Freknóttir fagna Ragnheiður Tryggvadóttir skrifar 3. september 2014 07:00 Konum um og yfir þrítugu er sérstaklega ráðlagt að stúdera freknuförðun, þar sem tæknin geti gert þær unglegri, frísklegri og fallegri allt um leið.“ Ég las þetta í gær. Þetta fylgdi frétt á hun.is sem freknóttir vinir mínir á Facebook deildu grimmt. Freknur eru nefnilega komnar í tísku. Ég er með freknur. Ég var ekki alltaf sátt við freknurnar. Einhvern veginn skildist mér sem krakka að þær þættu ekki til prýði og var hreint ekki sátt þegar þær tóku að dreifa sér víðar en um nef og kinnar. Huggunarorð eins og að freknur væru hraustleikamerki höfðu lítið að segja, það var ekkert töff að vera hraust. Ekki einu sinni Lína Langsokkur gat sannfært mig um það. Ég reyndi meira að segja að plokka þær af! Ég ætla samt ekki að láta sem freknurnar hafi haft afgerandi áhrif á líf mitt og líðan. Nema þær hafi orðið til þess að ég gekkst óþarflega mikið upp í hlutverki freknótta hrekkjusvínsins. Þær hættu alveg að angra mig. Með árunum fóru þær jafnvel að gera gagn en á því tímabili í lífi mínu þegar bóla á kinn gat þýtt heimsendi, virkuðu þær sem felubúningur. Að ég tali nú ekki um þegar hrukkurnar komu. Ekki að ég hengi mig í niðurnjörvaða útlitsstaðla og kröfur, um að vera „unglegri, frísklegri og fallegri allt um leið“. Hreint ekki! Óx upp úr því fyrir löngu. Fegurðin kemur að innan og allt það, að innan nefnilega. Viðbrögð mín við freknufréttinni komu mér því á óvart. Á sama tíma og ég gat ekki annað en glaðst í laumi yfir því að nú væri ekki bara orðið samfélagslega ásættanlegt að vera freknóttur heldur töff, leið mér eins og búið væri að ljóstra upp leyndarmáli sem aðeins ég og aðrir útvaldir höfðum átt fyrir okkur. „Unglegri, frísklegri og fallegri allt um leið.“ Ég kærði mig hreint ekkert um að nú gæti hver sem er „stúderað freknuförðun“. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ragnheiður Tryggvadóttir Mest lesið Halldór 26.04.2025 Halldór Að hata einhvern sem þú þarft á að halda? Katrín Pétursdóttir Skoðun SFS, Exit og norska leiðin þeirra Jón Kaldal Skoðun Friður - í framsöguhætti eða viðtengingarhætti? Bryndís Schram Skoðun Íslenskar pyndingar Guðmundur Ingi Þóroddsson Skoðun Löngu þarft samtal um hóp sem gleymist! Katarzyna Kubiś Skoðun Næringarfræði er lykillinn að betri heilsu, viltu vera með? Guðrún Nanna Egilsdóttir Skoðun Mega bara íslenskir karlmenn nauðga konum á Íslandi? Guðný S. Bjarnadóttir Skoðun Að sækja gullið (okkar) Þröstur Friðfinnsson Skoðun Menntun fyrir öll – nema okkur Haukur Guðmundsson Skoðun
Konum um og yfir þrítugu er sérstaklega ráðlagt að stúdera freknuförðun, þar sem tæknin geti gert þær unglegri, frísklegri og fallegri allt um leið.“ Ég las þetta í gær. Þetta fylgdi frétt á hun.is sem freknóttir vinir mínir á Facebook deildu grimmt. Freknur eru nefnilega komnar í tísku. Ég er með freknur. Ég var ekki alltaf sátt við freknurnar. Einhvern veginn skildist mér sem krakka að þær þættu ekki til prýði og var hreint ekki sátt þegar þær tóku að dreifa sér víðar en um nef og kinnar. Huggunarorð eins og að freknur væru hraustleikamerki höfðu lítið að segja, það var ekkert töff að vera hraust. Ekki einu sinni Lína Langsokkur gat sannfært mig um það. Ég reyndi meira að segja að plokka þær af! Ég ætla samt ekki að láta sem freknurnar hafi haft afgerandi áhrif á líf mitt og líðan. Nema þær hafi orðið til þess að ég gekkst óþarflega mikið upp í hlutverki freknótta hrekkjusvínsins. Þær hættu alveg að angra mig. Með árunum fóru þær jafnvel að gera gagn en á því tímabili í lífi mínu þegar bóla á kinn gat þýtt heimsendi, virkuðu þær sem felubúningur. Að ég tali nú ekki um þegar hrukkurnar komu. Ekki að ég hengi mig í niðurnjörvaða útlitsstaðla og kröfur, um að vera „unglegri, frísklegri og fallegri allt um leið“. Hreint ekki! Óx upp úr því fyrir löngu. Fegurðin kemur að innan og allt það, að innan nefnilega. Viðbrögð mín við freknufréttinni komu mér því á óvart. Á sama tíma og ég gat ekki annað en glaðst í laumi yfir því að nú væri ekki bara orðið samfélagslega ásættanlegt að vera freknóttur heldur töff, leið mér eins og búið væri að ljóstra upp leyndarmáli sem aðeins ég og aðrir útvaldir höfðum átt fyrir okkur. „Unglegri, frísklegri og fallegri allt um leið.“ Ég kærði mig hreint ekkert um að nú gæti hver sem er „stúderað freknuförðun“.