Digurmæli Davíðs Helgi Magnússon skrifar 17. apríl 2014 07:00 Mér hefur verið bent á býsna rætin digurmæli í Reykjavíkurbréfi Morgunblaðsins, sem kom út þann 12. apríl sl., um forsvarsmenn íslenskra lífeyrissjóða. Þar segir m.a.: „Skýrslan sú er vita gagnslaus og fer best í hillu við hliðina á skýrslunni sem „aðilar á vinnumarkaði“ létu hafa sig í að panta um ESB og skýrslu lífeyrissjóðanna um sjálfa sig og sitt brask í hrunadansinum, en hún kostaði ellilífeyrisþega 70 milljónir króna, og hefur sá kostnaðarsami kattarþvottur leitt til þess að þar eru flestir kappar jafn vígreifir og þeir voru áður, og valsa flestir enn, sjálfir eða handbendi þeirra, um með viðkvæmustu sjóði landsmanna.“Vegið að mörg hundruð manns Með þessum orðum er vegið að mjög stórum hópi fólks sem verið hefur í forsvari fyrir íslensku lífeyrissjóðina á síðustu árum og áratugum, m.a. á meðan sjóðirnir voru í mestri mótun og uppbyggingu til farsældar fyrir landsmenn. Eignir lífeyrissjóðanna nema nú um 2.700 milljörðum króna. Þeir urðu fyrir tjóni í hruninu en hafa náð sér vel á strik. Þetta er ekki í fyrsta sinn sem órökstudd umfjöllun af þessu tagi birtist í leiðurum eða nafnlausum greinum á ábyrgð ritstjórnar Morgunblaðsins. Um það hef ég fjallað áður, m.a. í inngangi bókar minnar HVAÐ SAGÐI ÉG? Þar kemur fram á bls. 12: „Það olli hins vegar vonbrigðum að sjá eftirfarandi í leiðara þess gamla og oft virðulega blaðs, Morgunblaðsins: „Lífeyrissjóðirnir rannsökuðu sig sjálfir og eru mjög ánægðir með rannsóknina, enda er ekkert upplýst um hvernig helstu fjárglæframenn landsins náðu heljartökum á þessum sjóðum almennings.“ Mér er kunnugt um að mörgum forystumönnum lífeyrissjóðanna líkaði mjög illa að sitja undir þessum dylgjum í ritstjórnargrein Morgunblaðsins. Menn réðu ráðum sínum en ákváðu að láta þessu ósvarað enda varla á því plani að hægt væri að eiga við það. Eitt og annað fór þó manna á milli í tölvupóstum um málið. Þar á meðal þetta: „Djöfull þykir mér illt fyrir okkur að sitja undir svona skítkasti frá manni sem lánaði „fjárglæframönnunum“ í Kaupþingi 80 milljarða úr gjaldeyrisvarasjóði Seðlabankans einungis 48 klukkutímum áður en Kaupþing fór á hausinn. Og svo fór Seðlabankinn sjálfur á hausinn. Þarf lífeyrissjóðafólkið að sitja undir þessu?“ Því er haldið fram að seðlabanki geti tæknilega ekki orðið gjaldþrota vegna tengsla sinna við ríkissjóð. Þannig er hæpið að tala um að Seðlabanki Íslands hafi farið á hausinn. En víst er að á þessum tíma tapaði hann öllu eiginfé sínu. Þá er þetta bara spurning um að velja rétt orðalag til að lýsa ástandi hans þegar þarna var komið sögu.“ Lýkur þar tilvitnun í fyrrnefnda bók. Á síðustu áratugum hefur verið mótuð stefna um starfsemi lífeyrissjóðanna sem enn er fylgt enda hefur hún reynst vel og lagt grunn að þessum mikilvæga sparnaði almennings í landinu. Rekstur lífeyrissjóðanna hefur verið árangursríkur og stenst allan samanburð við lífeyrissjóði víða um heim. Vel er við hæfi að velta því fyrir sér hvaða fólk það er sem höfundur Reykjavíkurbréfsins sendir þessar köldu kveðjur og vænir m.a. um „brask“ og kostnaðarsaman „kattarþvott“ á stefnu og starfsemi lífeyrissjóðanna sem þeir eru sagðir „valsa“ enn þá með. Þar hlýtur að vera átt við þann stóra hóp sem kom við sögu þeirrar stefnumótunar sem einkennt hefur sjóðina síðustu 20 til 30 árin og bar ábyrgð á rekstri þeirra á þeim tíma og gegnum hrunið og eftir það.Gjafir eru yður gefnar Athyglin hlýtur að beinast að stjórnarmönnum og stjórnendum lífeyrissjóðanna á þessu tímabili. Um mörg hundruð manns er að ræða en hér verða einungis nefnd NOKKUR DÆMI um fólk úr hópi okkar stjórnarmanna og framkvæmdastjóra íslenskra lífeyrissjóða sem gætu tekið til sín digurmæli Morgunblaðsins: Arnar Sigurmundsson, Guðmundur H. Garðarsson, Víglundur Þorsteinsson, Halldór Björnsson, Ögmundur Jónasson, Magnús L. Sveinsson, Björn Þórhallsson, Þórunn Sveinbjarnardóttir, Kristján Þór Júlíusson, Árni Stefán Jónsson, Gunnar Björnsson, Sigurður Bessason, Margrét Kristmannsdóttir, Hrund Rúdólfsdóttir, Friðrik J. Arngrímsson, Björn Snæbjörnsson, Guðlaug Kristjánsdóttir, Vilhjálmur Egilsson, Konráð Alfreðsson, Hjörleifur Kvaran, Elsa Friðfinnsdóttir, Þórarinn V. Þórarinsson, Heiðrún Jónsdóttir, Ágúst Torfi Hauksson, Sveinn Hannesson, Hrafn Magnússon, Brynjólfur Bjarnason, Andrés Magnússon, Kristján Jóhannsson, Maríanna Jónasdóttir, Stefanía Magnúsdóttir, Jón Kristjánsson, Árni Bjarnason, Bogi Þór Siguroddsson, Anna María Kristinsdóttir, Ari Edwald, Benedikt Vilhjálmsson, Þorbjörn Guðmundsson, Haraldur Ólason, Hjörtur Gíslason, Benedikt Kristjánsson, Eiríkur Jónsson. Og svo framkvæmdastjórarnir Haukur Hafsteinsson, Guðmundur Þórhallsson, Þorgeir Eyjólfsson, Árni Guðmundsson, Gunnar Baldvinsson, Kristján Sigurðsson, Kári Arnór Kárason, Friðbert Traustason, Gylfi Jónasson, Guðrún Guðmarsdóttir og Ólafur Sigurðsson. Ég fullyrði að allt þetta fólk – ásamt öllum öðrum forsvarsmönnum íslenskra lífeyrissjóða – hefur lagt sig fram af fullum heilindum um að gæta hagsmuna lífeyrissjóðanna og sjóðsfélaga í hvívetna. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Halldór 19.10.24 Halldór Óásættanleg staða fyrir fimleikadeild Keflavíkur: Loforð svikin og framtíð starfseminnar í hættu Berglind Ragnarsdóttir Skoðun Ekki lofa einhverju sem þú ætlar ekki að standa við. Ágústa Árnadóttir Skoðun Kæru vinir og stuðningsfólk Halla Hrund Logadóttir Skoðun Að taka réttindi af einum til að selja öðrum Vala Árnadóttir Skoðun Goðsögnin um að fara áfram Matthildur Björnsdóttir Skoðun Hið rándýra bil milli borgar og byggðar - lygileg sjúkrasaga úr sveitinni Jakob Frímann Magnússon Skoðun Kennarastarfið Ragnheiður Lilja Bjarnadóttir Skoðun Að halda niðri launum og lifa á loftinu Þóranna Rósa Ólafsdóttir Skoðun Vá! Benedikta Guðrún Svavarsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Að taka réttindi af einum til að selja öðrum Vala Árnadóttir skrifar Skoðun Kæru vinir og stuðningsfólk Halla Hrund Logadóttir skrifar Skoðun Goðsögnin um að fara áfram Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Ekki lofa einhverju sem þú ætlar ekki að standa við. Ágústa Árnadóttir skrifar Skoðun Óásættanleg staða fyrir fimleikadeild Keflavíkur: Loforð svikin og framtíð starfseminnar í hættu Berglind Ragnarsdóttir skrifar Skoðun Yfirlýsing kennara eftir fund með borgarstjóra Andrea Sigurjónsdóttir,Eygló Friðriksdóttir,Guðrún Gunnarsdóttir,Jónína Einarsdóttir,Kristín Björnsdóttir,Lilja Margrét Möller,Linda Ósk Sigurðardóttir,Þóranna Rósa Ólafsdóttir skrifar Skoðun Hið rándýra bil milli borgar og byggðar - lygileg sjúkrasaga úr sveitinni Jakob Frímann Magnússon skrifar Skoðun Kennarastarfið Ragnheiður Lilja Bjarnadóttir skrifar Skoðun Fullveldi Þorsteinn Sæmundsson skrifar Skoðun Að halda niðri launum og lifa á loftinu Þóranna Rósa Ólafsdóttir skrifar Skoðun Vá! Benedikta Guðrún Svavarsdóttir skrifar Skoðun „Hver sagði þér að heimurinn væri réttlátur?“ Davíð Bergmann skrifar Skoðun Ert þú ég eða verð ég þú Júlíus Birgir Jóhannsson skrifar Skoðun Ákall um annars konar hagkerfi Gísli Rafn Ólafsson skrifar Skoðun Lögbrot íslenskrar stjórnsýslu og dómstóla Huginn Þór Grétarsson skrifar Skoðun Háskóli Íslands styður þjóðarmorð Elí Hörpu og Önundarbur skrifar Skoðun Stjórnvöld bregðist við eggjaskorti með afnámi tolla Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Í hvernig samfélagi viljum við búa í? Ólafur H. Ólafsson skrifar Skoðun Endurhugsum íslenskt skólakerfi: Ný sýn á nám og kennslu Inga Sigrún Atladóttir skrifar Skoðun Þankar um framtíð landsins okkar Árný Björg Blandon skrifar Skoðun Er Landsvirkjun til sölu? Reynir Böðvarsson skrifar Skoðun Þegar pólitík hindrar framför Hjörtur Sveinsson skrifar Skoðun Nú á lýðræðið næsta leik Sigurður Páll Jónsson skrifar Skoðun Skólinn, sem við kjósum að muna. Samfélagsrýni með rjómabragði Ragnar Þór Pétursson skrifar Skoðun Fær þitt barn kennslu í fjármálalæsi? Heiðrún Jónsdóttir skrifar Skoðun Dagur í grunnskóla Hulda María Magnúsdóttir skrifar Skoðun Áskorun - Þingmenn, sýnið kjósendum stórhug skrifar Skoðun TikTok, upplýsingaóreiða og stjórnvöld Jóhann Óli Eiðsson skrifar Skoðun Taktu þátt í lýðræðinu með okkur Þórhildur Sunna Ævarsdóttir skrifar Skoðun Neyðarmóttakan; fyrir þolendur framhjáhalds Guðný S. Bjarnadóttir skrifar Sjá meira
Mér hefur verið bent á býsna rætin digurmæli í Reykjavíkurbréfi Morgunblaðsins, sem kom út þann 12. apríl sl., um forsvarsmenn íslenskra lífeyrissjóða. Þar segir m.a.: „Skýrslan sú er vita gagnslaus og fer best í hillu við hliðina á skýrslunni sem „aðilar á vinnumarkaði“ létu hafa sig í að panta um ESB og skýrslu lífeyrissjóðanna um sjálfa sig og sitt brask í hrunadansinum, en hún kostaði ellilífeyrisþega 70 milljónir króna, og hefur sá kostnaðarsami kattarþvottur leitt til þess að þar eru flestir kappar jafn vígreifir og þeir voru áður, og valsa flestir enn, sjálfir eða handbendi þeirra, um með viðkvæmustu sjóði landsmanna.“Vegið að mörg hundruð manns Með þessum orðum er vegið að mjög stórum hópi fólks sem verið hefur í forsvari fyrir íslensku lífeyrissjóðina á síðustu árum og áratugum, m.a. á meðan sjóðirnir voru í mestri mótun og uppbyggingu til farsældar fyrir landsmenn. Eignir lífeyrissjóðanna nema nú um 2.700 milljörðum króna. Þeir urðu fyrir tjóni í hruninu en hafa náð sér vel á strik. Þetta er ekki í fyrsta sinn sem órökstudd umfjöllun af þessu tagi birtist í leiðurum eða nafnlausum greinum á ábyrgð ritstjórnar Morgunblaðsins. Um það hef ég fjallað áður, m.a. í inngangi bókar minnar HVAÐ SAGÐI ÉG? Þar kemur fram á bls. 12: „Það olli hins vegar vonbrigðum að sjá eftirfarandi í leiðara þess gamla og oft virðulega blaðs, Morgunblaðsins: „Lífeyrissjóðirnir rannsökuðu sig sjálfir og eru mjög ánægðir með rannsóknina, enda er ekkert upplýst um hvernig helstu fjárglæframenn landsins náðu heljartökum á þessum sjóðum almennings.“ Mér er kunnugt um að mörgum forystumönnum lífeyrissjóðanna líkaði mjög illa að sitja undir þessum dylgjum í ritstjórnargrein Morgunblaðsins. Menn réðu ráðum sínum en ákváðu að láta þessu ósvarað enda varla á því plani að hægt væri að eiga við það. Eitt og annað fór þó manna á milli í tölvupóstum um málið. Þar á meðal þetta: „Djöfull þykir mér illt fyrir okkur að sitja undir svona skítkasti frá manni sem lánaði „fjárglæframönnunum“ í Kaupþingi 80 milljarða úr gjaldeyrisvarasjóði Seðlabankans einungis 48 klukkutímum áður en Kaupþing fór á hausinn. Og svo fór Seðlabankinn sjálfur á hausinn. Þarf lífeyrissjóðafólkið að sitja undir þessu?“ Því er haldið fram að seðlabanki geti tæknilega ekki orðið gjaldþrota vegna tengsla sinna við ríkissjóð. Þannig er hæpið að tala um að Seðlabanki Íslands hafi farið á hausinn. En víst er að á þessum tíma tapaði hann öllu eiginfé sínu. Þá er þetta bara spurning um að velja rétt orðalag til að lýsa ástandi hans þegar þarna var komið sögu.“ Lýkur þar tilvitnun í fyrrnefnda bók. Á síðustu áratugum hefur verið mótuð stefna um starfsemi lífeyrissjóðanna sem enn er fylgt enda hefur hún reynst vel og lagt grunn að þessum mikilvæga sparnaði almennings í landinu. Rekstur lífeyrissjóðanna hefur verið árangursríkur og stenst allan samanburð við lífeyrissjóði víða um heim. Vel er við hæfi að velta því fyrir sér hvaða fólk það er sem höfundur Reykjavíkurbréfsins sendir þessar köldu kveðjur og vænir m.a. um „brask“ og kostnaðarsaman „kattarþvott“ á stefnu og starfsemi lífeyrissjóðanna sem þeir eru sagðir „valsa“ enn þá með. Þar hlýtur að vera átt við þann stóra hóp sem kom við sögu þeirrar stefnumótunar sem einkennt hefur sjóðina síðustu 20 til 30 árin og bar ábyrgð á rekstri þeirra á þeim tíma og gegnum hrunið og eftir það.Gjafir eru yður gefnar Athyglin hlýtur að beinast að stjórnarmönnum og stjórnendum lífeyrissjóðanna á þessu tímabili. Um mörg hundruð manns er að ræða en hér verða einungis nefnd NOKKUR DÆMI um fólk úr hópi okkar stjórnarmanna og framkvæmdastjóra íslenskra lífeyrissjóða sem gætu tekið til sín digurmæli Morgunblaðsins: Arnar Sigurmundsson, Guðmundur H. Garðarsson, Víglundur Þorsteinsson, Halldór Björnsson, Ögmundur Jónasson, Magnús L. Sveinsson, Björn Þórhallsson, Þórunn Sveinbjarnardóttir, Kristján Þór Júlíusson, Árni Stefán Jónsson, Gunnar Björnsson, Sigurður Bessason, Margrét Kristmannsdóttir, Hrund Rúdólfsdóttir, Friðrik J. Arngrímsson, Björn Snæbjörnsson, Guðlaug Kristjánsdóttir, Vilhjálmur Egilsson, Konráð Alfreðsson, Hjörleifur Kvaran, Elsa Friðfinnsdóttir, Þórarinn V. Þórarinsson, Heiðrún Jónsdóttir, Ágúst Torfi Hauksson, Sveinn Hannesson, Hrafn Magnússon, Brynjólfur Bjarnason, Andrés Magnússon, Kristján Jóhannsson, Maríanna Jónasdóttir, Stefanía Magnúsdóttir, Jón Kristjánsson, Árni Bjarnason, Bogi Þór Siguroddsson, Anna María Kristinsdóttir, Ari Edwald, Benedikt Vilhjálmsson, Þorbjörn Guðmundsson, Haraldur Ólason, Hjörtur Gíslason, Benedikt Kristjánsson, Eiríkur Jónsson. Og svo framkvæmdastjórarnir Haukur Hafsteinsson, Guðmundur Þórhallsson, Þorgeir Eyjólfsson, Árni Guðmundsson, Gunnar Baldvinsson, Kristján Sigurðsson, Kári Arnór Kárason, Friðbert Traustason, Gylfi Jónasson, Guðrún Guðmarsdóttir og Ólafur Sigurðsson. Ég fullyrði að allt þetta fólk – ásamt öllum öðrum forsvarsmönnum íslenskra lífeyrissjóða – hefur lagt sig fram af fullum heilindum um að gæta hagsmuna lífeyrissjóðanna og sjóðsfélaga í hvívetna.
Óásættanleg staða fyrir fimleikadeild Keflavíkur: Loforð svikin og framtíð starfseminnar í hættu Berglind Ragnarsdóttir Skoðun
Hið rándýra bil milli borgar og byggðar - lygileg sjúkrasaga úr sveitinni Jakob Frímann Magnússon Skoðun
Skoðun Óásættanleg staða fyrir fimleikadeild Keflavíkur: Loforð svikin og framtíð starfseminnar í hættu Berglind Ragnarsdóttir skrifar
Skoðun Yfirlýsing kennara eftir fund með borgarstjóra Andrea Sigurjónsdóttir,Eygló Friðriksdóttir,Guðrún Gunnarsdóttir,Jónína Einarsdóttir,Kristín Björnsdóttir,Lilja Margrét Möller,Linda Ósk Sigurðardóttir,Þóranna Rósa Ólafsdóttir skrifar
Skoðun Hið rándýra bil milli borgar og byggðar - lygileg sjúkrasaga úr sveitinni Jakob Frímann Magnússon skrifar
Skoðun Skólinn, sem við kjósum að muna. Samfélagsrýni með rjómabragði Ragnar Þór Pétursson skrifar
Óásættanleg staða fyrir fimleikadeild Keflavíkur: Loforð svikin og framtíð starfseminnar í hættu Berglind Ragnarsdóttir Skoðun
Hið rándýra bil milli borgar og byggðar - lygileg sjúkrasaga úr sveitinni Jakob Frímann Magnússon Skoðun