri fegurð. Það getur reynst sársaukafullt ef innra lífið þarfnast rækilegrar tiltektar eða breytinga. En í baráttunni fyrir eilífri æsku sitjum við fastar við að einblína á ytri gildi – sem einfaldlega er fyrirfram töpuð barátta. Öll þessi sófaheimspeki vekur hjá mér löngun í rauðvínsglas af góðum árgangi og nýbakað brauð með Gamla Óla-osti.
Óásættanleg staða fyrir fimleikadeild Keflavíkur: Loforð svikin og framtíð starfseminnar í hættu Berglind Ragnarsdóttir Skoðun
Hið rándýra bil milli borgar og byggðar - lygileg sjúkrasaga úr sveitinni Jakob Frímann Magnússon Skoðun
Óásættanleg staða fyrir fimleikadeild Keflavíkur: Loforð svikin og framtíð starfseminnar í hættu Berglind Ragnarsdóttir Skoðun
Hið rándýra bil milli borgar og byggðar - lygileg sjúkrasaga úr sveitinni Jakob Frímann Magnússon Skoðun