Greinin sem má ekki skrifa Birgir Örn Guðjónsson skrifar 27. nóvember 2014 13:29 Sú kirkja sem er í hvað hraðasta vextinum hér á landi í dag er sennilega pólitíska rétttrúnaðarkirkjan. Ég held svei mér þá að það sé jafnvel kominn tími til að tilnefna hana bara sem þjóðkirkju. Þetta er svo afspyrnu flókið samfélag eitthvað. Samfélag þar sem allir eiga rétt á að vera eins og þeir eru og hafa rétt á sínum skoðunum. Sko, svo framarlega sem þeir séu réttu aðilarnir með réttu skoðanirnar. Tökum trúarskoðanir sem dæmi. Í dag virðist allt vera leyfilegt, nema að vera kristinn. Kristnir eru víst upp til hópa þröngsýnir öfga hægri afturhaldssinnar. Ekki múslimar, ásatrúarfólk eða þeir sem trúa ekki yfir höfuð. Nei, þeir eru allir frábærir, friðelskandi og víðsýnir framfarasinnar. Og þá væntanlega vinstrimenn? Kommon, erum við ekki bara flest öll ljómandi fín? Mér finnst það. Við viljum bara svo oft finna þær ræddir sem við kjósum að hlusta á til þess að syngja í kórnum sem við viljum ekki heyra í. „Æji, mér er alveg sama hvað þessi var að segja, hann er svo næs eitthvað. Hlustum frekar á þennan hrokafulla besservisser sem er þarna. Sko, þetta eru allt asnar. Ég vissi það.“ Annað málefni sem er heitara en húddið á svörtum bíl í Svíþjóð að sumri eru málefni innflytjenda og hælisleitenda. Nei, ég er ekki að fara að tala um lekamálið. Það er gjörsamlega dauða synd að ræða um þessi mál nema á ákveðinn hátt. Innflytjendur og hælisleitendur koma úr misjafnri menningu og hafa misjafnan bakgrunn en eru auðvitað að megninu til dásamlegt fólk, alveg eins og allir aðrir. Það kemur því ekkert við þó svo að einhverjir vilji velta upp öllum hliðum þessara mála. Stundum snýst það um fordóma og það er slæmt. Það er samt alger óþarfi og ósanngjarnt að skjóta hvern þann niður sem vogar sér að velta því upp hvort vandamál geti fylgt auknum fjölda innflytjenda eða því hvort við eigum eða getum tekið við öllum hælisleitendum sem hingað koma. Ég hef heldur enga ástæðu til þess að ætla að starfsfólk útlendingastofnunar eða aðrir sem vinna við þessu mál séu eitthvað illa innrætt. Ekki frekar en hælisleitendurnir sjálfir. Í pólitísku réttrúnaðarkirkjunni er það líka litið hornauga að tala með stolti um land og þjóð. Eru menn þá gjarnan fljótt kenndir við þjóðernishyggju og fordóma. Það er oftast frekar ósanngjarnt tal og ég held að það sé bara oft notað til þess að ná sér niður á pólitískum andstæðingum. Ég held til dæmis að það hafi ekkert afbrygðilegt legið að baki því að Sigmundir Davíð hafi sett upp íslenska fánann á skrifstofunni sinni. Ef forsætisráðherrann má ekki vera stoltur af landi og þjóð þá ekki hver? Ég er stoltur af fjölskyldunni minni. Ég veit samt vel að hún er ekkert yfir aðrar fjölskyldur hafin. Við erum lítil þjóð á afskektu skeri og höfum gengið saman í gegnum marga mýrina. Ég vona svo sannarlega að við komumst í gegnum þá sem við erum að staulast yfir núna en ég held að það sé betra og í raun nauðsynlegt að við peppum hvort annað meira upp í staðinn fyrir að vera alltaf að hrinda hvort öðru í svaðið. Að lokum er hér smá saga úr vinnunni. Ég fór eitt sinn í útkall þar sem nágrannar höfðu hringt út af látum í einni blokkaríbúð. Þegar við komum á staðinn tók á móti okkur maður af erlendum uppruna. Hann var nokkuð æstur en samt mjög kurteis við okkur. Hann bauð okkur inn og við könnuðum ástandið. Inni í svefnherbergi fann ég konuna hans, sem er íslensk, sitjandi grátandi á gólfinu. Þegar ég kom inn stóð hún strax upp og sagði að það væri allt í lagi hjá þeim. Ég trúði því nú ekki alveg og ræddi lengur við hana. Í ljós kom að hún hafði ætlað út að skemmta sér en maðurinn hennar hafði ekki leyft henni það. Við ræddum svo saman í nokkra stund og það kom í ljós að þetta var ekkert nýtt. Eftir að hafa rætt við hana fór ég og ræddi við eiginmanninn. Hann sagði mér sömu sögu. Þegar ég sagði honum að hann gæti ekki haldið henni inni þá horfði hann á mig og sagði hissa, „jú auðvitað, ég er maðurinn hennar.“ Það sló mig hversu hissa hann var á því að hann mætti þetta ekki. Honum fannst þetta fullkomlega eðlilegt. Við ræddum saman í nokkra stund og ég reyndi að útskýra hvernig þetta virkaði samkvæmt íslenskum lögum í íslensku samfélagi. Hann sagðist skilja það en ég veit ekki hversu djúpt það náði. Vinkona konunnar kom svo á staðinn og eftir að við höfðum gengið úr skugga um að okkur væri óhætt að fara yfirgáfum við vettvanginn. Eftir svona mál þá er kannski ekkert óeðlilegt að maður velti því fyrir sér hvort menning þeirra sem hingað koma sé alltaf þeirra einkamál. Þetta sýnir kannski að þessi mál geta oft verið flókin og erfið en við megum ekki festa okkur á einhverjum stað þar sem ekki er leyfilegt að ræða þau frá fleiri hliðum en einni. Umfram allt verðum við að passa okkur á því að ræða við hvort annað og um hvort annað í kærleika og að virðingu. Sama hverrar þjóðar við erum, hverrar trúar við erum eða hvar við stöndum í pólitík. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Eru nýbakaðar mæður komnar aftur á bak við eldavélina, á TikTok? Ingunn Björk Vilhjálmsdóttir Skoðun Torfþakið varð að mýri Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir Skoðun Það sem er ekki sagt um geðheilsumál barna Ásdís Bergþórsdóttir Skoðun Tölum um umferðaröryggi Ágúst Mogensen Skoðun Auðvitað á að treysta fólki sjálfu fyrir því hvert það beinir viðskiptum sínum Sigurður G. Guðjónsson Skoðun Kom pólitík nálægt Brákarborgarfúskinu? Helgi Áss Grétarsson Skoðun Yndislestur og fyrirmyndir Vilhjálmur Þór Svansson Skoðun Afleiðingar hinna löngu dökku skugga andlegs ofbeldis Matthildur Björnsdóttir Skoðun Alvarleg atvik í heilbrigðisþjónustu hafa víðtækar afleiðingar Ásta Kristín Andrésdóttir Skoðun Myndum greiða miklu meira Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Skoðun Skoðun Eru nýbakaðar mæður komnar aftur á bak við eldavélina, á TikTok? Ingunn Björk Vilhjálmsdóttir skrifar Skoðun Torfþakið varð að mýri Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Tölum um umferðaröryggi Ágúst Mogensen skrifar Skoðun Afleiðingar hinna löngu dökku skugga andlegs ofbeldis Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Það sem er ekki sagt um geðheilsumál barna Ásdís Bergþórsdóttir skrifar Skoðun Auðvitað á að treysta fólki sjálfu fyrir því hvert það beinir viðskiptum sínum Sigurður G. Guðjónsson skrifar Skoðun Myndum greiða miklu meira Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Kom pólitík nálægt Brákarborgarfúskinu? Helgi Áss Grétarsson skrifar Skoðun Yndislestur og fyrirmyndir Vilhjálmur Þór Svansson skrifar Skoðun Færeyingar vissulega til fyrirmyndar Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Glútenlaust nesti - djöfulsins lúxus! Anna Gunndís Guðmundsdóttir skrifar Skoðun ÉG ÞORI! Inga Sæland skrifar Skoðun Hver er hún þessi drusla? Guðmunda G. Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Börn eða bissness Bryndís Jónsdóttir skrifar Skoðun Carnivore: Kransæðastífla og skínandi fínir kviðvöðvar? Guðrún Nanna Egilsdóttir ,Dögg Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Pawel og bronsið Ragnar Þór Pétursson skrifar Skoðun Stýrivextir verða að lækka Fjóla Einarsdóttir skrifar Skoðun Heilbrigð skynsemi Einar Scheving skrifar Skoðun Hvar endar þetta? Reynir Böðvarsson skrifar Skoðun Höfðu algerlega rétt fyrir sér Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Íslenskar getraunir og ólögleg veðmálafyrirtæki Pétur Hrafn Sigurðsson skrifar Skoðun Hættustig Gauti Kristmannsson skrifar Skoðun Minnkandi ábati stýrivaxta á verðbólgu Aron Heiðar Steinsson skrifar Skoðun Hún var kölluð drusla Guðmunda G. Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Til fyrirmyndar? Sverrir Björnsson skrifar Skoðun Tölum endilega íslensku, takk Ólafur Guðsteinn Kristjánsson skrifar Skoðun Les(mis)skilningur Miðflokksmanna Helgi Brynjarsson skrifar Skoðun Kennarinn sem breytti lífi þínu Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Tímabært að stokka spilin og gefa upp á nýtt Maarten Haijer skrifar Skoðun Cut The Crap! Davíð Bergmann skrifar Sjá meira
Sú kirkja sem er í hvað hraðasta vextinum hér á landi í dag er sennilega pólitíska rétttrúnaðarkirkjan. Ég held svei mér þá að það sé jafnvel kominn tími til að tilnefna hana bara sem þjóðkirkju. Þetta er svo afspyrnu flókið samfélag eitthvað. Samfélag þar sem allir eiga rétt á að vera eins og þeir eru og hafa rétt á sínum skoðunum. Sko, svo framarlega sem þeir séu réttu aðilarnir með réttu skoðanirnar. Tökum trúarskoðanir sem dæmi. Í dag virðist allt vera leyfilegt, nema að vera kristinn. Kristnir eru víst upp til hópa þröngsýnir öfga hægri afturhaldssinnar. Ekki múslimar, ásatrúarfólk eða þeir sem trúa ekki yfir höfuð. Nei, þeir eru allir frábærir, friðelskandi og víðsýnir framfarasinnar. Og þá væntanlega vinstrimenn? Kommon, erum við ekki bara flest öll ljómandi fín? Mér finnst það. Við viljum bara svo oft finna þær ræddir sem við kjósum að hlusta á til þess að syngja í kórnum sem við viljum ekki heyra í. „Æji, mér er alveg sama hvað þessi var að segja, hann er svo næs eitthvað. Hlustum frekar á þennan hrokafulla besservisser sem er þarna. Sko, þetta eru allt asnar. Ég vissi það.“ Annað málefni sem er heitara en húddið á svörtum bíl í Svíþjóð að sumri eru málefni innflytjenda og hælisleitenda. Nei, ég er ekki að fara að tala um lekamálið. Það er gjörsamlega dauða synd að ræða um þessi mál nema á ákveðinn hátt. Innflytjendur og hælisleitendur koma úr misjafnri menningu og hafa misjafnan bakgrunn en eru auðvitað að megninu til dásamlegt fólk, alveg eins og allir aðrir. Það kemur því ekkert við þó svo að einhverjir vilji velta upp öllum hliðum þessara mála. Stundum snýst það um fordóma og það er slæmt. Það er samt alger óþarfi og ósanngjarnt að skjóta hvern þann niður sem vogar sér að velta því upp hvort vandamál geti fylgt auknum fjölda innflytjenda eða því hvort við eigum eða getum tekið við öllum hælisleitendum sem hingað koma. Ég hef heldur enga ástæðu til þess að ætla að starfsfólk útlendingastofnunar eða aðrir sem vinna við þessu mál séu eitthvað illa innrætt. Ekki frekar en hælisleitendurnir sjálfir. Í pólitísku réttrúnaðarkirkjunni er það líka litið hornauga að tala með stolti um land og þjóð. Eru menn þá gjarnan fljótt kenndir við þjóðernishyggju og fordóma. Það er oftast frekar ósanngjarnt tal og ég held að það sé bara oft notað til þess að ná sér niður á pólitískum andstæðingum. Ég held til dæmis að það hafi ekkert afbrygðilegt legið að baki því að Sigmundir Davíð hafi sett upp íslenska fánann á skrifstofunni sinni. Ef forsætisráðherrann má ekki vera stoltur af landi og þjóð þá ekki hver? Ég er stoltur af fjölskyldunni minni. Ég veit samt vel að hún er ekkert yfir aðrar fjölskyldur hafin. Við erum lítil þjóð á afskektu skeri og höfum gengið saman í gegnum marga mýrina. Ég vona svo sannarlega að við komumst í gegnum þá sem við erum að staulast yfir núna en ég held að það sé betra og í raun nauðsynlegt að við peppum hvort annað meira upp í staðinn fyrir að vera alltaf að hrinda hvort öðru í svaðið. Að lokum er hér smá saga úr vinnunni. Ég fór eitt sinn í útkall þar sem nágrannar höfðu hringt út af látum í einni blokkaríbúð. Þegar við komum á staðinn tók á móti okkur maður af erlendum uppruna. Hann var nokkuð æstur en samt mjög kurteis við okkur. Hann bauð okkur inn og við könnuðum ástandið. Inni í svefnherbergi fann ég konuna hans, sem er íslensk, sitjandi grátandi á gólfinu. Þegar ég kom inn stóð hún strax upp og sagði að það væri allt í lagi hjá þeim. Ég trúði því nú ekki alveg og ræddi lengur við hana. Í ljós kom að hún hafði ætlað út að skemmta sér en maðurinn hennar hafði ekki leyft henni það. Við ræddum svo saman í nokkra stund og það kom í ljós að þetta var ekkert nýtt. Eftir að hafa rætt við hana fór ég og ræddi við eiginmanninn. Hann sagði mér sömu sögu. Þegar ég sagði honum að hann gæti ekki haldið henni inni þá horfði hann á mig og sagði hissa, „jú auðvitað, ég er maðurinn hennar.“ Það sló mig hversu hissa hann var á því að hann mætti þetta ekki. Honum fannst þetta fullkomlega eðlilegt. Við ræddum saman í nokkra stund og ég reyndi að útskýra hvernig þetta virkaði samkvæmt íslenskum lögum í íslensku samfélagi. Hann sagðist skilja það en ég veit ekki hversu djúpt það náði. Vinkona konunnar kom svo á staðinn og eftir að við höfðum gengið úr skugga um að okkur væri óhætt að fara yfirgáfum við vettvanginn. Eftir svona mál þá er kannski ekkert óeðlilegt að maður velti því fyrir sér hvort menning þeirra sem hingað koma sé alltaf þeirra einkamál. Þetta sýnir kannski að þessi mál geta oft verið flókin og erfið en við megum ekki festa okkur á einhverjum stað þar sem ekki er leyfilegt að ræða þau frá fleiri hliðum en einni. Umfram allt verðum við að passa okkur á því að ræða við hvort annað og um hvort annað í kærleika og að virðingu. Sama hverrar þjóðar við erum, hverrar trúar við erum eða hvar við stöndum í pólitík.
Eru nýbakaðar mæður komnar aftur á bak við eldavélina, á TikTok? Ingunn Björk Vilhjálmsdóttir Skoðun
Auðvitað á að treysta fólki sjálfu fyrir því hvert það beinir viðskiptum sínum Sigurður G. Guðjónsson Skoðun
Skoðun Eru nýbakaðar mæður komnar aftur á bak við eldavélina, á TikTok? Ingunn Björk Vilhjálmsdóttir skrifar
Skoðun Auðvitað á að treysta fólki sjálfu fyrir því hvert það beinir viðskiptum sínum Sigurður G. Guðjónsson skrifar
Skoðun Carnivore: Kransæðastífla og skínandi fínir kviðvöðvar? Guðrún Nanna Egilsdóttir ,Dögg Guðmundsdóttir skrifar
Eru nýbakaðar mæður komnar aftur á bak við eldavélina, á TikTok? Ingunn Björk Vilhjálmsdóttir Skoðun
Auðvitað á að treysta fólki sjálfu fyrir því hvert það beinir viðskiptum sínum Sigurður G. Guðjónsson Skoðun