Stöndum saman Bergsteinn Jónsson skrifar 24. október 2014 07:00 „Hvernig get ég útskýrt dauðann fyrir þeim þegar ég skil hann ekki einu sinni sjálf?“ Þessu veltir 15 ára stúlka í Síerra Leóne fyrir sér eftir að yngri systkini hennar spyrja hvar foreldrar þeirra séu. Foreldrar barnanna létust úr ebólu. Systkinin fimm eru nú munaðarlaus. Enginn ættingja þeirra þorir að taka börnin að sér af ótta við að smitast af þessari lífshættulegu veiru. Ebólufaraldurinn sem nú geisar í Vestur-Afríku er ein stærsta áskorun sem UNICEF og heimsbyggðin öll hefur staðið frammi fyrir á undanförnum árum. Við fáum ógnvænlegar fréttir af baráttu barna í samfélögum sem fyrir áttu erfitt uppdráttar. Í hverri viku hækka tölur sýktra og látinna í Gíneu, Líberíu og Síerra Leóne. Heilsugæslustöðvar eru yfirfullar, skólar lokaðir, samfélagið lamað. En það er von. Við vitum að hér er ekki við ofurefli að etja þó faraldurinn nú sé sá stærsti og útbreiddasti í sögunni. Við höfum áður sigrast á ebólu og vitum hvað þarf að gera til að ráða niðurlögum veirunnar. En til þess þurfum við hjálp og því hefur UNICEF á Íslandi blásið til neyðarsöfnunar til að efla aðgerðir gegn ebólufaraldrinum. UNICEF hefur starfað áratugum saman í Vestur-Afríku og verið til staðar áður, á meðan og eftir að neyðarástand brestur á, hvort sem er vegna átaka, náttúruhamfara eða sjúkdóma. Í neyð eru það alltaf börnin sem verða verst úti. Þau eru fyrst til að sýkjast og deyja, ringulreið, missir og ótti setja velferð þeirra og framtíð í hættu. Á örskotsstundu fáum við fréttir af atburðum frá öðrum löndum. Heimurinn er að minnka og atburðir í einni heimsálfu hafa áhrif á gang mála í annarri. Við erum í þessu saman. Við verðum að styðja hvert annað, vinna saman og hjálpa þeim sem á þurfa að halda. Viðvörunarbjöllum hefur verið hringt. Hvert einasta framlag skiptir sköpum við að koma í veg fyrir frekari útbreiðslu ebóluveirunnar. Tökum öll þátt í baráttunni og verjum réttindi, líf og velferð barna heimsins. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Er rúmdýnan þín hægt og rólega að murka úr þér líftóruna? Gunnar Dan Wiium Skoðun Orðræða seðlabankastjóra veldur mér áhyggjum Ágúst Bjarni Garðarsson Skoðun Skynsemi Miðflokksins Ása Lind Finnbogadóttir Skoðun Er Miðflokkurinn fyrir ungt fólk? Anton Sveinn McKee Skoðun Opið bréf til fjölmiðla Magnús Guðmundsson Skoðun Svarar ekki kostnaði að bjarga sjálfum sér Kári Helgason Skoðun Kæra sig ekki um evruna Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Aftur til fortíðar Birta Karen Tryggvadóttir Skoðun Er padda í vaskinum? Vilborg Gunnarsdóttir Skoðun Það er verið að hafa okkur að fíflum. Davíð Bergmann Skoðun Skoðun Skoðun Um mennsku og samfélag Bolli Pétur Bollason skrifar Skoðun Er rúmdýnan þín hægt og rólega að murka úr þér líftóruna? Gunnar Dan Wiium skrifar Skoðun Sársaukafull vaxtarmörk Berglind Ósk Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Skynsemi Miðflokksins Ása Lind Finnbogadóttir skrifar Skoðun Tölum íslensku Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Er Miðflokkurinn fyrir ungt fólk? Anton Sveinn McKee skrifar Skoðun Svarar ekki kostnaði að bjarga sjálfum sér Kári Helgason skrifar Skoðun Um orkuskort, auðlindir og endurvinnslu Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar Skoðun Er padda í vaskinum? Vilborg Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Neikvæð samskipti barna og ungmenna á samfélagsmiðlunum Þórarinn Torfi Finnbogason skrifar Skoðun Rannsökum og ræðum menntakerfið Kolbrún Þ. Pálsdóttir skrifar Skoðun Kæra sig ekki um evruna Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Opið bréf til fjölmiðla Magnús Guðmundsson skrifar Skoðun Horfið á möguleikana í samfélagslegri ábyrgð Guðmundur Ingi Þóroddsson skrifar Skoðun Aftur til fortíðar Birta Karen Tryggvadóttir skrifar Skoðun Að kjarna orku þjóðar Ísak Einar Rúnarsson skrifar Skoðun Orðræða seðlabankastjóra veldur mér áhyggjum Ágúst Bjarni Garðarsson skrifar Skoðun Flogið á milli landa á endurnýjanlegri orku: Draumsýn eða Raunveruleiki? Gnýr Guðmundsson skrifar Skoðun Það er verið að hafa okkur að fíflum. Davíð Bergmann skrifar Skoðun Útboð á Fjarðarheiðargöngum Hildur Þórisdóttir skrifar Skoðun Hvert á að fara með íslenskt þjóðfélag? Reynir Böðvarsson skrifar Skoðun Svikin loforð gagnvart börnum? Hildur Rós Guðbjargardóttir skrifar Skoðun Að búa til steind getur haft skelfilegar afleiðingar! Elínrós Erlingsdóttir skrifar Skoðun Hvar eru sálfræðingarnir? Pétur Maack Þorsteinsson skrifar Skoðun Íslenska er ekki eina málið Lilja Magnúsdóttir skrifar Skoðun Hvar er grunnskólinn? Kristján Hrafn Guðmundsson skrifar Skoðun Er lýðræðislegt að senda vopn til Úkraínu? Hildur Þórðardóttir skrifar Skoðun Það á ekki að vera dekur að geta sótt sér sálfræðiþjónustu Ólafía Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun Um bókun 35, EES samninginn, Evrópusambandið og Bretland Jón Frímann Jónsson skrifar Skoðun Húsnæði fyrir fólk, ekki fjárfesta Gísli Rafn Ólafsson skrifar Sjá meira
„Hvernig get ég útskýrt dauðann fyrir þeim þegar ég skil hann ekki einu sinni sjálf?“ Þessu veltir 15 ára stúlka í Síerra Leóne fyrir sér eftir að yngri systkini hennar spyrja hvar foreldrar þeirra séu. Foreldrar barnanna létust úr ebólu. Systkinin fimm eru nú munaðarlaus. Enginn ættingja þeirra þorir að taka börnin að sér af ótta við að smitast af þessari lífshættulegu veiru. Ebólufaraldurinn sem nú geisar í Vestur-Afríku er ein stærsta áskorun sem UNICEF og heimsbyggðin öll hefur staðið frammi fyrir á undanförnum árum. Við fáum ógnvænlegar fréttir af baráttu barna í samfélögum sem fyrir áttu erfitt uppdráttar. Í hverri viku hækka tölur sýktra og látinna í Gíneu, Líberíu og Síerra Leóne. Heilsugæslustöðvar eru yfirfullar, skólar lokaðir, samfélagið lamað. En það er von. Við vitum að hér er ekki við ofurefli að etja þó faraldurinn nú sé sá stærsti og útbreiddasti í sögunni. Við höfum áður sigrast á ebólu og vitum hvað þarf að gera til að ráða niðurlögum veirunnar. En til þess þurfum við hjálp og því hefur UNICEF á Íslandi blásið til neyðarsöfnunar til að efla aðgerðir gegn ebólufaraldrinum. UNICEF hefur starfað áratugum saman í Vestur-Afríku og verið til staðar áður, á meðan og eftir að neyðarástand brestur á, hvort sem er vegna átaka, náttúruhamfara eða sjúkdóma. Í neyð eru það alltaf börnin sem verða verst úti. Þau eru fyrst til að sýkjast og deyja, ringulreið, missir og ótti setja velferð þeirra og framtíð í hættu. Á örskotsstundu fáum við fréttir af atburðum frá öðrum löndum. Heimurinn er að minnka og atburðir í einni heimsálfu hafa áhrif á gang mála í annarri. Við erum í þessu saman. Við verðum að styðja hvert annað, vinna saman og hjálpa þeim sem á þurfa að halda. Viðvörunarbjöllum hefur verið hringt. Hvert einasta framlag skiptir sköpum við að koma í veg fyrir frekari útbreiðslu ebóluveirunnar. Tökum öll þátt í baráttunni og verjum réttindi, líf og velferð barna heimsins.
Skoðun Neikvæð samskipti barna og ungmenna á samfélagsmiðlunum Þórarinn Torfi Finnbogason skrifar
Skoðun Flogið á milli landa á endurnýjanlegri orku: Draumsýn eða Raunveruleiki? Gnýr Guðmundsson skrifar