Fyrirgefðu ehf. aftengir sprengjuna fyrir þig!

Fyrirgefðu ehf



Málamyndahópurinn

Höfundur: Þórdís Elva Þorvaldsdóttir

Leikstjóri: Þórdís Elva Þorvaldsdóttir

Sviðsmynd: Rebekka A. Ingimundardóttir

Sviðshreyfingar: Ólöf Ingólfsdóttir

Búningar: Eleni Podara

Lýsing: Arnar Ingvarsson

Tónlist: Jarþrúður Karlsdóttir

Leikarar: Árni Pétur Guðjónsson, Ragnheiður Steindórsdóttir, Víðir Guðmundsson og Þóra Karítas Árnadóttir

Fyrirgefðu ehf. er nýtt íslenskt leikverk í uppsetningu Málamyndahópsins, sýnt í Tjarnarbíói. Þórdís Elva Þorvaldsdóttir er höfundur og leikstjóri verksins en söguþráðurinn er byggður á viðtölum við fólk á aldrinum 5–85 ára um fyrirgefninguna.

Verkið fjallar um markaðsvæðingu á fyrirgefningunni og varpar fram spurningum svo sem: Hvers vegna fyrirgefum við? Er hægt að setja fyrirgefninguna upp í kerfi? Hvaða siðferðislegu spurningum þarf að svara áður en fyrirgefið er? Komið er inn á siðferðislegt gjaldþrot fyrirgefningarinnar í nútíð og framtíð. Hjá Fyrirgefðu ehf. er farið eftir „lögmáli fyrirgefningarinnar“ þar sem iðrun gerandans er ekki grunnurinn að fyrirgefningunni heldur skilningur fórnarlambsins.

Í verkinu er fyrirgefningin söluvara og munaður hinna efnuðu. Talað er um að fyrirgefningin „aftengi sprengjuna“. En kannski er það aðeins svo ef hún kemur eðlilega og er sönn. Hræsni og afmyndun sannleikans er afleiðing fyrirgefningarinnar sem söluvöru – það veltir upp þeirri spurningu hvort samfélagið sé komið of langt frá einhverju upphafi. Margt kom fram sem ég tel að hafi verið ætlað að brjóta upp taktinn í verkinu, sem var heldur langdregið fyrir hlé, en það skilaði sér ekki nógu vel. Eftir hlé varð verkið kraftmeira, þá birtist t.a.m. rappandi femínisti í fullum skrúða og var fútt í því.

En hvort verkið hafi átt að ná til innstu tilfinninga eða skemmta var ekki skýrt. Líklega átti það að skila þessu hvoru tveggja en til þess hefði kannski þurft meiri öfgar eða annan flutningshraða þegar á heildina er litið. Ég var með vasaklút í veskinu (bara svona til öryggis því umfjöllun um fyrirgefningu getur haft tármyndandi áhrif) en þurfti ekki á honum að halda. Fyrirgefðu ehf. sýndi flóknar hugmyndir á annars einfaldan hátt en það olli því að þær gátu virkað matreiddar. Trúarlegar tilvísanir þjónuðu sínu hlutverki og voru fallegar en voru heldur mikið notaðar.

Leikmyndin hafði framtíðarlegt þema, nýtingin á henni var skemmtileg og studdi vel við verkið. Einnig var falleg vídeólist í verkinu og eiga búninga- og ljósahönnuðir hrós skilið fyrir sína vinnu. Umgjörðin ýtti undir sögnina í verkinu og fegurð. Fjórir leikarar eru í verkinu sem sjá um fleiri en eitt hlutverk hver. Þóra Karítas Árnadóttir átti mikið í sýningunni að mínu mati og var mjög góð í hlutverkum sínum. Þau Árni Pétur Guðjónsson og Ragnheiður Steindórsdóttir áttu greinilega gott með að setja sig í mismunandi hlutverk og sýndu góðan leik. Víðir Guðmundsson stóð sig einnig með ágætum í sínum hlutverkum.

Innihald verksins er fjölþætt og bendir á margt um siðferði einstaklinga, fyrirtækja og gildi sannleikans í nútímasamfélagi. Um er að ræða metnaðarfulla uppsetningu og á Málamyndahópurinn hrós skilið fyrir að taka fyrir svo ögrandi viðfangsefni. Þetta nýja íslenska verk er vel þess virði að fara á og mynda sér á því sína eigin skoðun. Þetta er falleg sýning og þá ekki aðeins fyrir augað.

Niðurstaða: Nýtt íslenskt leikverk þar sem ekki er ráðist á garðinn þar sem hann er lægstur og hrist upp í hugmyndum um fyrirgefningu og samfélagsgerð. Innihaldsrík sýning í fallegri umgjörð. Flutningshraðinn á villigötum.