Í orðastað háttprúðrar konu

Mikið sem mér líst vel á fyrrverandi formann fulltrúaráðs Sjálfstæðisflokksins í Kópavogi, þennan Halldór Jónsson.

Hann telur sig ekki sérstakan eða yfir aðra hafinn þrátt fyrir að vera langskólagenginn verkfræðingur og þær tilkomumiklu ábyrgðarstöður sem hann hefur gegnt innan vébanda flokksins. Hann er bara venjulegur maður.

Ég er venjuleg kona og mér hefur alltaf líkað vel við venjulegt fólk, fólk sem er svo venjulegt, jafnvel hversdagslegt, að maður myndi aldrei veita því eftirtekt hvort það væri hér eða þar. En það er einmitt þetta venjulega fólk sem hefur hvað breiðastan skilning á líðan sinna líka og getur af þeim sökum sett í orð tilfinningar þeirra venjulegu og talað fyrir þeirra munn.

Loksins, loksins segir einhver það sem við öll erum að hugsa! Nú mun sjá fyrir endann á því ofbeldi sem við þurfum að þola af hendi samkynhneigðra. Einhver sem setur fingurinn á það sem vekur með okkur viðbjóð. Meðbróðir sem hefur tungutak unga fólksins á hraðbergi og réttnefnir okkur „streitara“. Kominn er fram sá sem skilur takmarkaða víðsýni okkar og afgirt umburðarlyndi okkar.

Heilmikil skrípasýning

Ég fór sjálf í hina margumræddu gleðigöngu vegna þess að ég er hlynnt mannréttindum, svona í grófum dráttum, líkt og Halldór. Ég á frænda, fjarskyldan, sem er „hinsegin“ eins og það kallast og er hinn besti karakter.

Hátíðarhöldin voru eins og undanfarin ár heilmikil skrípasýning full af kátínu og ærslum. Töluvert sá ég af erlendum gestum sem voru í engu eftirbátar landa vorra þegar kemur að fíflabúningum og fettum og brettum.

„When in Rome, do as the Romans do.“

Gleðigangan minnir mig um margt á náttúrulífsþætti þar sem sjónum er beint að framandi tegundum í dýraríkinu. Tegundum sem eru svo furðulegar að maður tekur andköf og jafnvel blygðast sín yfir sköpunarverkinu. Mér er sérlega minnisstæður þáttur um trúðfiska sem skipta um kyn bara eftir hentugleikum.

Ég er ekki viss um að framleiðendur kvikmyndanna hugljúfu um Nemó litla hafi gert sér grein fyrir þessu þegar þeir völdu hann til aðalhlutverks í kvikmynd ætlaða börnum á mótunaraldri. En ég hef af þessum sökum aldrei boðið mínum börnum upp á að horfa á þessa mynd og þykist viss um að Halldór er sama sinnis.

Annað eftirminnilegt dæmi er um hrúðurkarla sem eru með þeim ósköpum gerðir að þeir eru tvíkynja og geta jafnvel frjóvgað sig sjálfir. Þrátt fyrir að þeir séu, eins og gjarnt er um karla af þessu tagi, ófærir um að færa sig um set sökum eðlisgerðar sinnar aftrar það þeim ekki við kynlífsiðkun.

Þeir stunda svokallaða krossvíxlun þar sem tveir fjörukarlar frjóvga hvor annan samtímis. Þar hjálpar til að getnaðarlimur þeirra er margfalt lengri en líkami þeirra. Þegar þarna var komið sögu slökkti ég nú bara á sjónvarpinu og fór í kalt steypibað því það er nú svo margt í svona náttúrulífsþáttum sem stríðir gegn grundvallarskilningi mínum á sköpunarverkinu.

Látið augu mín í friði!

Mér fannst dásamlegt að sjá fulltrúa íslensku kvenþjóðarinnar líða áfram í göngunni í íslenskum upphlut. Þetta var rauðbirkinn kvenmaður. Hún var nokkuð digur um sig miðja, stuttklippt en falleg var hún og góðleg svona í fjarska séð.

Ég hugsaði með mér að það færi vel á því að einhver stæði vörð um kynréttindi hinnar venjulegu íslensku konu og hversu gott það væri að almennt velsæmi væri þá ekki með öllu úrelt. Þarna væri þó einhver sem héldi uppi merkjum minnar siðprúðu, vandlátu og lítt brúkuðu teboðspíku.

Ég gekk upp Bankastrætið að göngunni lokinni og varð starsýnt á miðaldra konur sem létu vel hvor að annarri á strástólum fyrir utan veitingahúsið Sólon. Svo mikið varð mér um þetta að ég vissi ekki fyrr en ég hafði hrasað um götustein og endasenst marflöt inn í glugga verslunar sem selur ullarfatnað fyrir útlendinga.

Ég gat með naumindum reist mig við með því að grípa um læri stæðilegrar vetrarklæddrar karlmannsgínu sem í glugganum stóð en þá tók nú ekki betra við. Í gegnum klof gínunnar sá ég umræddar konur kyssast af slíkri áfergju og nautn að mig sundlaði.

Þetta öfuguggashow ætlaði engan endi að taka og mér fannst um tíma að ég væri kynlífsambátt á kampavínsklúbbi eins og maður hefur lesið um í innlendum sóðablöðum.

Mig langaði til að hrópa: „Látið augu mín í friði! Af hverju viljiði stjórna hugsunum mínum líka?“

Þið hafið fengið flest þau réttindi sem þjóðfélagið getur boðið ykkar líkum! Er það ykkur ekki nóg?

Ég er venjuleg kona og vil standa vörð um gildi þeirra venjulegu. Ég hef ekki menntun Halldórs og ekki er ég flugdellukall, tennis- og badmintonspilari eins og hann.

Ég er venjuleg kona, hef áhuga á siðmenningu og prjóna og hekla mér til skemmtunar. En ég er, eins og Halldór tekur fram af lítillæti á heimasíðu sinni, ekki góð í neinu af þessu.